Aggregat (foguetes): Diferenzas entre revisións

Cunha lonxitude de 1,6 metros e un empuxe de 3 kN usando alcohol e oxíxeno líquido, era similar ó A1. NembargantesCon todo, a diferencia do A1, o A2 levaba os xiroscopios estabilizadores no centro do foguete, entre os tangues de alcohol e oxíxeno, o que aumentaba a estabilidade. O foguete pesaba 72 kg baleiro, cun peso en despegue de 107 kg. O primeiro voo de probas tivo lugar en setembro de 1934 en Kummersdorf.

ConstruironseConstruíronse dous A2 para probas, sendo denominados Max e Moritz por dous personaxes de debuxo de [[Wilhelm Busch]]. O 19 e 20 de decembro de 1934 foron lanzados na illa [[Borkum]] no [[Mar do Norte]]. Alcanzaron altitudes de 2,2 km e 3,5 km.<ref>Gatland 1989, p. 10.</ref><ref>[http://www.aggregat-2.de/geschichte.html Raketenaggregate „A1“ und „A2“]</ref>

Este incremento en canto a capacidade tivo lugar a través dun redeseño completo do motor do A3 por parte de [[Walter Thiel]], sendo coñecido como A5. Foi quedando claro que os deseños de von Braun estaban converténdose en armas reais e Dornberg desprazou o equipo desde o polígono de probas de Kummersdorf (cerca de [[Berlín]]) ata unha pequena cidade, Peenemünde, na illa de [[Usedom]], na costa báltica de Alemaña, para proporcionar máis sitio para os probas e para rodealas dun maior secretismo. Esta versión era completamente fiable e cara 1941 o equipo lanzara uns 70 foguetes A5. O primeiro A4 voou en marzo de 1942, alcanzando unha distancia de 1,6 km e impactando contra o auga. O segundo lanzamento alcanzou unha altitude de 11 km antes de explotar. O terceiro foguete, lanzado o 3 de outubro de 1942, sigueuseguiu unha traxectoria perfecta. Aterrou a 193 km de distancia e alcanzou unha altura de 80 km.

O desenvolvemento foi suspendido en 1941, pero en 1944 varios V2 foron modificados para achegalos á configuración do A9 baixo a designación de A4b.<ref>Reuter, pp. 90-91</ref> Calculouse que, engadindo ás, o alcance dos A4 aumentaría ata 750 km, permitindo atacar obxetivosobxectivos en Gran Bretaña desde a propia Alemaña. Intentouse que tra-lo lanzamento a traxectoria dos A4b fose o máis suave posible e que o foguete planeara cara o obxectivo. Considerouse que, na fase final do voo, a interceptación do foguete polo inimigo sería practicamente imposible dado que cando estivese sobre o obxectivo faría un picado que limitaría o tempo de interceptación.

O concepto do A4b probouse engadindo pequenas ás a dous A4 lanzados desde [[Blizna]]. NembargantesPorén, debido ó pouco traballo de desenvolvemento levou a que o primeiro lanzamento, o 27 de decembro de 1944, fracasara. O segundo intento, o 24 de xaneiro de 1945, foi un éxito parcial, rompéndose a á, pero conseguindo de todos modos chegar a ser o primeiro mísil guiado e alado en romper a barreira do son, alcanzando [[Número de Mach|Mach]] 4.<ref>Reuter, p. 87</ref><ref name=harvey>{{cita libro| autor = Harvey, Brian| título = Europe's space programme: to Ariane and beyond | ano = 2003| publicación = Springer| id = }}</ref>

O A5 foi unha versión subescalada de probas do A4, reemplazando ó A3 neste propósito. Voou entre 1938 e 1942 e xogou un papel vital probando a aerodinámica e a tecnoloxía do A4. Levaba o mesmo motor que o A3 pero tiña un novo sistema de control, así como unha forma que semellaba máis á do A4. Lanzáronse 25, algúns máis de unha vez. Dotouselle cun sistema de recuperación por paracaídas e ademáisademais podía flotar ata dúas horas antes de afundir, permitindo recuperalo con barcos. Construíronse diferentes variantes, sen sistema de propulsión e con motores monopropelente para probas de lanzamento desde o aire.

Algunhas fontes indican que tamén foi o nome aplicado a unha proposta especulativa para unha versión tripulada de recoñecemento do A4b alado. Este A6 foi inicialmente proposto ó Ministerio do Aire Alemán como unha nave de recoñecemento imposible de interceptar. Sería lanzado verticalmente como un foguete, alcanzando un [[apoxeo]] de 95 km. Tras reentrar na atmosfera, chegaría á fase de planeo supersónico co encendidoacendido do seu motor [[ramjet]]. Esperábase ter entre 15 e 20 minutos de etapa de cruceiro a 2900 km/h, permitindo á aeronave regresar e aterrar como un avión normal, freado cun paracaídas. NembargantesCon todo, o Ministerio do Aire non tiña necesidade de tal aeronave e a proposta foi rexeitada. Conceptos parecidos (pero non tripulados) foron levados a cabo tra-la guerra na forma do mísil [[SM-64 Navaho]] estadounidense e do [[Burya]] soviético, ambos mísiles intercontinentais con propulsión ramjet.<ref>{{Cita Web|url= http://www.astronautix.com/lvs/a6.htm|título= A6|dataacceso= 12 de xuño de 2011|autor= Mark Wade|apelidos= |nome= |ligazónautor= |coautores= |data= |ano= 2011|mes= |formato= |obra= |editor= |páxinas= |lingua= inglés|doi= |urlarquivo= |dataarquivo= }}</ref>

Propúxose unha versión avanzada do A9 para atacar obxetivosobxectivos nos [[Estados Unidos]] continentais con mísiles lanzados desde Europa, para o cal era necesario lanzar o A9 sobre unha etapa propulsora, que foi denominada A10.

**Encyclopedia Astronautica: [http://www.astronautix.com/lvs/a1.htm A1], [http://www.astronautix.com/lvs/a2.htm A2], [http://www.astronautix.com/lvs/a3.htm A3], [http://www.astronautix.com/lvs/a5.htm A5], [http://www.astronautix.com/lvs/a7.htm A7], [http://www.astronautix.com/lvs/a8.htm A8], [http://www.astronautix.com/craft/a9.htm A9], [http://www.astronautix.com/engines/a10.htm A10], [http://www.astronautix.com/lvs/a9a10a11.htm A11], [http://www.astronautix.com/lvs/a9a11a12.htm A9/A10/A11/A12]

*[http://www.aggregat-2.de/neubau.html - unUn sitio sobre o A2] (en alemán).