Xeomorfoloxía: Diferenzas entre revisións

'''Xeomorfología''' é unha rama da [[Xeografía]] que estuda a [[relevo]] da [[Terra]]. Para iso, tende a identificar, describir e analizar tales xeitos, entendidas aquí como relevos, así como todos os seus aspectos xenéticos, morfolóxicos, morfométricos e dinámicos, tanto pretéritos como actuais e naturais ou antropoxénicas. O termo ven do [[lingua grega | grego]]: Γηος,''geos''(Terra), μορφή,''morfo''(forma) e λόγος,''logos''(estudo, coñecemento).

 

A xeomorfoloxía céntrase no estudo das formas da paisaxe, senón porque estes son o resultado da dinámica da litosfera no seu conxunto, integra o coñecemento, en primeiro lugar xeográfico doutras ramas, como a [[climatoloxía]], [[Hidrografía]], [[Pedoloxía]], [[Glacioloxía]], [[Paleoxeografía]] e, do outro lado, tamén integra contribucións doutras ciencias, para incluír o impacto dos fenómenos biolóxicos, xeolóxicos e antrópicos no relevo.

 

Este ramo da ciencia integra-se tanto na [[xeografía física]], como na [[xeografía humana]], debido aos desastres naturais e as relacións home-medio ambiente, e tamén na [[xeografía matemática]], en relación á [[topografía]]. A xeomorfoloxía toma forma a finais do [[século XIX]] polas mans de [[William Morris Davis]], que tamén é considerado o pai da xeografía americana. Nese tempo, a idea prevalecentes sobre a creación do relevo era do catastrofismo como causa principal. Davis e outros geógrafos comezaron a demostrar que outras causas foron responsables da modelaxe da superficie da Terra. Davis desenvolveu unha teoría da creación e destrución da paisaxe, a que chamou de "[[ciclo xeográfico]]". Obras como "The Rivers and Valleys of Pennsylvania", "The Geographical Cycle" e "Elementary Physical Geography", deron un forte impulso inicial, seguido por outros estudiosos, como [[Mark Jefferson]], [[Isaiah Bowman]], [[Curtis Marbut]], que foron consolidando a disciplina.

 

De descritiva e classificatória na súa orixe, a xeomorfoloxía evolucionou, como calquera outra [[ciencia]], para o estudo das causas e inter-relacións entre procesos e formas. Esta visión, coñecida como a '''xeomorfoloxía dinámica''', ten beneficiado moito dos avances tecnolóxicos, da redución de custos en equipamento de medida e do aumento exponencial do poder de procesamento das computadoras. A xeomorfoloxía dinámica é fundamental no estudo dos procesos de erosión e transporte de sedimentos.