Walter Benjamin: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m r2.6.4) (bot Engadido: yo:Walter Benjamin |
Formato |
||
Liña 1:
|nome = Walter Benjamin
'''Walter Bendix Schönflies Benjamin''', nado o [[15 de xullo]] de [[1892]] en [[Berlín]] e finado (supostamente por suicido cando estaba fuxindo da persecución nazi) o [[26 de setembro]] de [[1940]] en [[Port-Bou]], foi un filósofo alemán, sociólogo, crítico literario e tradutor ([[Balzac]], [[Baudelaire]], [[Marcel Proust]] etc.) De ascendencia xudía, cuñado de [[Hilde Benjamin]] e curmán de [[Gertrud Kolmar]] e [[Günther Anders]].▼
|imaxe = Grab Walter Benjamin.jpg
|imaxe_tamaño = 225px
|descrición = Tumba de Walter Benjamin
|data_de_nacemento = [[15 de xullo]] de [[1892]]
|lugar_de_nacemento = [[Berlín]] {{DEU}}
|data_de_falecemento = [[26 de setembro]] de [[1940]]
|lugar_de_falecemento= [[Port-Bou]] {{ESP}}
|nacionalidade = [[Alemania|Alemá]] {{DEUb}}
|ocupación = [[Filosofía|Filósofo]], [[sociólogo]], crítico literario e tradutor
|cónxuxe = Sophie Pollack, [[Asja Lacis]]
}}
▲'''Walter Bendix Schönflies Benjamin''', nado o [[15 de xullo]] de [[1892]] en [[Berlín]] e finado (supostamente por suicido cando estaba fuxindo da persecución nazi) o [[26 de setembro]] de [[1940]] en [[Port-Bou]], foi un [[Filosofía|filósofo]] alemán, [[sociólogo]], crítico literario e tradutor ([[Balzac]], [[Baudelaire]], [[Marcel Proust]] etc.) De ascendencia xudía, era cuñado de [[Hilde Benjamin]] e curmán de [[Gertrud Kolmar]] e [[Günther Anders]].
▲==Biografía==
Walter Benedix Schönflies Benjamin nace no distrito berlinés de Charlottenburg no seo dunha familia acomodada de [[xudeos asimilados]]. O seu pai, Emil Benjamin (1856-1926), era un comerciante que fixera a súa fortuna nun establecemento de poxas de arte e antigüidades e que, despois de abandonar esta ocupación, se dedicará á especulación financeira. A súa nai, Pauline (1869-1930) (apelido de solteira Schönflies), proviña dunha familia de vendedores de gando e cereais. A infancia de Benjamin transcorre en Berlín e inspira posteriormente a súa obra ''Berliner Kindheit um Neunzehnhundert'' (Unha infancia no Berlín de finais do século XIX) onde recolle os recordos e impresións sobre a súa vida acomodada dos seus primeiros anos. O seu incipiente odio ó conformismo recibe un pulo considerable nos dous anos que pasa na internado Haubinda en Thüringen. Esta institución é dirixida por [[Gustav Wyneken]], o creador dunha pedagoxía reformista baseada na igualdade de mestres e alumnos, e ó redor da cal xirará a actividade organizativa e creadora (coa publicación de artigos na revista “Der Anfang” (O Comezo)). ▼
== Traxectoria ==
Benjamin prepara o exame de acceso á univesidade na escola Kaiser-Friedrich. Tras superalo con éxito en 1912, comeza os seus estudios de Filosofía, Filoloxía Xermánica e Historia da Arte na universidade de [[Friburgo]] en [[Breisgau]], que proseguirá en Berlín. Na Universidade continúa coa creación de círculos para o espallamento do ideario do movemento da mocidade, e será aquí onde trabe coñecemento co poeta [[Christoph Friedrich Heinle]]. Benjamin distanciarase do movemento debido á súa crecente politización e ó suicidio de Heinle, o 8 de agosto de 1914, que o afecta profundamente e no que interpreta unha imposibilidade de cumprir en vida o ideario da mocidade. En 1915, Benjamin rompe definitivamente co movemento tras un discurso apoloxético da guerra de Wyneken. ▼
▲Walter Benedix Schönflies Benjamin
O seu incipiente odio ó conformismo recibiu un pulo considerable nos dous anos que pasou no internado Haubinda. en [[Thüringen]]. Esta institución estaba dirixida por [[Gustav Wyneken]], o creador dunha pedagoxía reformista baseada na igualdade de mestres e alumnos, e ó redor da cal xiraba a actividade organizativa e creadora (coa publicación de artigos na revista ''Der Anfang'' ("O Comezo")).
Neste mesmo ano, o filósofo coñece o daquela estudiante de Matemáticas [[Gershom Scholem]], cinco anos máis novo ca el, que o introduce nas cuestións xudaicas e co que manterá a súa amizade ata a súa morte. ▼
▲Benjamin
En [[1917]], Benjamin casa con Dora Sophie Pollack (apelido de solteira Kellner), filla do experto vienés en filoloxía inglesa Max Kellner. No ano en que contraen matrimonio, Benjamin cambia de universidade e prosegue os seus estudios en [[Berna]] para, entre outros motivos, eludir ser chamado a filas. En 1918 terán o seu único fillo, Stefan Rafael (11.4.1918 - 6.2.1972). Dous anos despois presenta a súa tese de doutoramento ''Der Begriff der Kunstkritik in der deutschen Romantik'' (O concepto da crítica de arte no romanticismo alemán) baixo a tutela de [[Richard Herbertz]] pola que obtén un "summa cum laude". ▼
▲Neste mesmo ano, o filósofo
De volta en Berlín (1920), Benjamin traballa como escritor e xornalista pero a súa actividade non abonda para levar unha vida desafogada. En 1921 publícase a súa tradución dos poemas de [[Charles Baudelaire]], prologada polo seu influinte artigo ''Die Aufgabe des Übersetzers'' (A tarefa do tradutor). O ensaio ''Zur Kritik der Gewalt'' (Crítica da violencia), publicado tamén nese ano, obtén unha favorable acollida. Tras fracasar no seu intento de editar unha revista chamada ''Angelus Novus'' , (o título fora tomado dun cadro de [[Paul Klee]]), Benjamin trasládase a [[Frankfurt]] en 1923/24 para prepararse coa finalidade de obter o título de catedrático. Alí coñecerá a [[Theodor Adorno]] e a [[Siegfried Kracauer]]. ▼
▲En [[1917]], Benjamin
En 1924, Benjamin fai unha viaxe a Capri, onde coñecerá á actriz e directora de teatro Asja Lacis, unha activa comunista letoa, que deixará unha pegada profunda no autor e o introducirá ó marxismo. Os dous xuntos escribirán “Neapel” (Nápoles), unha viaxe de inmersión na cidade italiana. Despois da estadía en Capri, Asja volve a Rusia para reunirse co seu home. A relación amorosa con Lacis está chea de altibaixos, pero a pesar de tódolos contratempos manteñen o contacto ata a deportación de Lacis a Siberia en castigo por criticar o réxime de Stalin.▼
▲De volta en Berlín
▲En 1924, Benjamin
En 1926, trasládase a [[París]], onde traballa na tradución das obras de [[Marcel Proust]] axudado esporadicamente por [[Franz Hessel]]. O crecente interese polo [[comunismo]] e a convalecencia de [[Asja Lacis]] dun colapso nervioso lévao a desplazarse a [[Moscova]] (1926/1927). A pesar de simpatizar co movemento comunista, Benjamin nunca participará nel activamente e adoptá un papel de el denomina de “observador de esquerdas” (Moskauer Tagebuch (Diario de Moscova), p. 106). ▼
▲De volta en Berlín, en [[1925]], Benjamin presentou por fin o seu traballo ''Ursprung des deutschen Trauerspiels'' ("A orixe do drama alemán") que, por non adaptarse ás convencións académicas, retirou el mesmo para evitar que fose rexeitado pola propia Universidade. En [[1926
O reencontro con Scholem en París (1927) acende o seu entusiasmo por marchar a Palestina para estudiar o hebreo dos grandes textos da literatura xudía en clave metafísica. Sen embargo, e a pesar da insistencia de Scholem, nunca chegará a realizar esta idea. No seu lugar, empeza a escribir a obra ''Passagen-Werk'' (''As galerías de París''), tarefa que o ocupará ata a súa morte.▼
▲O reencontro con Scholem en París
A estadía en París é curta, e en 1928 retorna a Berlín. A partir de agosto de 1929, Benjamin comeza a escribir e producir obras para a radio, nun labor pioneiro no seu tempo e que lle servirá para inspirar o posterior ensaio sobre a función da arte na era da reprodución mecánica. Neste mesmo ano coñece a Bertold Brecht por mediación de Asja Lacis, que desde 1928 traballaba como delegada de documentais da Unión Soviética en Berlín. Movidos por unha admiración mutua, os dous autores alemáns comezan unha intensiva etapa de cooperación que debería culminar coa publicación dunha revista chamada ''Krise und Kritik'' (Crise e Crítica) pero que nunca chegou a ver a luz por cuestións económicas e organizativas. Ó mesmo tempo, Asja e Benjamin intentan vivir xuntos. Benjamin divórciase de Dora en 1930, o que non evita que Asja volva a Moscova.▼
▲A estadía en París
Os seguintes anos estarán marcados polas dificultades económicas e o empeoramento da situación política en Alemaña. En 1932 dá en escribir un libro sobre as súas infancia e adolescencia titulado primeiramente Berliner Chronik (Crónica berlinense) que despois cambiará polo de ''Berliner Kindheit um Neunzehnhundert'' (Unha infancia no Berlín de finais do século XIX) e do que só se publican en vida algúns fragmentos no xornal [[Frankfurter Zeitung]]. ▼
Coa chegada ó poder dos nacionalsocialistas, e tras ceder ós insistentes rogos da súa vella amiga Gretel Adorno, Benjamin marcha a París en marzo de 1933. A vida na capital francesa caracterízase pola penuria económica e o autor sobrevive coa axuda de amigos pero sobre todo, grazas ó magro salario que recibe pola súa colaboración co [[Institut für Sozialforschung|Institut für Sozialforschung]] (Instituto para a Investigación Social) dirixido polo emigrado Max Horkheimer en Nova York. ▼
▲Os seguintes anos
▲Coa chegada ó poder dos nacionalsocialistas, e tras ceder ós insistentes rogos da súa vella amiga [[Gretel Adorno]], Benjamin
Un breve interludio ás dificultades da vida en París representou a súa estadía na casa de Brecht en Dinamarca (1938). Aquí consegue concentrarse no seu traballo (escritos sobre Baudelaire), pero este case idílico ambiente vése truncado pola carta que lle escrebe Adorno rexeitando a súa proposta da obra sobre as galerías parisinas. Benjamin retorna a Berlín, pero en 1939 os nazis ordenan a súa expatriación e o Insituto para a Investigación Social comunícalle que deberá retirarlle a axuda por razóns económicas. A desesperación de Benjamin é cada vez maior, non só ten problemas de diñeiro, senón que a situción política tanto en Alemaña como o cariz autoritario que tomara a Unión Soviética abruman ó filósofo, que se achega ó [[Colexio de Socioloxía]] fundado por [[Georges Bataille]], [[Michel Leiris]] e [[Roger Caillois]] e da sociedade secreta [[Acéphale]] creada por Bataille, ainda que ve con reserva unha certa tendencia nas ensinanzas do Colexio a suxerir a loita contra o fascismo cos propios medios. ▼
En setembro Benjamin deberá pasar tres meses, con outros fuxidos alemáns, nun campo de concentración preto de Nevers. Ó saír da prisión en novembro, Benjamin escrebe o seu último texto, as teses ''Über den Begriff der Geschichte'' (Sobre o concepto da historia) e emprende a fuxida ós Estados Unidos. De Lourdes segue ata [[Marsella]] e, desde aquí tenta, sen sorte, cruzar a fronteira española en setembro de 1940. Na noite do 26 ó 27 de setembro morre por unha sobredose de morfina na vila fronteiriza de [[Portbou]]. As causas da súa morte seguen sen estar claras, a versión maiormente aceptada é que se suicida para evitar a súa entrega inminente ós nazis. Outras versións suxiren que tomara morfina para aliviar unha aguda dor de cabeza. Antes da súa morte entrega unha carta de despedida a unha compañeira de fuxida [[Henny Gurland]] para [[Theodor W. Adorno]].▼
▲Un breve interludio ás dificultades da vida en París representou a súa estadía na casa de Brecht en [[Dinamarca]]
A lápida de Walter Benjamin encóntrase no cemiterio de Port-Bou (ainda que non se sabe certo se está alí enterrado). En 1994, o artista israelí [[Dani Karavan]] erixiu unha escultura inmersa na paisaxe en recordo do filósofo alemán.▼
A morte de Benjamin foi tamén recordada na ópera ''[[Shadowtime]]'' de Charles Bernstein (libretto) e Brian Ferneyhough (composición).▼
▲En setembro Benjamin
==Obra filosófica==▼
▲A lápida de Walter Benjamin encóntrase no cemiterio de Port-Bou,
Os seus anos de estudante, xunto coa lectura de [[Immanuel Kant|Kant]] e do [[neokantismo]] e da literatura do [[romanticismo]] alemán, cuxo resultado foi a súa tese ''Der Begriff der Kunstkritik in der deutschen Romantik'', desembocaron principalmente no seu interese e dialéctica co [[xudaísmo|relixiosidade xudea]], coa que tomara contacto pola súa amizade con Scholem. ▼
▲A morte de Benjamin foi tamén recordada na ópera ''[[Shadowtime]]'' de [[Charles Bernstein]] (
▲==Obra filosófica==
▲Os seus anos de estudante, xunto coa lectura de [[Immanuel Kant|Kant]] e do [[neokantismo]] e da literatura do [[romanticismo]] alemán, cuxo resultado foi a súa tese ''Der Begriff der Kunstkritik in der deutschen Romantik'', desembocaron principalmente no seu interese e dialéctica
Por medio da relación explícita da filosofía coa linguaxe tentou reformular a [[teoría do coñecemento]] imperante, fortemente influída polas [[ciencias naturais]], para aproximala ás experiencias provenientes da [[teoloxía]]. Na década
Dende principios da década de 1930, e inicialmente con titubeos, representou cada vez máis decididamente as posicións do [[materialismo dialéctico]]
==Véxase tamén==
{{Wikiquote|Walter Benjamin}}
===Outros artigos===▼
*[[Teoría crítica]]▼
*[[Aura (Benjamin)|Aura]]▼
===Bibliografía===
* Momme Brodersen: ''Walter Benjamin. Leben, Werk, Wirkung''. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2005, ISBN 3-518-18204-8.
Liña 75 ⟶ 90:
* Rolf Tiedemann: ''Mystik und Aufklärung. Studien zur Philosophie Walter Benjamins''. edition text + kritik, München 2002, ISBN 3-88377-708-0
* Sigrid Weigel: ''Entstellte Ähnlichkeit. Walter Benjamins theoretische Schreibweise''. Fischer, Frankfurt am Main 1997, ISBN 3-596-12964-8
▲===Outros artigos===
▲*[[Teoría crítica]]
▲*[[Aura (Benjamin)|Aura]]
===Ligazóns externas===
|