Urbano VI, papa: Diferenzas entre revisións

'''Urbano VI''', nado '''Bartolomeo Prignano''' en [[Nápoles]], ca. [[1318]] e falecido en [[Roma]] o [[15 de outubro]] de [[1389]], foi [[Papa]] da [[Igrexa Católica Romana|Igrexa católica]] entre [[1378]] e a súa morte.

Natural de Nápoles, foi un monxe devoto e un culto sofista. Chegou a arcebispo de [[arquiidiocesearquidiocese de Bari|Bari]] en [[1377]], e, tras a morte do papa [[Gregorio XI, Papa|Gregorio XI]], cando o pobo de [[Roma]] requería con clamor un papa italiano, foi eleito por unanimidade o ([[8 de abril]] de [[1378]]) polos [[cardeal|cardeais]] franceses. O temperamento arrogante e imperioso do novo papa, accrecentadoacrecentado pola súa inesperada sorte, mostrouse dun modo tan intolerábel, que cinco meses logo a maioría dos cardeais reuníronse en [[Fondi]], e rexeitaron a votación precedente, e procederon á eleizónelección de Roberto da GinevraXenebra ([[20 de setembro]]), quen escolleu o título de [[Clemente VII, Antipapa |Clemente VII]]. Este episodio abríuabriu a vía ao [[Cisma de occidente|Grande Cisma]], que divíudividiu a cristiandade durante case cuarentacorenta anos.

As medidas tomadas por Urbano non careceron de vigor, mais ao tempo caracterizáronescaracterizáronse polo desexo de prudencia e autocontrol, para non dár pábulo de que fose en realidade, polo menos a treitos, un lunático. Clemente VII foi [[Escomuñón|escomungado]], e indicado como [[anticristo]]; vinte e seis novos cardeais foron nomeados nun só día, e con arbitraria alleación das propiedades da Igrexa, foron recollidos fondos para unha guerra aperta.

De seguido, Carlos principiou a resistir as pretensións papais, e Urbano refuxiouse en [[Nocera Inferiore|Nocera]], no castelo de Parco, desde cuxos muros lanzaba diariamente tres anatemas contra os asediantes; por fin logrou atopar unha maneira de escapar e dirixíusedirixiuse para [[Xénova]], e á morte de Carlos, púxose á cabeza das súas topas, aparentemente con a intención de tomar Nápoli para o seu nipotesobriño, se non para si mesmo.

Para recoller fondos proclamou un [[Xubileo]], aínda que só transcorreran trintatrestrinta e tres anos do decretado por [[Clemente VI, Papa|Clemente VI]], mais morreu antes de poder ver a celebración, en [[Roma]], a causa das feridas recibidas dunha caída da súa [[mula]], o [[15 de outubro]] de [[1389]].