Xosé Manuel Martínez Oca: Diferenzas entre revisións

Participou no [[Premio Modesto R. Figueiredo|Concurso de Narracións Modesto R. Figueiredo]] e foi premiado cinco veces. Publicou o seu primeiro relato en galego en 1976, ''Un home no corral''. A súa primeira novela é ''A fuxida'' (1980). De 1981 é ''A chamada escura dos cavorcos'', finalista do premio Blanco Amor, ''A espada na auga'', que contén dous relatos longos, e ''Os lóstregos e a carballeira''. En 1983 gaña o [[Premio Blanco Amor]] con ''Beiramar''. En 1983 publica o libro de relatos breves ''Os chapurros''. Traduciu a obra de [[Bernardin de Saint-Pierre]], ''Paulo e Virxinia'', en 1985. ''Detrás do silencio'' (1986) gaña o I Premio Manuel Casado Nieto de Narrativa. En 1988 dá a luz ''As florestas do Mañuema'', unha novela de aventuras. ''Un ano e un día'', unha novela xuvenil escrita en 1974, publícaa en 1990. En 1994 sae do prelo ''Diário de inverno'' e en 2003 ''O tempo en ningunha parte''.<ref>[[Ficheiro:High-contrast-camera-video.svg|20px]] [http://bvg.udc.es/paxinavideos_obra/otemponingunhaparte.jsp?id_obra=Oteennip1&alias=Xos%E9+Manuel+Mart%EDnez+Oca&id_edicion=Oteennip1002&formato=video&pagina=1&cabecera=%3Ca+href%3D%22ficha_obra.jsp%3Fid%3DOteennip1%26alias%3DXos%E9+Manuel+Mart%EDnez+Oca%22+class%3D%22nombreObraPaxina%22%3EO+tempo+en+ningunha+parte%3C%2Fa%3E&maxpagina=2&minpagina=1wmv Martínez Oca lendo un fragmento de ''O tempo en ningunha parte''.]</ref>