Mergullo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
buzo>mergullador |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:DivingCubaMariaLaGorda.jpg|thumb|300px|
[[Ficheiro:Buceo 080.jpg|thumb|350px|Instrutor guiando aos alumnos en piscina previo inmersion ao mar]]
[[Ficheiro:Buceo galapagos a mas de -30m SSI.jpg|thumb|390px|Mergulladores coñecendo as profundidades do mar ]]
Liña 7:
O mergullo presenta dous formas de practicalo: a [[apnea (deporte)|apnea]] (do [[lingua grega|grego]] ἄπνοια ''apnoia'', "sen respiración"), técnica tamén coñecida como '''mergullo libre''' ou a pulmón; e o '''mergullo con equipo''', que pode ser con [[escafandra]] autónoma —tamén denominado SCUBA (acrónimo [[lingua inglesa|inglés]] de ''Self Contained Underwater Breathing Aparatus'') ou mergullo con botella— ou dependente de superficie (SSD —''Surface Supply Dive'')...
As técnicas de apnea e SCUBA con [[aire]] pertencen á categoría [[Deporte|deportiva]] ou recreativa. As técnicas SCUBA con mestura de [[gas]]es ([[
O mergullo en apnea consiste nas técnicas e habilidades para realizar inmersións mantendo a respiración despois dunha profunda inspiración en superficie. Pode practicarse sen ningún equipo especial, pero a configuración deportiva actual consta dunha máscara apropiada, aletas, tubo de respiración ou snorkel, lastre e se é necesario un traxe de material termo-illante. É a forma de mergullo máis sinxela e máis antiga empregada polo home, aparece en diversas rexións e culturas para explotar fontes de alimento (como peixes, crustáceos e moluscos), recursos útiles (algas, esponxas, corais) e recursos de valor cultural ou económico (perlas).
Liña 20:
As particularidades fisiolóxicas específicas á actividade, fan necesario o seguimento de regras estritas e o respecto de límites de seguridade. A práctica responsable e segura do mergullo deportivo (particularmente no caso do SCUBA) require unha formación especial.
Cada país é responsable da regulamentación e control deste tipo de actividade recreativa; e por regra xeral unha titulación recoñecida é esixida, certificando o coñecemento de determinadas regras, normas ou experiencia. No mundo hai diferentes axencias certificadoras, e entidades gobernamentais ou privadas que se encargan de garantir estes procesos como S.S.I. (Escola Internacional de Mergullo) [http://www.ssila.com SSI], P.A.D.I. (Asociación Profesional de Instrutores de Mergullo) [http://www.padi.com PADI], A.C.U.C. (American Canadian Underwater Certification, [http://acuc.org]), N.A.Ou.I. (Asociación Americana de Instrutores Subacuáticos)[http://www.naui.com NAUI], C.M.A.S. (Confederación Mundial de Actividades Subacuáticas) [http://www.cmas2000.org CMAS] e B.S.A.C. entre outros. Estes organismos son os garantes do coñecemento dos estándares mínimos de formación para cada nivel de competencia dos seus alumnos afiliados. O nivel de competencia certificada do
Durante inmersións en augas abertas e con tráfico é obrigatorio a declaración da actividade ás demais embarcacións mediante un flotador deco (bandeira de advertencia). No código de sinais [[mar]]ítimas internacionais estipúlase que a [[Bandeiras de sinais|bandeira alfa]] (A) nunha embarcación estacionaria significa "mergulladores en inmersión"; aínda que para os mergulladores a bandeira vermella con diagonal branca, izada nunha embarcación estacionaria ou nun flotador tamén indica mergullador en inmersión, o código de sinais marítimas non a recoñece.
Liña 56:
==== Cinto de lastre ====
É o cinto onde se suxeita o lastre. Este é usado para facilitar a inmersión e compensar a flotabilidade positiva. En apnea permite vencer rapidamente o pulo positivo da caixa torácica chea de aire (que diminúe a medida que aumenta a profundidade). En apnea o peso do lastre non debe somerxer ao
=== Equipo autónomo SCUBA ===
Liña 70:
==== Chaleco hidrostático (BCD) ou (JACKET) ====
[[Ficheiro:DiverBC.jpg|thumb|BCD(JACKET)]]
Como o seu nome indica é un chaleco, fusionado ao arnés que soporta a botella á costas. Posúe unha cámara de aire que confire flotabilidade positiva ao
O chaleco inclúe tamén petos e argolas para portar obxectos necesarios para o mergullador, así como as suxeicións necesarias para manter o chaleco ben suxeito ao mergullador.
Liña 112:
Cando a masa do mergullador é maior que a masa do volume de auga desprazada sua flotabilidade é negativa, o mergullador tende ao fondo. Cando a masa do mergullador é menor que a masa equivalente ao seu volume sua flotabilidade é positiva, o mergullador tende á superficie. A situación na que as forzas son equivalentes, a masa do mergullador é igual á masa do auga que despraza, a flotabilidade considérase neutra; a forza ascendente anúlase coa forza descendente.
O principio de Arquimedes non ten maior incidencia sobre a fisioloxía do mergullo. A súa aplicación é o que permite ao mergullador autónomo manter unha flotabilidade neutra e é un dos aliados máis importantes do mergullador en apnea. Este último aproveita a mudanza na súa densidade corporal total en inmersión e da posición relativa (con respecto ao seu centro de gravidade - centro másico) dos pulmóns. En superficie o apneísta presenta unha flotabilidade positiva, que é vencida facilmente nunha boa manobra de inmersión (cabeza primeiro) e que é vencida rapidamente ao comprimirse o aire dos seus pulmóns coa profundidade (ver [[lei de Boyle-Mariotte]]). A partir de determinada profundidade sua flotabilidade vólvese negativa e permítelle realizar un descenso sen esforzo. A situación dos pulmóns por debaixo do centro másico do mergullador durante o descenso ten por efecto un achegamento da profundidade de flotabilidade neutra á superficie. Durante o ascenso, co corpo para arriba, os pulmóns están por riba do centro másico do
==== Presión ====
A [[presión]] é a forza por unidade de área exercida sobre unha superficie. Un fluído exerce unha presión homoxénea en todo punto dun obxecto mergullado nel, que depende da profundidade á que este se atopa, sendo os vectores de forza sempre perpendiculares á superficie do devandito corpo. A presión absoluta á que se ve sometido un corpo en inmersión é a suma da presión atmosférica (debida ao peso da columna de aire) e a presión hidrostática (debida ao peso da columna de auga). Así, o efecto de presión é menor en altitude que a nivel do mar e, debido a que a auga salgada é máis densa ca auga doce, a igual profundidade, un mergullador nun lago está sometido a menor presión que un
A [[presión atmosférica]] normal a nivel do mar é de 1 atmosfera. A presión exercida por unha columna de 10 [[m]] de auga de mar equivale máis ou menos 1 atmosfera de presión. Logo, para cálculos rápidos e sinxelos, asumimos que por cada 10 metros de profundidade, a presión aumenta 1 atmosfera ou 1 [[Bar, unidade de presión|bar]], pois 1,013 bar=1 atm. Deste modo, podemos dicir con suficiente precisión, que a presión exercida sobre un corpo a 10 m baixo a superficie do mar é de 2 bar (1 bar = P. atmosférica + 1 bar P. hidrostática).
Liña 245:
Normalmente o O<sub>2</sub>, por ser o gas chuchado para o metabolismo celular, presenta tensións sanguíneas menores ás presións parciais alveolares, en cambio o CO<sub>2</sub>, como produto de desecho, presenta tensións sanguíneas maiores que as presións parciais alveolares. Isto crea un gradiente de presións nas interfases alvéolo-sangue, que permiten o intercambio gasoso. O corpo posúe un mecanismo fisiolóxico que nos alerta cando se ve sometido ou achégase a unha situación de anoxia. Esta alarma fisiolóxica é a que produce a sensación de asfixia. O aumento da tensión do CO<sub>2</sub> no fluxo sanguíneo carrexa unha lixeira acidificación do ph sanguíneo debido á súa transformación en ácido carbónico, esta mudanza é detectado por un par de receptores nerviosos na arteria carótida e desencadean o reflexo de asfixia. Logo non son as tensións dos gases as que son directamente "reguladas" polo organismo, senón o ph do plasma sanguíneo, como indicador indirecto destas tensións. É dicir que o noso mecanismo de alerta do risco de hipoxia depende invariablemente da mudanza do ph sanguíneo debido ao aumento da tensión do CO<sub>2</sub>.
Cando se incorre nunha hiperventilación (aumento voluntario ou involuntario da frecuencia respiratoria), as presións parciais alveolares dos gases e das tensións sanguíneas tenden a igualarse: aumenta a tensión sanguínea do O<sub>2</sub> e diminúe a de CO<sub>2</sub>. O ph sanguíneo tende a alcalinizarse e polo tanto se retarda o reflexo de asfixia. Os
O [[síncope]] é a perda de coñecemento ou desmaio breve, debido a unha insuficiencia de achega de osíxeno para o cerebro (Tensión O<sub>2</sub> < 0,17 bar ). Basicamente é o efecto da hipoxia. Tras unha hiperventilación importante, os síntomas pre-sincopais (sensación de asfixia, vertigos e mareos) non aparecen e a síncope aparece instantaneamente e sen advertencia (e para un mergullador que non sexa asistido inmediatamente, as consecuencias serán mortais).
Liña 254:
* '''Hiperoxia''': a partir de tensións tisulares superiores aos 0,5 bar, o osíxeno empeza a tomar un carácter tóxico que se consolida completamente cando a súa tensión tisular acada 1,7 bar. Baixo esas presións parciais o O<sub>2</sub> se disocia en radicais libres (peróxido de hidróxeno H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> e radicais hidróxilo ·OH) que inhiben a función celular a nivel da membrana. Este efecto sobre a membrana celular afecta especialmente o sistema nervioso (a membrana celular das neuronas e o seu delicado equilibrio de electrolitos e substancias mensaxeiras son a clave da transmisión dos impulsos nerviosos). Polo tanto, aínda que todos os tecidos se ven afectados por igual, o seu efecto neurotóxico é o que reviste maior gravidade. O sistema nervioso regula e controla a maioría das funcións vitais. A intoxicación por osíxeno produce convulsións, perda de coñecemento e pode levar ao conseguinte afogamento do mergullador. O risco de hiperoxia dita os límites de seguridade do mergullo autónomo con aire (-30 m profundidade máxima permitida, -20 m profundidade máxima recomendada). Estas profundidades son os límites teóricos, pero en realidade os efectos tóxicos do osíxeno poden encontrarse máis embaixo, pois o seu consumo polos tecidos diminúen considerabelmente a súa tensión.
* '''[[Narcose de nitróxeno]]''': aínda que o nitróxeno e outros gases inertes son quimicamente estables, baixo concentracións elevadas (léase presións parciais e tensións tisulares) producen efectos reversibles sobre o sistema nervioso. Estes efectos son en xeral similares aos debidos á intoxicación por alcohol ou ás substancias narcóticas e é por isto que reciben o nome de "narcose". Cando a tensión tisular do N<sub>2</sub> >= 4bar, os efectos comezan a se manifestar; pero é moi variable dun individuo a outro. Son os mergulladores autónomos con aire os expostos a este tipo de efecto, podéndose dar casos moi por riba dos -30 m, dependendo do estado xeral do mergullador. Os síntomas típicos son a euforia, despreocupación, alteración da capacidade de raciocinio e de concentración, perda de memoria e desorientación. A perda da capacidade de xuízo e de orientación, típica deste fenómeno, pode facer incorrer ao
[[Categoría:Deportes]]
| |||