O soño sulagado: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎A lingua: homónimo e arranxiño
Liña 38:
==A lingua==
Segundo [[Gonzalo Navaza]]<ref>[[Gonzalo Navaza|Navaza, G.]] (1992). Introdución en Ferreiro, C. E. ''Longa noite de pedra'', 2ª ed., [[Edicións Xerais]], páx. 37</ref>, e se tomamos como referencia o [[estándar]] actual do galego, as características máis salientables da lingua de ''O soño sulagado'' (e, en xeral, de toda a poesía de Celso Emilio) son as seguintes:
# Vacilación perante as diferentes solucións [[ortografía|ortográficas]], [[morfoloxíaMorfoloxía (lingüística)|morfolóxicas]] ou [[léxico|léxicas]] (''árbores'' / ''albres''; ''impasíbel'' / ''inmobre''; ''e'' / ''i'').
# Presenza de trazos característicos do galego central [[Provincia de Ourense|ourensán]] (''unhos''; ''il''; ''iste'', ''ise'', ''aquil''; ''eiquí''; ''maus'').
# Fidelidade á lingua popular (''da iauga''; ''iñoto''; ''piedá''; ''olláime'', ''faláime''; ''pra'').
 
AparteÁ parte do emprego dalgún [[castelanismo]] e [[hiperenxebrismo]], cómpre salientar a introdución que fai Ferreiro dalgúns campos léxicos pouco comúns na poesía galega daquel tempo, como os relacionados cos ámbitos urbanos ou con terminoloxías [[burocracia|burocráticas]] ou [[tecnoloxía|tecnolóxicas]].
 
==Notas==