Mosteiro de Santa María de Monfero: Diferenzas entre revisións

O '''Mosteiro de Santa María de Monfero''' é un mosteiro [[medieval]] situado nasno entorno das [[Fragas do Eume]] e do que se conserva en bo estado a súa [[igrexa]] mentres que as dependencias monacais están en estado ruinoso.

As súas orixes remóntanse cando menos ao [[século X]], ondeao se fundoufundar un [[cenobio]] ao pe dunha [[ermida]] dedicada a [[San Marcos]]. Este cenobio favorecido polo rei [[Bermudo II]] sufriu o ataque dos [[normandos]], sendo reconstruído a iniciativa de [[Afonso VII]] no ano [[1134]] en colaboración con nobres como [[Afonso Bermúdez]] ou o Conde [[Pedro Osorio]] que lle fixeron doazóns e lle concederon privilexios.

A comunidade naquel entón acollíase a regra de [[Bieito de Nursia|San Bieito]] xa que a comunidade conformárase con monxes[[monxe]]s desa orde procedentes do [[Mosteiro de Santa María de Valverde do Bierzo]].

No [[1147]] acóllese aá [[Orde do Císter|reforma cisterciense]] a través do [[Mosteiro de Sobrado dos Monxes]], vivindo anos de esplendor económico e cultural.

A finais da [[idade media]], coa reforma dos [[Reis Católicos]], anexionaseanexiónase aá [[Congregación de Castela]], da que dependeu ata a exclaustración de [[1835]]. En [[1882]] hai un intento efímero de reintroducir a vida monacal no mosteiro ao se esteblecer unha comunidade cisterciense da que era abade Manuel Antonio Díez, que fora monxe da Congregación de Castela. A ruína do mosteiro e un [[andazo]] de [[varíola]] fixeron fracasar a tentativa.

A mediados do [[século XVI]] a comunidade monástica iniciou obras de renovación que continuarían ata a seguinte centuria, obras caracterizadas polo seu estilo clásico. No ano [[1620]] encárgase das obras [[Simón de Monasterio]]. A partir de entón imponse o estilo [[barroco.]] e Derrúbasederrúbase a vella igrexa. aA morte no ano [[1624]] de Simón de Monasterio, ao que se lle atribúeatribúen as trazas da planta e o alzado, no ano [[1624]] fai que outros mestres de obra teñan que seguir co seu proxecto.

As obras continuaron e no ano [[1639]] xa estaba rematado o [[ciborio]]. e noNo ano [[1645]] traballábase na fachada. Noe no ano [[1655]] consagrouse o templo. A capela da Virxe da Cela remátase cara o ano [[1666]], obra aá que lle seguirán outras como a [[sancristía]], coñecida como ''Chirola''.

A igrexa é a parte que mellor se conserva. A igrexa [[Arquitectura románica|románica]] probabelmente constaba de tres naves[[Nave (arquitectura)|nave]]s e tres [[ábsida]]s. Só se conserva dela o muro meridional, notabelmente alombado, cunha porta de acceso de [[arco apuntado]] no seu extremo occidental que hoxendía está tapiada.

Destaca a súa fachada barroca, única en [[Galicia]] polo axedrezado dos perpiaños[[perpiaño]]s, alternando [[granito]] con [[xisto]], con catro enormes columnas[[columna]]s e dúas pilastras[[pilastra]]s rematadas con [[Capitel|capiteis]] corintios, que combina, seguindo a Bonet, unha estrutura clásica cun dinamismo barroco.

A planta é de [[cruz latina]] cunha gran [[cúpula]] no [[Cruceiro (arquitectura)|cruceiro]].

No interior atópanse os sepulcros[[sepulcro]]s de [[Nuno Freire de Andrade, o Mao|Nuno Freire de Andrade]], [[Fernán Pérez de Andrade, O Mozo]] e [[Diego de Andrade]].