Dinucleótido de flavina e adenina: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Miguelferig (conversa | contribucións)
Liña 15:
O FAD (a forma totalmente oxidada ou forma quinona) pode aceptar dous electróns e dous protóns (dous átomos de hidróxeno completos) doutras moléculas (as cales se oxidarán) pasando el á súa forma reducida FADH<sub>2</sub> (forma de hidroquinona). Despois o FADH<sub>2</sub> pode ser oxidado, cedendo un protón e un electrón (un hidróxeno) e formando primeiro a forma semireducida FADH (semiquinona), pero rapidamente a semiquinona se oxida máis, perdendo outro electrón e outro protón (un segundo hidróxeno)e formando a quinona oxidada FAD. O
 
Os hidróxenos cedidos ou captados únense aoa aneldous nitróxenos dos aneis de isoaloxacina. O FAD ten un sistema de aneis [[aromático]], pero o FADH<sub>2</sub>, ao recibir os dous H e redistribuírense os dobres enlaces nos aneis, non ten un anel de tipo aromático. Isto significa que o FADH<sub>2</sub> ten significativamente unha enerxía maior, ao non presentar a estabilización que lle dá a estrutura aromática ao FAD. O FADH<sub>2</sub> é unha molécula que transporta enerxía, porque, cando se oxida, recupera a aromaticidade e libera enerxía.
::[[Ficheiro:FAD FADH2 equlibrium.png|422px]]