Adozante: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m r2.6.4) (bot Eliminado: hr:Sladila (umjetna) |
arranxiños |
||
Liña 21:
b) Edulcorantes intensos de orixe vexetal: taumatina, esteviósido, monelina, dihidrocalcona, glicirrizina.
==
O Código Alimentario Español, establecía que os edulcorantes sintéticos son aquelas sustancias que proporcionan sabor e que, sen ter calidades nutritivas, teñen un poder edulcorante superior ó do azucre de caña ou de remolacha, ó que tratan de substituír.
Liña 62:
* [[Frutosa]].
Coñecida tamén pola denominación "azucre para diabéticos". Utilizase na elaboración de
* [[Sucralosa]].
Foi descuberta en 1976.Fabricase a partir do azucre, e é 600 veces mais doce que esta. Non provoca caries. Non se transforma no organismo e polo tanto non achega calorías.
É moi soluble en auga e presenta unha elevada estabilidade nunha ampla gama de alimentos procesados e bebidas. Emprégase como edulcorantes de mesa, en froitas procesadas, chicles e produtos forneados.
Mais de 100 estudios científicos aseguran que pode ser consumida por calquera persoa. En 1990 foi aprobada por la Administración de Alimentos y Fármacos (FDA) de Estados Unidos. A
* [[Aspartamo]]. '''E 951'''
Liña 73:
Dependendo da concentración da disolución o poder edulcorante do aspartamo é de 100 a 200 veces o da sacarosa. O consumo de alimentos que conteñen aspartamo deixa na boca un sabor doce permanente, a diferenza doutros edulcorantes que deixan un regusto amargo.
O aspartamo descomponse en medio acuoso e quente, dando metanol
Empregase en: refrescos, zumes, cereais de almorzo, como edulcorante de mesa, chicles, lácteos, marmeladas, bebidas quentes de chocolate, multivitaminas e en produtos farmacéuticos.
É unha fonte importante de fenilalanina. A fenilalanina é unha substancia inocua salvo en persoas que padecen fenilcetonuria; unha enfermidade conxénita na que se acumulan cantidades moi altas de fenilalanina no sangue, orixinando
Unha culleriña de aspartamo proporciona un sabor doce igual que 200 culleriñas de azucre e achega 2 kilocalorías. Dado que a cantidade a utilizar sería 200 veces menor que a de azucre, o seu poder calórico resulta insignificante.
* [[Ciclamato]] '''E 952'''.
Liña 90:
* [[Sacarina]] '''E 954'''.
A sacarina foi descuberta de xeito casual en 1879 polo químico alemá Constantin Fahlberg, que estudaba na Universidade Johns Hopkins (EEUU). Descubriu que un derivado do
Foi recoñecida como segura en 1959 e con posterioridade foi prohibida nalgúns países, como [[Francia]] e [[Canadá]]. En Estados Unidos hai que facer constar nas etiquetas dos produtos que a conteñen que é un aditivo nocivo para a saúde. Demostrouse que nas doses habituais non é tóxica (menos de 2,5 g ó día). A Inxesta Diaria Admisible (I.D.A.) de Sacarina é de 2.4 mm/ kg. Un frasco de sacarina líquida debe durar polo menos un mes. Non está aconsellada en mulleres embarazadas.
É o edulcorante artificial máis utilizado. É de 300 a 500 veces máis doce que oa sacarosa (azucre común).
Liña 109:
O sorbitol é un poliol natural, pero tamén se fabrica industrialmente por transformación de azucre. Emprégase en produtos baixos en calorías (caramelos, gominolas, chicles, etc.) e alimentos para diabéticos. É o edulcorante que conteñen habitualmente os [[Chicle|chicles]] "sen azucre".
Se se toma unha dose alta (máis de 50 gramos de sorbitol día), pode causar diarrea. Por este motivo, convén limitar a súa inxestión diaria. Os
Non deben tomarse máis de 5 chicles ó día.
| |||