[[Ficheiro: Theophrastus.jpg|thumb|right|100pix|[[Teofrasto]], considerado como o ''pai da Botánica'']]
PorDebido serao empregadasintenso comoaproveitamento alimentodas [[planta]]s por parte dos [[ser humano|humanos]], o estudo das plantasmesmas, ou [[botánica]], é undas dosespecialidades do saber que deixarondeixou rexistros máis antigos. Os primeiros escritos de que se ten noticia corresponden a catálogos ou guías de plantas alimenticias ou medicinais,[[medicina]]is. porUn exemplo, disto é o ''Libro de xardinería'' de [[Marduk-Apal-Iddina II]] (do [[século -8|século VIII AC]]), rival de [[Sargón de [[Asiria]] e gobernante de [[Babilonia]], que trata das plantas comestibles, forrajeras[[forraxe]]iras, condimenticias, medicinais ou ornamentais que se cultivaban por entón en [[Mesopotamia]].
Un primeiro interese científico, ou máis ben filosófico, atopámolo no grego [[Empédocles de Agrigento]] (490-430 a. C. aC), o representante máis coñecido da escola [[pitagorismo|pitagórica]]. Explicou que as plantas non só teñen alma, senón tamén algunha forma de sentido común porque, por moito que o impidamos, insisten na súa intención e crecen cara á luz. Empédocles tamén sinalou que o corpo dunha planta non forma un todo integrado, como o dun animal, senón que parece coma se cada parte vivise e crecese pola súa conta. Agora expresariamos a mesma idea en termos de desenvolvemento aberto ou indeterminado.
[[Aristóteles]] (384-322 a. C.) escribiu cumpridamente sobre animais, pero non sobre plantas. [[Teofrasto]] (372-287 a. C.), pouco máis novo, foi o seu discípulo e herdou del a dirección do [[Liceo]], ademais da súa biblioteca. Teofrasto deixou dúas obras importantes que se adoitan sinalar como orixe da ciencia botánica: ''Historia das plantas'' e ''Sobre as causas (o crecemento) das plantas''. A obra de Teofrasto é a máis importante sobre o tema de toda a [[Idade Antiga|Antigüidade]] e a [[Idade Media]].
