T: Diferenzas entre revisións

Os [[hebreos]], nas súas inscricións e monumentos epigráficos primitivos, representan por X o signo [[Thau]], equivalente ao T dos [[gregos]] e [[latinos]]. Na inscrición da tumba dos Beni-Hezir a Thau é representada xa pola ת, que subsiste até as inscripcións do chamado hebreo cadrado moderno. No hebreo sinástico, nas variantes cúfica, neski antigo, estranghelo, siríaco-nestoriano e peschito, a Thau reviste unhas formas gráficas as máis diversas e raras, que non gardan ningunha analoxía nin semellanza co proceso natural e corrente da Thau exipcia, fenicia nin hebraica.

O nombre tau hebreo recordaba a idea da [[cruz]], cuxa forma, efectivamente, é a da mesma letra en antigas medallas dos [[xudeus]]. O T é de articulación forte, xorda, momentánea ou explosiva, que corresponde á débil ou sonora d, a cal pode ser tamén á vez lingual e dental. A afinidade natural que existe entre as dúas letras explica a recíproca substitución das mesmas. Nalgúns manuscritos se acha ás veces quoT por «quod», hauT por «haud», adque por atque. O tu do latín ten por equivalente o du do alemán, mentres que goTT e Tag desta última lingua formaron god e day en [[inglés]. Os [[alemáns]] teñen escrito o seu propio nome nacional sucesivamente Teutsh e Deutsch.