Caracol: Diferenzas entre revisións

|-

| [[Subclase (bioloxía)|Subclases]]:

|

|}

O '''caracol''' é o nome común que reciben os [[molusco]]s [[gasterópodo]]s con [[cuncha]], a diferencia dos que non a posúen, que se chaman [[lesma]]s.

[[Ficheiro:Scheme snail anatomy-numbers.svg|thumb|350px|1-cuncha, 2-figado, 3-pulmón, 4-ano, 5-poro respiratorio, 6-ollo, 7-tentáculo, 8-ganglios cerebrais, 9-conduto salivar, 10-boca, 11-, 12-glándula salivar, 13-poro xenital, 14-pene, 15-vaxina, 16-glándula mucosa, 17-oviducto, 18-saco de dardos, 19-pé, 20-estómago, 21-ril, 22-manto, 23-corazón e 24-vasos deferentes]]

Adoitan medir entre 1 e 8 [[centímetro]]s. Inda que hai especies [[microscopio|microscópicas]] e atopáronse [[fósil]]es de gasterópodos de dous [[metro]]s de lonxitude. A cuncha sérvelles como protección contra os depredadores (no caso das especies [[auga|acuáticas]]) e contra o desecamento (nas terrestres). Na [[cabeza]] teñen dous pares de tentáculos ou ''[[corno]]s'', no extremo dos máis longos atópanse os [[ollo]]s e os máis curtos son [[órgano]]s táctiles.

 

Os gasterópodos veñen do [[cámbrico]] sendo moi común os fósiles en rochas mariñas, especialmente do [[cenozoico]].

 

A [[alimentación]] dos caracois é variada. Principalmente son fitófagos, prefiren as follas e outros tecidos [[herbívoro|vexetais]], pero tamén poden alimentarse de restos animais e, como xa se dixo, mesmo hai especies carnívoras. Poden chegar a tomar ó [[día]] a unha cantidade de alimento equivalente á metade do seu [[peso]]. Son de importancia na [[cadea trófica]] pois serven de alimento a moitas especies de [[peixe]]s e [[ave]]s.

 

Nalgúns lugares como [[Cataluña]] son tradicionalmente apreciados na [[cociña]]. Os ''escargots'' [[Francia|franceses]] críanse para tal fin, e en [[Portugal]] sérvense como aperitivo. En Galiza existe algunha granxa de cría e engorde de caracois para consumo humano. Isto deu pé á celebración de [[festa gastronómica|festas gastronómicas]] para a súa exaltación, como a [[festa do Caracol de Sacos|festa do caracol]] de [[Sacos, Cotobade|Santa María de Sacos]] ([[Cotobade]]).

 

Os campesiños consideran ós caracois prexudiciais para o [[campo]] porque come das plantas da horta, especialmente nos brootes e plantas novas.

 

* Custar máis o pringue cós caracois.

* Levalo todo ó lombo coma o caracol.

* Pecharse como o caracol.

 

* Cando chove e fai sol, colle o caracol.

* Con bo sol, abre os ollos o caracol.

* Pro caracol non hai roubos, pois todo o que ten traino ó lombo.

 

* Caracol, caracol, bota os corniños ó sol, que a túa nai e o teu pai tamén os botou.

 

* Levo a casa ó lombo,/ ando sen ter unha pata;/ vou marcando o pasiño/ deixando un camiño de prata.

* Nunca poño mala cara/ anque sempre me dan col,/ ¿que bicho son?

* ¿Que cousiña cousa será elo/ a que trai a casa ó carrelo?

 

[[Ficheiro:Navelwort 700.jpg|thumb|200px|Couselo, pucho das parades ou, tamén, ''caracol'']]

A baba dos caracois é boa para cura-los catarros de peito (ERG:baba).

 

 

''Verme caracol'' é unha das denominacións populares da larva que ataca as [[col]]es.

[[Xosé Ramón Mariño Ferro|Mariño Ferro]] tamén recolleu outros usos do caracol na medicina popular doutros países. Así, en [[Lancashire]], para cura-las febres ensartan nove ou once caracois nun fío, e cada vez que se pon un dise "''Aquí deixo a miña febre''"; unha vez tódolos caracois no fío, bótanse ó lume. En [[Italia]], curan as [[espulla]]s fregando nelas cun caracol que logo botan lonxe dun e cara ao mar.

 

:''Vexa tamén a [[galería de imaxes de gasterópodos de Galicia]].''

<gallery>

</gallery>

 

{{commonscat|snails}}

* ''[[Enciclopedia]] [[Microsoft]] Encarta [[2009]]'' ([[DVD]]) {{es}}.

* Anónimo: ''Refraneiro do viño''. Castrelos. Col. O Moucho. Vigo 1974.

* ZAMORA MOSQUERA, Federico: ''Refráns e ditos populares gallegos''. Galaxia, Vigo 1972.

 

 

[[Categoría:Gasterópodos]]

[[bg:Охлюв]]

[[bn:শামুক]]

[[ca:Caragol de terra]]

[[cdo:Ngù-mō̤-ngù-giāng]]