The Animals: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Imxavitooh (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Xoacas (conversa | contribucións)
Arranxos varios
Liña 1:
'''The Animals''' foi un grupo [[Música|musical]] [[Gran Bretaña|británico]] dos anos 60 que adquiriu renome internacional grazas ao seu estilo de [[blues]] eléctrico. A súa canción máis famosa é ''"House of the Rising Sun''". O grupo estivo inicialmente formado por [[Eric Burdon]] (líder e vocalista), [[Alan Price]] (teclados[[teclado]]s), Hilton Valentine ([[guitarra]]), John Steel ([[batería]]), and [[Chas Chandler]] ([[baixo]]).
{{Ligazóns internas}}
'''The Animals''' foi un grupo musical británico dos anos 60 que adquiriu renome internacional grazas ao seu estilo de blues eléctrico. A súa canción máis famosa é ''House of the Rising Sun''. O grupo estivo inicialmente formado por [[Eric Burdon]] (líder e vocalista), Alan Price (teclados), Hilton Valentine (guitarra), John Steel (batería), and Chas Chandler (baixo).
 
== HistoriaTraxectoria ==
Os integrantes do grupo "'''The Animals'''" eran orixinarios da localidade [[Porto|portuaria]] de [[Newcastle upon Tyne]], no nordés de [[Inglaterra]]. A creación do grupo data do [[1962]] cando Eric Burdon uniusese uniu á "Alan Price Rhythm and Blues Combo", que cambiou desde entón o seu nome polo de "The Animals". A súa música baseábase esencialmente no [[blues]] e [[rithm and blues]] e dedicábanse a facer versións de cancións de [[John Lee Hooker]], [[Sam Cooke]], [[Ray Charles]], [[Nina Simone]] ye [[Jimmy Reed]]. Nos seus inicios foi integrante do grupo [[Bob Dylan]], segunsegundo sinálaosinala o gran musicólogo e mitomaníaco [[Cristobal "cabeza de chancho" Vergara, ]].
 
Ese mesmo ano, o grupo se autoproduce o seu propio EP. e oO seu éxito na súa localidade natal foi tan notorio que o mánager dos [[Yardbirds]], Giorgio Gomelsky, convenceunos para que se instalasen en [[Londres]] en [[1964]]. Durante un tempo, tocaron no local propiedade de Gomelsky, o "Crawdaddy Club". Foi alí onde coñeceron ao que sería o seu produtor, Mickie Most. Con el asinaron o seu primeiro contrato de gravación, coa disqueradiscográfica [[EMI]]. En febreiro de 1964, metéronse no estudo para gravar o seu primeiro sinxelo, "''Baby Let Me Take You Home"'', (adaptación da canción de Bob Dylan "Baby Let Me Follow You Down"), e que chegou ao número 21 das listas inglesas. Seguiu a adaptación doutra canción tamén interpretada por Dylan, "House of the rising sun", que lles levaría a ser o segundo grupo británico que consegue o número un nas listas británicas e americanas (tan só fixérono antes "[[The Beatles]]"). A finais de 1964 edítase o seu primeiro LP, ''The Animals''. Durante ese ano e [[1965]], chegaron outros éxitos como "I'm Crying" (nº8 en Gran Bretaña), "Don't Let Me Be Misunderstood" (nº3 en Gran Bretaña) e "We've Gotta Get Out of This Place" (nº2 en Gran Bretaña), á vez que editan o seu segundo álbum, ''Animal Tracks''.
Os integrantes do grupo "'''The Animals'''" eran orixinarios da localidade portuaria de [[Newcastle upon Tyne]] no nordés de [[Inglaterra]]. A creación do grupo data do 1962 cando Eric Burdon uniuse á "Alan Price Rhythm and Blues Combo", que cambiou desde entón o seu nome polo de "The Animals". A súa música baseábase esencialmente no [[blues]] e [[rithm and blues]] e dedicábanse a facer versións de cancións de [[John Lee Hooker]], [[Sam Cooke]], [[Ray Charles]], [[Nina Simone]] y [[Jimmy Reed]]. Nos seus inicios foi integrante do grupo [[Bob Dylan]], segun sinálao o gran musicólogo e mitomaníaco Cristobal "cabeza de chancho" Vergara, .
 
En maio de 1965 o tecladista Alan Price deixa a banda por razóns persoais e de [[saúde]] (sobre todo, debido a un pánico atroz a voar) e pola loita polo liderado da banda entre el e Burdon. [[Dave Rowberry]] sería quen substituiría a Price nos teclados. Pero a situación do resto do grupo tampouco era moito mellor. Os compoñentes da banda emepzabanempezaban a ter a sensación que a súa música estábasese estaba transformando en algo demasiado comercial, (debido principalmente ás esixencias de Mike Frost e da propia EMI Music). É porPor iso, que a inicios do [[1966]] rompen o seu contrato con EMI e con Frost, non sen antes deixar outro éxito como "It's my life", número 7 nas listas británicas e o 23 nas americanas.
Ese mesmo ano, o grupo se autoproduce o seu propio EP e o seu éxito na súa localidade natal foi tan notorio que o mánager dos [[Yardbirds]], Giorgio Gomelsky, convenceunos para que se instalasen en [[Londres]] en 1964. Durante un tempo, tocaron no local propiedade de Gomelsky "Crawdaddy Club". Foi alí onde coñeceron ao que sería o seu produtor, Mickie Most. Con el asinaron o seu primeiro contrato de gravación, coa disquera [[EMI]]. En febreiro de 1964, metéronse no estudo para gravar o seu primeiro sinxelo "Baby Let Me Take You Home" (adaptación da canción de Bob Dylan "Baby Let Me Follow You Down") e que chegou ao número 21 das listas inglesas.
 
En 1966, o grupo asina un contrato coa compañía de discos [[Decca/London Records]]. Pouco antes, (en marzo), o batería John Steel deixaría o grupo e sería sustutídosubstituído por [[Barry Jenkins]]. De todas as maneiras, a saída de Steel sería un preludio do que pasaría pouco despois. Aínda que era certo que editaron o seu único disco con Decca, "''Animalism"'' (xuño de 1966) e que paralelamente EMI lanzara os grandes éxitos da banda, que foi un dos máis vendidos da época, o grupo orixinario tan só sobreviviu á saída de Steel seis meses. "The Animals" disolvéronse en setembro de 1966.
Seguiu a adaptación doutra canción tamén interpretada por Dylan, "House of the rising sun", que lles levaría a ser o segundo grupo britànico que consegue o número un nas listas británicas e americanas (tan só fixérono antes "[[The Beatles]]"). A finais de 1964, edítase o seu primeiro LP "The Animals". Durante ese ano e 1965, chegaron outros éxitos como "I'm Crying" (nº8 en Gran Bretaña), "Don't Let Me Be Misunderstood" (nº3 en Gran Bretaña) e "We've Gotta Get Out of This Place" (nº2 en Gran Bretaña), á vez que editan o seu segundo album "Animal Tracks".
 
En [[1967,]] Eric Burdon intenta reformar a banda baixo o nome de ''Eric Burdon and The Animals'',. que tivoTivo cancións de éxito moderado como ?"When I Was Young?", "Monterey" e "San Franciscan Nights", dando un novo aire ao grupo en plena época da [[psicodelia]]. Este grupo formábano, aparte do propio Burdon, Barry Jenkins (batería), John Weider (guitarra e violín), Danny McCulloch (baixo) e Vic Briggs (guitarra). Unha formación que sufriría múltiples cambios a finais de [[1968]], cando Briggs e McCulloch abandonan a formación e foron substituídos por Zoot Money e polo guitarrista Andy Summers, (integrante en anos posteriores do exitoso trío "[[Police]]"). En [[1969]] publicarían un dobre álbum chamado ?''Love?'', co seu último éxito ?"Sky Pilot (Primeira Parte)?". Eric Burdon deu fin a esta banda a finais de 1969.
En maio de 1965, o tecladista Alan Price deixa a banda por razóns persoais e de saúde (sobre todo, debido a un pánico atroz a voar) e pola loita polo liderado da banda entre el e Burdon. Dave Rowberry sería quen substituiría a Price nos teclados.
 
Os membros orixinais da banda volvéronse a reunir en [[1977]] para gravar ''Before We Were Xo Rudely Interrupted'' e en [[1983]] fixérono para os discos ''Ark'' e ''Rip It to Shreds''. En [[1994,]] o grupo orixinario de "The Animals" entrou no Salón da fama do Rock and Roll. Pouco despois, en xullo de [[1996]], o baixista da primeira formación, Chas Chandler, faleceu.
Pero a situación do resto do grupo tampouco era moito mellor. Os compoñentes da banda emepzaban a ter a sensación que a súa música estábase transformando en algo demasiado comercial (debido principalmente ás esixencias de Mike Frost e da propia EMI Music). É por iso, que a inicios do 1966 rompen o seu contrato con EMI e con Frost, non sen antes deixar outro éxito como "It's my life", número 7 nas listas británicas e o 23 nas americanas.
 
Na década do 2000, Burdon deu a volta ao mundo cun grupo de músicos baixo o nome de "Eric Burdon and the Animals". Durante os 90, Valentine, Steel, e Dave Rowberry tamén fixeron xiras con "(Hilton Valentine's) The Animals" e Valentine e Steel co nome de "Animals II".
En 1966, o grupo asina un contrato coa compañía de discos Decca/London Records. Pouco antes (en marzo), o batería John Steel deixaría o grupo e sería sustutído por Barry Jenkins. De todas as maneiras, a saída de Steel sería un preludio do que pasaría pouco despois. Aínda que era certo que editaron o seu único disco con Decca "Animalism" (xuño de 1966) e que paralelamente EMI lanzara os grandes éxitos da banda, que foi un dos máis vendidos da época, o grupo orixinario tan só sobreviviu á saída de Steel seis meses. "The Animals" disolvéronse en setembro de 1966.
 
En 1967, Eric Burdon intenta reformar a banda baixo o nome de ''Eric Burdon and The Animals'', que tivo cancións de éxito moderado como ?When I Was Young?, "Monterey" e "San Franciscan Nights", dando un novo aire ao grupo en plena época da [[psicodelia]]. Este grupo formábano, aparte do propio Burdon, Barry Jenkins (batería), John Weider (guitarra e violín), Danny McCulloch (baixo) e Vic Briggs (guitarra). Unha formación que sufriría múltiples cambios a finais de 1968, cando Briggs e McCulloch abandonan a formación e foron substituídos por Zoot Money e polo guitarrista Andy Summers (integrante en anos posteriores do exitoso trío "[[Police]]"). En 1969 publicarían un dobre álbum chamado ?Love?, co seu último éxito ?Sky Pilot (Primeira Parte)?. Eric Burdon deu fin a esta banda a finais de 1969.
 
Os membros orixinais da banda volvéronse a reunir en 1977 para gravar ?Before We Were Xo Rudely Interrupted? e en 1983 fixérono para os discos ?Ark? e ?Rip It to Shreds?.
 
En 1994, o grupo orixinario de "The Animals" entrou no Salón da fama do Rock and Roll. Pouco despois, en xullo 1996, o baixista da primeira formación, Chas Chandler, faleceu.
 
Na década do 2000, Burdon deu a volta ao mundo cun grupo de músicos baixo o nome de "Eric Burdon and the Animals". Durante os 90, Valentine, Steel, e Dave Rowberry tamén fixeron xiras con "(Hilton Valentine's) The Animals" e Valentine e Steel co nome de "Animals II".
 
== Discografía ==
Liña 80 ⟶ 72:
Retrospective (Recopilatorio, 2004)
 
{{DEFAULTSORT:Animals}}
'''Edición en España'''
[[Categoría:Grupos musicais de Inglaterra]]
 
[[Categoría:Grupos musicais da década de 1960]]
The Animals. Los 60. Una Gran Década Para Recordar (1987) (EMI Records)
[[Categoría:Grupos musicais de blues]]
 
[[bar:The Animals]]