Memoria: Diferenzas entre revisións

Na [[psicoloxía]], a '''memoria''' trátase da habilidade do organismo para almacearalmacenar, reter, e recuperar [[información]] e experiencias. Estudos tradicionais da memoríamemoria comezaron no eido da [[filosofía]], incluíndo técnicas [[nemotecnia|artificiais de mellora da memoria]].

A finais do século XIX e comezos do XX incluiuseincluíuse á memoria dentro dos [[paradigma]]s da [[psicoloxía cognitiva]]. En décadas recentes, converteuse nun dos principais alicerces dunha rama da ciencia chamada [[neurociencia cognitiva]], ligazón interdisciplinaria entre a [[psicoloxía cognitiva]] e a [[neurociencia]].

A memoria a curto prazo permite recuperar información durante un período que vai dende uns cantos segundos até un minuto sen ningún tipo de adestramento. A súa capacidade é igualmente limitada: Mentres [[George Armitage Miller|George A. Miller]] (1956), traballaba nos [[Bell Labs|Laboratorios Bell]], conduciu unha serie de experimentos amosando que a capacidade de almaceamento da memoria a curto prazo era de 7±2 elementos. Estimacións actuais apuntan que a capacidade da memoria a curto prazo e menor, normalmente de entre 4–5 elementos,<ref>{{Cita publicación periódica | autor = Cowan, N. | ano = 2001 | título = The magical number 4 in short-term memory: A reconsideration of mental storage capacity | url = | revista = Behavioral and Brain Sciences | volume = 24 | issue = | páxinas = 97–185 }}</ref> porén, a capacidade desta memoria pode mellorarse por medio dun proceso chamado [[Trozeado (psicoloxía)|trozeado]].{{Cómpre referencia}} Por exemplo, tentando lembrar un [[número de teléfono]] de nove díxitos, unha persoa pode trozear os díxitos en tres grupos: primeiro, o prefixo da área (por exemplo 986), logo un grupo de tres díxitos (123) e por último outro grupo de tres díxitos (456). Este método de lembrar números de teléfono é moito máis efectivo que tentar lembrar un grupo enteiro de 9 díxitos; isto débese a que o ser humano e quen de dividir a información en grupos de números con significado. [[Herbert Simon]] amosou que o tamaño ideal para dividir letras ou números, con significado ou non, era tres.{{Cómpre referencia}} Isto reflíctese nalgúns países na tendencia a lembrar números de telefónotelefono en varios anacos de tres números.

A memoria a curto prazo, crese que se basea principalmente nun código acústico para almacearalmacenar a información, e en menor medida nun código visual. Conrad (1964)<ref name="Conrad (1964)">{{Cita publicación periódica | autor = Conrad, R. | ano = 1964 | título = Acoustic Confusions in Immediate Memory | url = http://step.psy.cmu.edu/articles/Conrad64.doc | revista = British Journal of Psychology | volume = 55 | issue = | páxinas = 75–84 }}</ref> descubriu que os suxeitos de proba tiñan máis dificultade para lembrar as coleccións de palabras acusticamente semellantes (por exemplo, can, pan, man, sán, chán).

A almacenaxe na memoria sensorial e na memoria a curto prazo ten unha capacidade e duración estrictamenteestritamente limitada, o que quere dicir que a información está dispoñible soamente durante un determinado período de tempo e non se retén indefinidamente. Pola contra, a memoria a longo prazo almaceaalmacena cantidades de información meirandes durante unha duración potencialmente ilimitada (as veces durante toda unha vida). A súa capacidade é inmensurablemente grande. Por exemplo, unha persoa pode memorizar un número de sete díxitos durante uns segundos antes de esquecelo, o que suxire que este foi almaceadoalmacenado na memoria a curto prazo. Pola contra, pódense memorizar números de teléfono durante anos gracias á repetición; esta información estaría almaceada na memoria a longo prazo.

A memoria a curto prazo apóiase en patróns transitorios da comunicación neuronal, dependendo das rexións do [[lóbulo frontal]] (especialmente dorsolateral [[codia prefrontal]]) e do [[lóbulo parietal]]. As lembranzas a longo prazo, polo contrario, son mantidas por cambios máis estables e permanentes nas conexións neuronais amplamente extendidasestendidas por todo o cerebro. O [[hipocampo]] é esencial (para aprender nova información) para a consolidación da información tanto a curto prazo como a longo prazo, aínda que non semella que poida almacearalmacenar información por sísi mesmo. Sen o hipocampo, os novos recordos non poden ser almaceadosalmacenados na memoria a longo prazo, e habería un moi curto [[intervalo de atención]]. Por outra banda, poden estar involucrados no cambio de conexións neuronais por un período de tres meses ou máis despois da aprendizaxe inicial.

Unha das principais funcións do [[sono]] crese que é a consolidación da información, xa que varios estudos amosaron que a memoria depende das horas de sono entre o adestramento e a posta en práctica. AdemáisAdemais, os datos obtidos a partir das imaxes neuronais amosaron patróns de activación no cerebro ao durmir semellantes aos rexistrados durante a aprendizaxe das tarefas do día anterior, o que suxire que os novos recordos poden afianzarse a través de tal adestramento.

Os modelos de memoria achegan representacionsrepresentacións abstractas de como se cre que funciona a memoria. Abaixo atopanseatópanse diferentes modelos propostos cronoloxicamente por diversos psicologospsicólogos. Compre ter en conta que existe controversia en se hai diversas estruturas de memoria, por exemplo, Tarnow (2005) afirma que o mais probable e que exista so unha estrutura de memoria de entre 6 e 600 segundos.

O modelo de multialmaceamento foi criticado por mor da súa sinxeleza. Por exemplo, a memoria de longa duración crese que en realidade está formada por multiplesmúltiples subcompoñentes como a memoria episódica e procedural. Propón tamén o adestramento como o único mecanismo polo que a información pode eventualmente chegar ao almaceamentoalmacenamento de memoria a longo prazo, porén a evidencia amosa que o ser humano e quen de lembrar cousas sen adestramento.

==ReferencesNotas==

==External=Ligazóns linksexternas===