Britanos: Diferenzas entre revisións

Os '''bretóns''', é dicir, os antigos habitantes de [[Gran Bretaña]] na época inmediatamente anterior á conquista romana, comprendían numerosas tribos e pobos, cun carácter céltico comprobado, nomeadamenteespecialmente no Sur da illa e na foz do [[río Támese]]; entanto «cando e como as illas –Bretaña e Irlanda– se celtizaran é descoñecido» (Barry Raftery).

A partir de mediados do [[século V]], novos invasores xermánicos, os [[anglosaxóns]] desprazaron progresivamente os bretóns do sur e do leste para o oeste da illa de Bretaña, mentres os irlandeses efectuaban ataques sobre a costa occidental de Bretaña (foi con ocasión dun destes ataques cando foi capturado [[San Patricio]] que era bretón). Acabaron por fundar verdadeiros principados nas costas galesas e escocesas. Se os primeiros foron finalmente esmagados, os segundos fundaron Escocia pola fusión do [[Dal Riada]] cos reinos britónicos do Norte. Durante este período, sobre o cal faltan fontes fiábeis (son as « épocas escuras » ou ''Dark Ages'' da [[historiografía]] inglesa), as poboacións celtas pouco romanizadas estabeleceran numerosos « reinos célticos » na illa, nomeadamenteespecialmente no [[País de Gales]], en tanto outros emigraran para [[Irlanda]]. De resto, nisto áchase probabelmente a causa primeira, dunha emigración en masa de bretóns cara a península [[Armórica|armoricana]], que de aí acabou tomando o nome de [[Bretaña]]. Outra parte, menor, chegou a atinxir as costas setentrionais da [[Galiza]], na [[Península Ibérica]], onde fica documentado un bispo [[Mailoc]] ou Maeloc, posibelmente do celta ''Mach Low'' (latinizado [[Maclou]] na [[Galia]]), e onde fundan o bispado [[Diocese de Britonia|de Britonia]], que lembra o seu país de orixe, e que se acostuma identificar coa actual [[Bretoña]], no concello de lucense de [[A Pastoriza]] (hai ademais varias Bretoñas máis na Galiza, que sen dúbida teñen a mesma orixe).