Diocleciano: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m r2.7.1) (bot Engadido: hy:Դիոկղետիանոս |
m Bot: Substitución automática de texto (-proprio +propio & -propria +propia) |
||
Liña 4:
[[Ficheiro:Dio_coin1.jpg|thumb|right]]
O poder autocrático era incompetente para governar e defender o inmenso imperio e varias provincias tentaban se libertar e vivir baixo o goberno de imperadores
Posteriormente, o Imperio foi dividido en 101 provincias, agrupadas en doce dioceses reunidas en catro prefeituras. Apartir de entón pasaron a existir catro imperadores, dous deles co título de Augusto e dous co título de César (''caesar''). Eses eran xefes militares capaces de governar e protexer o imperio, adotados como fillos polos Augustos, a quen sucederían en caso de morte, incapacidade provocada pola vellice ou decorridos vinte anos dos seus gobernos. Os césares, lugar-tenente dos Augustos, tamén posuían capital, exército e administración
Diocleciano instaurou o [[Dominato]], ou sexa, unha monarquía despótica e militar, de tipo helenístico. Baixo a influencia de ideas orientais, o ''Princeps'' converteuse en ''Dominus'', isto é, en amo ou governante absoluto á frente dunha grande burocracia. O imperador tornábase "señor e deus" e todos que eran admitidos na súa presenza eran obrigados a axoellarse e beixar a ponta do manto real. Extingüiuse, con iso, o [[principado romano|principado]]: os civis foran derrotados polos militares. Paradoxalmente, a reforma de Diocleciano, continuada polos seus sucesores, ao mesmo tempo que garantiu a estabilidade do Imperio por máis dous séculos, acentuou aínda máis a crise estrutural do Imperio Romano.
|