Tecido muscular: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
{{sen referencias}}
{{senImaxe}}
O '''tecido muscular''' é un tecido orgánico común a moitas especies animais. Trátase dunha agrupación de células musculares ou miocitos. Outras células presentes neste tecido son [[neuronas]] e células do [[tecido conxuntivo]].
Liña 6:
== Músculo liso ==
Os miocitos do músculo liso son células fusiformes cun único núcleo central. Dispóñense formando túnicas con células intimamente pegadas. Histoloxicamente seméllase ao [[tecido conxuntivo]], sen embargo, ao microscopio o tecido muscular presenta máis densidade nuclear e unha maior coloración. Os núcleos son ovalados de extremos redondeados. Os fibroblastos do tecido conxuntivo teñen extremos puntiagudos.
As tincións máis idóneas para este tipo de tecido son tricrómicos coma o Azán (tinxe vermello o músculo e azul o coláxeno) ou o Van Gieson (músculo amarelo). Mediante inmunohistoquímica márcase o músculo con actina,
A distribución dos miocitos depende da localización. Existen febras musculares illadas nas vellosidades intestinais ou na [[próstata]]. Na maioría das localizacións áchanse agrupacións de febras. Estas agrupacións, á súa vez poden formar túnicas musculares (intestino, tecido vascular... onde as febras se dispoñen de xeito perpendicular) ou pequenos músculos individuais (músculos erectores do pelo).
O miocito contén unha serie de estruturas características:
Os filamentos finos son de actina e os grosos (15 nanómetros) de miosina. Os corpos densos conteñen α-actinina. Por fora do sarcolema áchase a lámina externa, onde se fixan febras de reticulina. Durante a contración, a célula comprímese ao haber tracción sobre os corpos densos.
Liña 24 ⟶ 23:
== Músculo estriado esquelético ==
O músculo estriado pode supor ata o 50% do peso corporal. Encárgase dos movementos voluntarios e dalgúns involuntarios (músculos do [[oído]], da [[lingua]] e do [[ollo]]). ▼
▲O músculo estriado pode supor ata o 50% do peso corporal. Encárgase dos movementos voluntarios e dalgúns involuntarios (músculos do [[oído]], da [[lingua]] e do [[ollo]].
O músculo estriado áchase cuberto por un tecido conxuntivo denominado epimisio. Á súa vez, cada fascículo muscular está cuberto polo perimisio. Entre os distintos fascículos existe un tecido denominado endomisio.
Ao microscopio óptico o miocito estriado ten forma cilíndrica. Forman febras moi longas, dun extremo a outro do [[músculo]], sen interrupción. A estes miocitos tamén se lles denomina rabdomiocitos. O diámetro das febras dependen da idade (menor en nenos e anciáns), constitución xenética, do exercicio e do tipo de músculo (os grandes músculos teñen febras de maior tamaño). Nunha mostra histolóxica vense unha serie de bandas anisótropas chamadas bandas A. Altérnanse bandas claras e
Asociadas á membrana plasmática áchanse: distrofina (que serve de nexo entre fíos intracelulares de actina e febras extracelulares de laminina), un complexo distroglicano e un complexo sarcoglicano.
A histoquímica permite diferenciar dous tipos de músculo estriado:
* Febras vermellas ou febras tipo 1: de pequeno diámetro. Son de metabolismo aerobio cunha grande actividade oxidativa mitocondrial. Posúen grandes cantidades de [[mioglobina]]. Predominan en músculos lentos de actividade constante.
* Febras brancas ou febras tipo 2B: de maior tamaño, son anaerobias. Posúen abundante [[glicóxeno]] e enzimas glucolíticos. Predominan en músculos rápidos de actividade intermitente.
Liña 41 ⟶ 39:
Mediante a microscopía electrónica obsérvase por fóra a lámina externa rodeando a membrana plasmática. Na lámina fíxanse febras de reticulina, por dentro a lámina lúcida e por fóra a lámina densa. Entre a lámina externa e a membrana plasmática áchanse células satélite, importantes na rexeneración muscular. Nas miofibrillas atópanse filamentos contráctiles. Obsérvanse unhas liñas denominadas liñas Z, que delimitan a sarcómera. Entre sí establécense pontes de desmina. As liñas Z están separadas por zonas claras (áreas de Heller). No medio hai unha banda M. No medio da banda Z hai unha liña moi electrodensa, a liña M, que contén α-actinina. As liñas Z mantéñense unidas grazas á desmina.
Entre as dúas liñas Z atópase a sarcómera, constituída por dúas bandas I laterais e unha banda A central. No centro hai unha liña máis clara denominada banda H, onde non chegan os filamentos finos. Xusto no centro hai unha liña máis
A
▲A contración prodúcese cando os fíos grosos empurran aos delgados cara ao medio, acurtándose a sarcómera. Obsérvase acurtamento das bandas claras pero non das oscuras. Obsérvanse tamén numerosas mitocondrias e unha serie de invaxinación da membrana, chamadas túbulos T, cuxa función é a de propagar o impulso nervioso.
[[Categoría:Histoloxía]]
| |||