Padres da Igrexa: Diferenzas entre revisións

== Características ==

*[[Xustino Mártir]] (executado entre os anos 163-167) para quen o cristianismo é a plenitude da [[filosofía]] por derivar da [[encarnación]] do [[Logos]]. Esta filosofía completa o [[Antigo Testamento]] e as ''sementes de verdade'' das filosofías paganaspagás e xera unha nova sociedade baseada no [[comunismo]] e no amor ao inimigo.

*[[SanSanto Irineo]] (130-200): combateu ao [[gnosticismo]], fronte ao cal defendeu que Deus é o Creador do mundo material, incluído o corpo humano. Estes non son malos por natureza; o mal é froito da liberdade. A Gloria de Deus é que o home viva. Foi executado morrendo como [[mártir]]

*SanSanto [[Atanasio de Alexandría]] (279-273): Bispo de [[Alexandría]]. Combateu a herexía de [[Ario]] defendendo a divindade do Verbo de Deus. Segundo el, O Verbo de Deus, compadecido da debilidade do home, e condescendente coa súa corrupción, fíxose home, para que o home se fixera Deus. Trátase da fe do [[Concilio de [[Nicea]], e o xermolo de espiritualidade ortodoxa que pretende acadar a divina humanidade. Foi desterrado cinco veces nos períodos nos que o poder civil apoiaba o [[arianismo]]

*San [[Basilio o Grande]] (331-379): infatigable pastor na defensa dos pobres e os enfermos. Aberto á cultura pagá, recomendou á xente nova a lectura dos clásicos gregos. No terreo da [[teoloxía]], defendeu a divindade do [[Espírito Santo]]. Puxo as bases do monacato, buscando superar o individualismo eremítico a través da vida compartida e aberta ao servizo de todos. Desafiou aos emperadores [[Xuliano o Apóstata]] e [[Valente]] o ariano. É un dos pais da [[Capadocia]]

*[[San Gregorio Nacianceno]] (330-390): defendeu, fronte ao [[apolinarismo]], a integridade da natureza humana de Cristo. Por amor á concordia renunciou ao bispado de [[Constantinopla]]. É un dos pais da [[Capadocia]]

*San [[Gregorio de Nisa]] (335-395): segundo o seu pensamento, o home é o cume de Creación e é froito do amor sobreabondante de Deus. Pola redención de Cristo, todos os homes, a natureza enteira e o mesmo [[demo]] serán reconstituídos para unha vida eterna feliz(''apokatástasis''). É un dos pais da [[Capadocia]]

*San [[Xoán Damasceno]] (675-749): defendeu a veneración aos [[icona]]s, fronte ao Emperador [[León III]] e os [[iconoclastia|iconoclastas]]. Cristo é a Icona de Deus por antonomasia. Deus, pola encarnación do seu fillo, redimiunos a través da materia. As iconas, en canto imaxes materiais, elévannos ao transcendente. A ordenación do Cosmos evoca unha Intelixencia persoal ordenadora. De tódolos xeitos, a mellor maneira de falar de Deus é en negativo, porque todo o que lle atribuamos é máis desigual ca igual a El, debido a súa infinitude insondable.

*San [[León I]], papa|León I Magno]] (+ 461): primeiro [[Papa]] no sentido histórico do termo (primado de [[Pedro]]). Exerceu un auténtico liderado na Igrexa occidental. Foi célebre o seu diálogo pacífico con [[Atila]] que evitou a invasión e saqueo da cidade polos [[hunos]].

*SanSanto [[Ambrosio de Milán]] (339-397): proclamado polo pobo bispo de [[Milán]] debido á súa recoñecida sabedoría e bondade. Condenou a matanza de [[Tesalónica]] perpetrada polo Emperador [[Teodosio I]]. Supeditou a lexitimidade do seu poder á submisión aos valores da xustiza e a caridade consonte o espírito cristiá. Repróchaselle certa intolerancia cos xudeus.

*SanSanto [[Agostiño de Hipona]]: pensador fundamental da historia da filosofía. En canto ás súas ideas estritamente relixiosas cabe salientar: A [[Graza]]: don gratuíto do Amor de Deus que concede a salvación sen mérito por parte do home; isto enfrontouno a [[Pelaxio]] que defendía a salvación polas boas obras e foi considerado herexe. A [[Santa Trindade]]: na obra do mesmo nome concibe a unidade substancial de Deus como unha comuñón de Amor entre as tres persoas divinas. A ''Cidade de Deus'': como meta da humanidade que supón desacralizar o poder político, o cal debe someterse ás esixencias da xustiza e da caridade consonte o espírito cristiá. O home: criatura feita á imaxe e semellanza de Deus que, tal como expresa nas súas ''Confesións'', vivirá inquedo ata que non acougue en Deus. A moral: centrada no amor ao próximo incluído o inimigo (''ama e fai o que queiras'', afirmará no seu ''Comentario á primeira Carta de S. Xoán''). Para Agostiño "o amor é unha perla preciosa que, se non se posúe, de nada serven o resto das cousas, e se se posúe, sobra todo o demais".

*[[San Xerome]] (347-420): Tradutor ao latín da [[Biblia]] ([[Vulgata]]). De espírito inquedo e unha vasta cultura, sostivo con paixón as máis diversas polémicas teolóxicas. Fustigou ao clero de Roma, ás virxes hipócritas e á comodidade dos monxes, o que o levou a vivir como eremita en [[Terra Santa]] a onde trasladou a súa extensa biblioteca. Non compartiu as correntes [[Maniqueísmo|maniqueas]] e [[Gnosticismo|gnósticas]] que condenaban o matrimonio, pero insistiu en considerar máis excelsa a virxindade.

*San [[Gregorio I, Papa|Gregorio I]] Magno (540-604): [[Papa]] que se considerou a sísi mesmo como servo dos servos de Deus. Impulsou o monacato segundo a regra de San [[Bieito de Nursia]] (Oración, pobreza, lectura, traballo, e vida comunitaria) e deu un forte pulo á evanxelización das afastadas terras pagás esixindo o respecto á cultura e santuarios indíxenas. Puxo as bases do [[canto gregoriano]].