Roy Harris: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
(Sen diferenzas.)
|
Revisión como estaba o 25 de setembro de 2006 ás 18:19
Roy Harris é catedrático emérito de Lingüística Xeral na Universidade de Oxford. Foi profesor universitario en Hong Kong, Boston e Paris e profesor visitante e investigador en varias universidades e institucións sudafricanas, australianas e indias.
Os seus libros sobre teoría da comunicación, semioloxía, historia do pensamento lingüístico e o que finalmente denominou lingüística integracional critican o falante ideal da lingüística xenerativa e as comunidades lingüísticas idealizadas por linguistas e sociolingüistas, así como o modelo condutual saussureano de falante e oínte e de códigos e regras, con que opera a lingüística estrutural.
A súa filosofía da lingua cuestiona asuncións tradicionais do pensamento lingüístico occidental, propoñendo unha actitude radical ante a necesidade da desmitoloxizar as linguas e a lingüística e de adoptar unha nova lingüística fundamentada na visión dos signos como productos resultantes (antes que causantes) da comunicación.
É membro fundador da International Association for the Integrational Study of Language and Communication (IAISLC) e co-editor da revista ''Language & Communication''.
Lingüística integracional
As investigacións levadas a cabo por Roy Harris' nos últimos 25 anos centráronse no desenvolvemento dunha aproximación integracional ós signos e ós sistemas semiolóxicos, e polo tanto a toda a comunicación humana.
A súa aproximación denominada integracionismo ou lingüística integracional parte do exame das actuais prácticas educativas ó tempo que se propón unha revisión da historia do pensamento lingüístico dende Platón á actualidade, nunha perspectiva que difire radicalmente da visión tradicional das linguas e da comunicación de base mecanicista e estrutural.
A lingüística postestrutural que Harris postula na súa abordaxe integracional presenta importantes implicacións para o noso comprendemento das relacións interpersoais así como das sociedades modernas e dos seus recursos comunicativos, incluído o discurso público das artes e as ciencias. A revista interdisciplinar que dirixe con Talbot J. Taylor destinada á discusión da comunicación verbal e non-verbal pretende a integración da lingua con outras actividades e comportamentos interactivos (de aí o nome de integracionismo) de maneira que se poida desenvolver unha ciencia da comunicación non restrinxida por fronteiras disciplinares.
Libros
- "Synonymy and Linguistic Analysis", 1973, Oxford, Blackwell.
- "The Language-Makers", 1980, London, Duckworth.
- "The Language Myth", 1981, London, Duckworth.
- "F. de Saussure: Course in General Linguistics", 1983, London, Duckworth.
- "The Origin of Writing", 1986, London, Duckworth.
- "Reading Saussure", 1987, London, Duckworth.
- "The Language Machine", 1987, London, Duckworth.
- "Language, Saussure and Wittgenstein", 1988, London, Routledge.
- "La Sémiologie de l'écriture", 1994, Paris, CNRS.
- "Signs of Writing', 1996, London, Routledge.
- "The Language Connection", 1996, Bristol, Thoemmes.
- "Signs, Language and Communication", 1996, London, Routledge.
- "Introduction to Integrational Linguistics", 1998, Oxford, Pergamon.
- "Rethinking Writing", 2000, London, Athlone.
- "Saussure and his Interpreters", 2001, Edinburgh, Edinburgh UP.
- "The Necessity of Artspeak", 2003,London, Continuum.
- "The Linguistics of History", 2004, Edinburgh, Edinburgh UP.
- "The Semantics of Science", 2005, London, Continuum.