Revisión como estaba o 20 de setembro de 2006 ás 12:56 editar Lmbuga (conversa \| contribucións) 40.245 edicións revisión ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 20 de setembro de 2006 ás 16:23 editar desfacer Xenxo (conversa \| contribucións) 133 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 3: Liderados por artistas como [[Xurxo Souto]] ou [[Antón Reixa]], agrupáronse no chamado Rock Bravú, cuxos principios chegou a formular o escritor Javier Valiño no libro "A paixón que queima o peito". En esencia, o bravú é un rock "sen capar" (en palabras dos seus membros) que comezou a xerarse «cando as guitarras chegaron ás aldeas». Formulado dende a periferia da Galicia rural, este movemento é a expresión propia dos fillos de campesiños e pescadores, así como da xuventude das barriadas urbanas: insurxente, marcado por un son bravío e sen aditivos que ~~lle~~non ~~fai~~ten reparos en facerlle as beiras ó heavy (música de barrio á fin e ó cabo) e ós latidos caribeños. Unha identidade que mira, así mesmo, ás tradicions populares máis charnegas: sexan [[orquestra]] de verbena, [[gaita]]s de romería, [[pandereteira]]s, charangas, cantos de traballo, lemas sindicais ou slogans [[fútbol\|futbolísticos]]. Non en van, os forofos do [[Depor]] soen levar nas súas saídas ó exterior música de grupos senlleiros do bravú, como [[Os Diplomáticos de Monte-Alto]], [[Heredeiros da Crus]] e Os Escornabois. O auxe e a caída do bravú coincide coa explosión do denominado novo [[folk]] galego, unha posta ao día da [[música]] popular que viñan dende fai vinte anos divulgando por todo o mundo formacións tan cruciais como [[Milladoiro]].

Bravú: Diferenzas entre revisións