Revisión como estaba o 16 de maio de 2011 ás 18:10 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 241.924 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 16 de maio de 2011 ás 18:12 editar desfacer Miguelferig (conversa \| contribucións) 241.924 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 6: As proteínas que deben ser degradadas son marcadas por unha pequeña proteína chamada [[ubiquitina]]. Unha vez que unha destas moléculas de ubiquitina se uniu a unha proteína a eliminar, por medio do [[enzima\|encima]] [[ubiquitina ligase]], agréganse máis proteínas de ubiquitina dando como resultado a formación dunha cadea de poliubiquitina que lle permite ao proteasoma identificar e degradar dita proteína.<ref name=Lodish /> Estruturalmente un proteasoma é un complexo con forma de ~~barril~~bocoi que contén un "núcleo" composto de catro aneis apiados arrededor dun poro central. Cada un ~~destos~~destes aneis está composto por sete proteínas individuais. Os dous aneis internos conteñen subunidades proteicas β, conformando os [[sitio activo\|sitios activos]] das [[protease]]s. Estes sitios sitúanse nas caras internas dos aneis, de tal xeito que a proteína que vai ser degradada teña que entrar a través do poro antes de ser procesada. Os dous aneis exteriores conteñen subunidades α, cuxa función é mantener una "porta" pola cal as proteínas poidan entrar ao ~~barril~~bocoi. As subunidades α son controladas por rexións reguladoras, ás veces chamadas "pestanas", que recoñecen os compostos poliubiquitínicos nos substratos das proteínas e comezan o proceso de degradación. O proceso de ubiquitinación xunto co proceso de degradación proteosómica recibe o nome de sistema ubiquitino-proteosómico.

Proteasoma: Diferenzas entre revisións