Máquina de vapor: Diferenzas entre revisións

A mediados do século XVIII a máquina de Newcomen empregábase extensivamente nos distritos mineiros de Inglaterra e exportárase a outros países europeos, así a todo o elevado consumo de combustible que esixía o seu funcionamento dificultou a súa aplicación noutras actividades industriais ou no subministro de auga potable, a pesar diso, incluso despois da invención de Watt seguíronse construíndo.

 

 

Segundo as súas palabras, mentres daba un paseo un espléndido sábado pola tarde e meditaba sobre a máquina, unha idea lle veu á cabeza ''como o vapor é un corpo elástico precipitaráse no baleiro, e, se se comunicara o cilindro cun depósito exhausto, precipitaríase no seu interior onde podería condensarse sen arrefriar o cilindro''. Así a todo o desenvolvemento e perfeccionamento do condensador separado deixou a Watt na ruína e en [[1765]] viuse obrigado a buscar emprego e abandonar o seu traballo ata que en [[1767]] [[John Roebuck]] accedeu a financiar os seus experimentos e a explotación comercial da máquina a cambio das dúas terceiras partes dos beneficios da patente que se obtivese. En [[1768]] Watt construíu unha máquina que operaba de maneira satisfactoria, aínda imperfecta, e presentou ó ano seguinte a solicitude da patente. Tras diferentes avatares económicos Roebuck desprendeuse da súa parte do negocio en favor de [[Matthew Boulton]] e xuntos [[Boulton & Watt]] finalmente levarían á práctica a invención de Watt e outros perfeccionamentos. A primeira máquina construíuse en Kinneil, cerca de Boroughstoness en [[1774]]. A partir de entón a historia da máquina de vapor será a da firma Boulton & Watt e case tódalas melloras que se introduzan nela serán obra do propio Watt, entre outras, o paralelogramo de Watt, a expansión do vapor, a máquina de dobre efecto (na que o vapor actúa alternativamente sobre ambas caras do pistón), etc.