Padres da Igrexa: Diferenzas entre revisións

O consenso unánime dos pais da Igrexa na interpretación das [[Biblia|Sagradas Escrituras]] enténdese que é fonte fundamental para o establecemento da doutrina auténtica. Cando a [[Igrexa Ortodoxa]] e a Igrexa católica consideran que a tradición é fonte de fe e ilumina o senso profundo do [[Antigo Testamento]] e do [[Novo Testamento]], apelan ao testimuñotestemuño destes autores.

*[[San Irineo]] (130-200): combateu ao [[gnosticismo]], fronte ao cal defendeu que Deus é o Creador do mundo material, incluído o corpo humano. Estes non son malos por natureza; o mal é froito da liberdade. A Gloria de Deus é que o home viva. Foi executado morrendo como [[martirmártir]]

*San [[Atanasio de Alexandría]] (279-273): Bispo de [[Alexandría]]. Combateu a herexía de [[Ario]] defendendo a divindade do Verbo de Deus. Segundo el, O Verbo de Deus, compadecido da debilidade do home, e condescendente coa súa corrupción, fíxose home, para que o home se fixera Deus. Trátase da fe do Concilio de [[Nicea]], e o xermolo de espiritualidade ortodoxa que pretende acadar a divinohumanidadedivina humanidade. Foi desterrado cinco veces nos períodos nos que o poder civil apoiaba o [[arianismo]]

*San [[Xoán Damasceno]] (675-749): defendeu a veneración aos [[icona]]s, fronte ao Emperador [[León III]] e os [[iconoclastia|iconoclastas]]. Cristo é oa IconoIcona de Deus por antonomasia. Deus, pola encarnación do seu fillo, redimiunos a través da materia. OsAs iconosiconas, en canto imaxes materiais, elévannos ao trascendentetranscendente. A ordenación do Cosmos evoca unha Intelixencia persoal ordenadora. De tódolos xeitos, a mellor maneira de falar de Deus é en negativo, porque todo o que lle atribuamos é máis desigual ca igual a El, debido a súa infinitude insondable.

*San [[Ambrosio de Milán]] (339-397): proclamado polo pobo bispo de [[Milán]] debido á súa recoñecida sabedoría e bondade. Condenou a matanza de [[Tesalónica]] perpetrada polo Emperador [[Teodosio I]]. Supeditou a lexitimidade do seu poder á sumisiónsubmisión aos valores da xustiza e a caridade consonte o espírito cristiá. Repróchaselle certa intolerancia cos xudeus.

*San [[Agostiño de Hipona]]: pensador fundamental da historia da filosofía. En canto ás súas ideas estritamente relixiosas cabe salientar: A [[Graza]]: don gratuíto do Amor de Deus que concede a salvación sen mérito por parte do home; isto enfrontouno a [[Pelaxio]] que defendía a salvación polas boas obras e foi considerado herexe. A [[Santa Trindade]]: na obra do mesmo nome concibe a unidade sustancialsubstancial de Deus como unha comunióncomuñón de Amor entre as tres persoas divinas. A ''Cidade de Deus'': como meta da humanidade que supón desacralizar o poder político, o cal debe someterse ás esixencias da xustiza e da caridade consonte o espírito cristiá. O home: criatura feita á imaxe e semellanza de Deus que, tal como expresa nas súas ''Confesións'', vivirá inquedo ata que non acougue en Deus. A moral: centrada no amor ao próximo incluído o inimigo (''ama e fai o que queiras'', afirmará no seu ''Comentario á primeira Carta de S. Xoán''). Para Agostiño "o amor é unha perla preciosa que, se non se posúe, de nada serven o resto das cousas, e se se posúe, sobra todo o demais".

*[[San Xerome]] (347-420): Tradutor ao latín da [[Biblia]] ([[Vulgata]]). De espírito inquedo e unha vasta cultura, sostivo con paixón as máis diversas polémicas teolóxicas. Fustigou ao clero de Roma, ás virxes hipócritas e á comodidade dos monxes, o que o levou a vivir como eremita en [[Terra Santa]] a onde trasladou a súa extensa biblioteca. Non compartiu as correntes maniqueas e gnósticas que condeabancondenaban o matrimonio, pero insistiu en considerar máis excelsa a virxinidadevirxindade.