Die Walküre: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Piquito (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Piquito (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 13:
| data_estrea = [[26 de xuño]] de [[1870]]
| teatro_estrea= [[Nationaltheater München|Königliches Hof-und Nationaltheater]]
| lugar_estrea = [[MúnichMünchen]]
| duración = 4 horas
| compositor = [[Richard Wagner]]
Liña 38:
* Schwertleite (contralto)<ref>{{cita libro |apellidos= Martín Triana|nombre= José María|enlaceautor= |título= El libro de la ópera|url= |fechaacceso=|idioma= español|otros= |edición=2.ª |año= 1992|editor= |editorial= |ubicación= Alianza Editorial, S.A.|isbn= 84-206-0284-1|capítulo= |páginas= 318|cita= }}</ref>
}}
'''''Die Walküre''''' (en [[lingua galega|galego]] ''A Valquiria'') é unha [[ópera]] en tres actos con música e [[libreto]] en [[lingua alemá|alemán]] de [[Richard Wagner]]. É a segunda das catro óperas que compoñen o ciclo ''[[Der Ring des Nibelungen]]'' (''O anel do Nibelungo''), sendo a ópera do ciclo máis representada, mesmo separada do ciclo completo. O fragmento máis coñecido da ópera é o «[[Walkürenritt o Ritt der Walküren]]» («Cabalgada das valquirias»), introdución ao terceiro e último acto describindo ás guerreiras semideusas. A ópera foi estreada illada no [[Nationaltheater München|Königliches Hof-und Nationaltheater]] de [[MúnichMünchen]] o [[26 de xuño]] de [[1870]], e non foi ata seis anos despois, o [[14 de agosto]] de [[1876]], cando se representou dentro do ciclo completo.
 
Wagner inspirouse na [[mitoloxía nórdica]] ao escribir esta obra, específicamente na [[Saga Volsunga]] e na [[Edda poética]].<ref>Roberta Frank (2005). ''Wagner's Ring, North-by-Northwest'', University of Toronto Quarterly, vol.&nbsp;74, pp.&nbsp;671–676.</ref><ref>Stanley R. Hauer (1991). ''Wagner and the Völospá'' (sic), 19th-Century Music, vol.&nbsp;15, pp.&nbsp;52–63.</ref> Na versión simplificada do compositor, as valquirias son as fillas do deus [[Odín|Wotan]] e a nai terra, a deusa [[Erda]], concebidas como doncellas guerreiras para defender o [[Olimpo]] xermánico, o [[Valhall]], do acecho dos Nibelungos e recogller as almas dos heroes mortos en batalla para levalos ao seu descanso eterno no Valhall.