Espartaco: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m r2.6.2) (bot Engadido: mzn:اسپارتاکوس |
mSen resumo de edición |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Spartacus1.jpg|thumbnail|''Espartaco'', por Denis Foyatier, 1830]]
▲Segundo se ten relatado, naceu nunha familia de pastores; seguíu a profesión dos pais, mais reducido á miseria enrolouse no exército romano, co que combate en [[Macedonia]] como soldado auxiliar. A dura disciplina a que era obrigado e os numerosos episodios de [[racismo]] que tivo que sufrir na milicia, convencérono para desertar.
== Traxectoria ==
Capturado, foi tratado como ''traidor'' e condenado primeiro como escravo, e logo, arredor do [[- 75|75 a.C.]], foi destinado como [[gladiador]]. Espartaco acabou sendo vendido a [[Lentulus Batiatus]], un organizador de espectáculos residente en [[Capua (antica)|Capua]], onde rexentaba unha escola de gladiadores (ludo). Espartaco foi obrigado a combater contra bestas feroces e contra outros gladiadores, como era uso naquel tempo, para divertir non só o pobo, senón tamén a [[aristocracia]].
No ano [[-73|73 a.C.]], Espartaco e arredor de uns 70 individuos, armados, máis escaparon da escola capuana, fuxindo ata refuxiarse nas proximidades do [[monte Vesuvio]], cerca da actual cidade de [[Nápoles]], onde se lles axuntaron outros escravos rurais.
Liña 13:
Dado que a proporción de escravos a respeito dos cidadáns romanos era elevada, a rebelión escravista constituíase nun serio perigo para Roma. O [[Senado romano|Senado]] decidíu enviar un exército de sobre 3.000 homes contra os rebeldes, ao mando do [[pretor]] [[Claudius Glaber]]. Sitiaron os rebeldes no Vesuvio, mais Espartaco conducindo os seus homes do lado contrario do monte, pillou polas costas o exército romano, que masacraría no ataque. Glaber perdeu a vida alí.
As forzas de Espartaco derrotaron dúas novas lexións enviadas contra eles. Os escravos, que incluían anciáns, nenos e mulleres, retiráronse máis ao Sur para descansar durante o inverno. Na primavera puxeron marcha cara o Norte, con mentes de atinxir a [[Galia]].
Alarmado o Senado, enviou dous cónsules contra eles, [[Lucius Gellius Publicola|Gelio Publícola]] e [[Gneo Corneliuo Léntulo Clodiano]], cada un con dúas lexións. Os galos e xermanos, que se separaran, sob mando de Crixus, foron derrotados e mortos, polas lexións de Publicola. Mentres, Espartaco derrotou a Léntulo primeiro, e despois a Publícola, na Italia central, en [[Piceno]]. Seguindo cara o Norte, en Mutina (hoxe [[Módena]]) derrotaron outra lexión, conducida por [[Gaio Cassio Longino]], gobernador da [[Galia Cisalpina]] (o Norte de Italia).
En apariencia, Espartaco intentaba conducir as súas xente fóra de Italia, cara a Galia transalpina, e talvez pensaría alcanzar Hispania para unirse á rebelión de [[Quinto Sertorio]]. Porén mudou este plano e retornou para o Sur, segundo as fontes antigas por presións dos seus seguidores. Isto é visto hoxe como un grave erro. Quizais as vitorias anteriores voltáronos confiados de máis. Polo demais, algúns pensan que unha boa parte do grupo, conseguíu cruzar os Alpes e regresar aos seus países.
| |||