T: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Lameiro (conversa | contribucións)
arranxiños
Liña 3:
{{AZ|Latin_alphabet_Tt.png}}
 
O '''T''' ('''te''') é a décimo novena letra do [[alfabeto galego]], e representa o [[fonema]] oclusivoconsoante dental xordo. O seu nome en galego é feminino: o te, en plural tes. En galego representa un son consonante obstruenteobstruínte, oclusivo, dental e xordo.
 
== Historia ==
Os [[hebreos]], nas súas inscricións e monumentos epigráficos primitivos, representan por X o signo [[Thau]], equivalente ao T dos [[gregos]] e [[latinos]]. Na inscrición da tumba dos Beni-Hezir a Thau é representada xa pola ת, que subsiste até as inscripcións do chamado hebreo cadrado moderno. No hebreo sinástico, nas variantes cúfica, neski antigo, estranghelo, siríaco-nestoriano e peschito, a Thau reviste unhas formas gráficas as máis diversas e raras, que non gardan ningunha analoxía nin semellanza co proceso natural e corrente da Thau exipcia, fenicia nin hebraica.
 
O nombrenome tau hebreo recordaba a idea da [[cruz]], cuxa forma, efectivamente, é a da mesma letra en antigas medallas dos [[xudeus]]. O T é de articulación forte, xorda, momentánea ou explosiva, que corresponde á débil ou sonora d, a cal pode ser tamén á vez lingual e dental. A afinidade natural que existe entre as dúas letras explica a recíproca substitución das mesmas. Nalgúns manuscritos se acha ás veces ''quoT'' por «quod», ''hauT'' por «haud», ''adque'' por ''atque''. O ''tu'' do latín ten por equivalente o ''du'' do alemán, mentres que ''goTT'' e ''Tag'' desta última lingua formaron god''God'' e ''day'' en [[lingua inglesa|inglés]]. OsO [[alemánspobo alemán]] teñen escritoescribiu o seu propio nome nacional sucesivamente Teutsh e Deutsch.
No grego cadmeo o T confúndese co M, pero nas formas eolodórica e ática volve a tomar a figura de T, en todo semellante á latina clásica, medieval, e na propia de todas as linguas neolatinas. O alfabeto etrusco vOlve a ofrecer variedades moi diversas de T (desde o M até x, y, ๅ), e nas súas coetáneas o ibérico e turdetano privan as dúas formas x e M. Na epigrafía latina clásica, o T do alfabeto romano adquire a forma emprega aínda nos casos correntes en todas as linguas neolatinas. Outra forma de empregar o T é por codigos.
 
No grego cadmeo o T confúndese co M, pero nas formas eolodórica e ática volve a tomar a figura de T, en todo semellante á latina clásica, medieval, e na propia de todas as linguas neolatinas. O alfabeto etrusco vOlvevolve a ofrecer variedades moi diversas de T (desde o M até x, y, ๅ), e nas súas coetáneas o ibérico e turdetano privan as dúas formas x e M. Na epigrafía latina clásica, o T do alfabeto romano adquire a forma emprega aínda nos casos correntes en todas as linguas neolatinas. Outra forma de empregar o T é por codigoscódigos.
 
== Usos ==
Liña 16 ⟶ 18:
 
== Véxase tamén ==
===Outros artigos===
* [[Especial:Allpages/T|Entradas da enciclopedia que comezan por T]]
* [[Linfocito T]]