Ácido úrico: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1:
[[Ficheiro:Harnsäure_Ketoform.svg|thumb|right|Ácido úrico na forma tautomérica ceto.]]
[[Ficheiro:Harnsäure Enolform.svg|thumb|right|Ácido úrico na forma tautomérica enol.]]
O '''ácido úrico''' é unha substancia química orgánica cíclica de orixe natural a carácter fortemente ácido do grupo das [[purina]]s, formado por un anel de pirimidina e outro de imidazol, con fórmula C<sub>5</sub>H<sub>4</sub>N<sub>4</sub>O<sub>3</sub>. Fórmase como subproduto do [[metabolismo]] das [[purina]]s. Os seus sales chámanse uratos. O seu exceso en sangue pode orixinar [[gota]] ]]<ref name="Heinig M, Johnson RJ 2006 1059–64">{{cite journal |author=Heinig M, Johnson RJ |title=Role of uric acid in hypertension, renal disease, and metabolic syndrome |journal=Cleveland Clinic Journal of Medicine |volume=73 |issue=12 |pages=1059–64 |year=2006 |month=December |pmid=17190309 |doi=10.3949/ccjm.73.12.1059}}</ref> ou cálculos renais.
 
O home e os primates eliminan nos ouriños ácido úrico (pero o residuo nitroxenado principal é a urea), xa que carecen do encima [[uricase]] que o transforma en alantoína, presente noutros mamíferos. Os réptiles e aves eliminan ácido úrico como residuo nitroxenado principal.
 
Foi descuberto en [[1773]] por [[Carl Wilhelm Scheele]] e [[Torbern Bergman]] nos [[ouriños]] e nos cálculos de [[vexiga]]. Hoxe o ácido úrico pode sintetizarse a partir da [[hipoxantina]] por medio do encima [[xantina oxidase]].
 
O home e os primates eliminan nos ouriños ácido úrico (pero o residuo nitroxenado principal é a urea), xa que carecen do encima que o transforma en alantoína, presente noutros mamíferos. Os réptiles e aves eliminan ácido úrico como residuo nitroxenado principal.
 
== Bioquímica e patoloxía ==
No corpo humano o ácido úrico fórmase no metabolismo degradativo das purinas, e en condicións fisiolóxicas é eliminado nos [[ril]]es polos [[ouriños]]. Cando existe unha concentración elevada de ácido úrico en sangue fálase de hiperuricemia. A concentracións sanguíneas de polo menos 0,1 g/l pode precipitar e acumularse nas [[articulación]]s e no [[tecido conectivo]], causando a patoloxia coñecida como [[gota]] <ref>{{cite journal |author=Tausche AK, Unger S, Richter K, ''et al.'' |trans_title=Hyperuricemia and gout: diagnosis and therapy |language=German |journal=Der Internist |volume=47 |issue=5 |pages=509–20; quiz 521 |year=2006 |month=May |pmid=16586130 |doi=10.1007/s00108-006-1578-y |title=Hyperurikämie und Gicht}}</ref>. A [[síndrome de Lesch-Nyhan]] tamén está asociada con altos niveis séricos de ácido úrico<ref>{{cite journal |author=Luo YC, Do JS, Liu CC |title=An amperometric uric acid biosensor based on modified Ir-C electrode |journal=Biosensors & Bioelectronics |volume=22 |issue=4 |pages=482–8 |year=2006 |month=October |pmid=16908130 |doi=10.1016/j.bios.2006.07.013}}</ref>.
 
Os seus niveis nos ouriños poden aumentar en caso de que se incremente o metabolismo das purinas, come sucede na [[distrofia muscular]], ou en condicións de elevada lise celular como en procesos [[tumor]]ais ou despois dunha quimioterapia.
 
Nos últimos anos descubríronse datos contrapostos sobre os beneficios e prexuízos do ácido úrico.
En doses fisiolóxicas normais pode funcionar como antioxidante contra os radicais hidroxilo ou o ''peroxi-nitrito'' producido nas inflamacións. Pero con concentracións cronicamente elevadas, pode desencadear un estado preinflamatorio no [[endotelio]] vascular, hipertensión e insulino-resistencia, que é unha complicación común en diabéticos<ref>{{cite journal |author=Cappuccio FP, Strazzullo P, Farinaro E, Trevisan M |title=Uric acid metabolism and tubular sodium handling. Results from a population-based study |journal=JAMA |volume=270 |issue=3 |pages=354–9 |year=1993 |month=July |pmid=8315780 |doi=10.1001/jama.270.3.354}}</ref> . Nos diabéticos o consumo de frutosa eleva os niveis de ácido úrico máis rapidamente ca a glicosa ou sacarosa.
 
È anche dimostrato che il consumo di [[fruttosio]] come ''sostitutivo dello zucchero comune'' nei pz. diabetici, può far salire i livelli di acido urico molto più velocemente di quest'ultimo.
I ricercatori hanno infatti evidenziato che il fruttosio viene metabolizzato a derivati [[fosforilati]] molto più efficientemente del glucosio. Questo porta alla deplezione rapida di composti fosfati ad alta energia (soprattutto [[Adenosina trifosfato|ATP]]) dentro le cellule. Una volta che l'ATP è stato degradato ad '''ADP''', '''AMP''' ed infine [[adenosina]], quest'ultima va incontro ad ossidazione fino a genereare acido urico. Suoi livelli eccessivi, poi, contribuirebbero allo sviluppo di una "sindrome metabolica" e ad un cattivo compenso dello stato diabetico.
 
===ReferenciasNotas e referencias===
{{Listaref}}
* Onyesom I. Synergistic effect of alcohol & fructose administration on blood urate & biochemical indices of insulin resistance in albino rabbits. Indian J Med Res. 2006 Dec;124(6):715-17.
* Heinig M, Johnson RJ. Role of uric acid in hypertension, renal disease, and metabolic syndrome. Cleve Clin J Med. 2006 Dec;73(12):1059-64.