Tahití: Diferenzas entre revisións

En [[1842]], o almirante [[Abel Aubert du Petit-Thouars]], actuando independentemente do goberno francés, foi capaz de convencer á raíña de Tahití [[Pomare IV]] de aceptar o [[protectorado]] de [[Francia]]. George Pritchard, un misionario anglicano e cónsul británico, atopábase lonxe no momento do acordo. Con todo, regresou a traballar na evanxelización dos tahitianos, incentivando o desprezo polo catolicismo. En [[1843]], Petit-Thouars (de novo actuando a modo persoal) enviou mariñeiros á illa, anexándoa formalmente a Francia. Logo mandou a Pritchard a prisión, para posteriormente devolvelo severamente a Gran Bretaña. As noticias destes sucesos chegaron a Europa a inicios de [[1844]]. O estadista francés [[François Guizot]], apoiado polo rei [[Luís Felipe I de Francia]], denunciou con vehemencia a [[anexión]] da illa. No entantoPorén, a guerra entre Francia e os tahitianos continuou ata [[1847]]. A illa permaneceu baixo o protectorado francés ata o [[29 de xuño]] de [[1880]], cando o rei [[Pomare V]] ([[1842]]-[[1891]]) foi forzado a ceder a [[soberanía]] de Tahití e as súas dependencias a Francia. En [[1946]], a illa, xunto a toda a Polinesia Francesa, converteuse nun territorio de ultramar. En [[2003]], este status foi cambiado polo de [[colectividade de ultramar]].