Ignacio de Loiola: Diferenzas entre revisións

|venerado en=[[Igrexa Católica Romana|Igrexa Católica]]<br />[[Comuñón Anglicana]]

Durante o seu período de recuperación leu numerosos textos relixiosos sobre a vida de [[Xesuscristo]] e dos santos da Igrexa. Colleu teima coa idea ascética dunha vida de auto-abnegación, emulando os feitos heróicosheroicos de [[Francisco de Asís]] e outros líderes monásticos. Decidiu dedicar a súa vida á conversión dos infieis en Terra Santa.

Durante ese período, Ignacio desenvolveu os primeiros planos dos exercicios espirituais (''Ejercicios espirituales''), que chegarían a adquirir unha grande influencia na mudanza dos métodos de propaganda da Igrexa; "o muiñomuíño para onde todos os xesuítas son arrastrados; eles emerxememerxen con carácterescaracteres e talentos diversos, mais as marcas impresas permaceránpermanecerán indelebeisindelébeis" (Cretineau-Joly).

Dise que tivo visións. A Virxe viróuselle en obxecto dunha devoción cabaleiresca. Imaxes militares tomaron grande improtanciaimportancia na súa contemplación relixiosa.

En [[15 de agosto]] de [[1534]] el e os outros seis fundaron a [[Compañía de Xesús]] na igrexa de Santa María, en [[Montmartre]], "para efectuar traballo misioneiriomisioneiro e de apoio hospitalario en [[Xerusalén]], ou para ir onde o Papa quixer, sen cuestionar". En [[1537]] eles viaxan a [[Italia]] para procurar a aprovaciónaprobación papal da súa compañía. O [[Paulo III, papa|Papa Paulo III]] concedeulles unha recomendación e permitiu que fosemfosen ordeadosordenados padres. Foron ordeadosordenados en [[Venecia]] polo bispo de Arbe ([[24 de xuño]]).

Dedicáronse inicialmente a pregar e a facer obras de caridade en Italia. A guerra re-encirrada entre o emperador, Venecia, o Papa e os [[turcos otomanos]], impedía calquera viaxe até XerusalémXerusalén ou cando menos facíaas pouco aconsellábeis.

Na compaña de Faber e Lainez, Ignacio viaxou a Roma en Outubro de 1538, para pedirlle ao Papa a aprovaciónaprobación da nova compañía. A congregación de cardinais, deu unha opinión positiva á constituiciónconstitución apresentadapresentada, e en 27 de Setembro de 1540, o [[Paulo III, papa|Papa Paulo III]] confirmou a compañía mediante a Bula "Regimini militantis Ecclesiae", que integra a "Fórmula do Instituto" onde está contida a lexislación substancial da nova compañía. O número dos seus membros foi, no entanto, limitado a 60. Esta limitación foi porén posteriormente abolida pola bula "Injunctum nobis" de 14 de marzo de 1543.

Ignacio escribiu as ''ConstituiciónsConstitucións Xesuítas'', adoptadas en [[1554]], que criaran unha organización hierarquicamentexerarquicamente ríxida, enfatizando a absoluta auto-abnegación e a obediencia ao [[Papa]] e aos superiores hierárquicosxerárquicos (''perinde ac cadaver'', disciplinado como un cadáver, en palabras do mesmo Ignacio). O seu grande principio tornouse o lema dos xesuítas: ''Ad Majorem Dei Gloriam'' (Pola maior gloria de Deus).