Giacomo Devoto: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 3:
En [[1939]] fundou con [[Bruno Migliorini]] a revista ''[[Lingua Nostra]]''<ref>{{cita web|url=http://www.lelettere.it/site/d_page.asp?IDPagina=40&Section=|title=Ficha sobre ''Lingua nostra'' en LeLettere.it|accessdate=9 de xuño de 2009}}</ref>.
En xaneiro de [[1945]], xusto despois da caída da [[República Social Italiana]], fundou en Florencia xunto con [[Piero Calamandrei]], [[Corrado Tumiati]], [[Enzo Enriques Agnoletti]] e [[Paride Baccarini]] a AFE: Associazione Federalisti Europei <ref>Cfr. ''Piero Calamandrei e la Costituzione'', Atti del Convegno tenuto a Salice Terme nel 1997, Milán, M&B, 1997, pp. 59-60.</ref>, confluíndo despois no [[Movemento Federalista Europeo]] fundado por [[Altiero Spinelli]], no que tivo nos anos [[1947]]-[[1948]] un papel de primeira orde.
Recibiu doutoramentos "honoris causa" pola [[Universidade de París]], [[Basilea]], [[Estrasburgo]], [[Berlín]] (Humboldt), [[Cracovia]], [[Zagreb]] e [[Lima]].
Foi Presidente da [[Accademia della Crusca]] a partir de decembro de [[1963]], Académico de [[Dinamarca]] e [[Finlandia]], Emérito de [[glotoloxía]] e [[Reitor]] da [[Universidade dos estudos de Florencia|Universidade de Florencia]].
Foi, finalmente, un dos máximos expertos a nivel internacional de lingüística [[Indoeuropeos|indoeuropea]] (''[[Origini indoeuropee]]'', [[1962]]), [[Lingua latina|latina]] (''[[Storia della lingua di Roma]]'', publicado en [[1940]]) e [[Lingua italiana|italiana]] (''[[Avviamento alla etimologia italiana]]'', de [[1968]], ''[[Il linguaggio d'Italia]]'', editado en [[1974]], == Os estudos ==
Entre as úas contribucións á [[indoeuropeística]] figura tamén a elaboración do concepto de "periindoeuropeo", é dicir, todo o que presenta carácteres híbridos indoeuropeos e non indoeuropeos ("anaindoeuropeos"). O termo indica tanto linguas como territorios ("áreas" ou "fasces peri-indoeuropeas2) pero tamén pobos e outras cousas. O periindoeuropeo preséntase nunha esfera marxinal respecto á área de difusión indoeuropea, onde tradicións estrañas á indoeuropea se terían alterado progresivamente polo contacto coas indoeuropeas. Pode ser visto como un "indoeuropeo periférico" en formación, definida por Devoto como unha «indoeuropeidade aproximativa». Devoto propuxo e sostivo a definición da [[lingua etrusca]] como periindoeuropea<ref>Giacomo Devoto, ''Pelasgo e peri-indeuropeo'' (1943) in ''Studi etruschi'', Florencia, Olschki, 1971.</ref>.
| |||