Johann Heinrich Pestalozzi: Diferenzas entre revisións

Pestalozzi, tanto polos seus escritos como por toda a súa actuación, é un home da Ilustración, un perfecto e ilustre representante da mesma en tódolos aspectos. En política, adhírese expresamente ó [[Despotismo Ilustrado]] na obra: ''Ó bo talante, a seriedade e a fidalguía da miña época e da miña patria''(1815). En ''Leonardo e Gertrudis'', e en escritos posteriores, sempre presenta a educación como o medio de superar a pobreza do pobo e de conducilo á felicidade e á virtude (outro ideal da Ilustración).<br />Como home Ilustrado, Pestalozzi postulaba unha relixión sen dogmas revelados nin teoloxías de Igrexa, ás que chamaba "superstición". Para el a relixión residía nos sentimentos do corazón humano e, igual que para Kant, tiña como función moralizar á persoa e á humanidade: a verdadeira relixión é a das boas obras, non a do culto.<br />Por outra parte, Pestalozzi era un cristianocristián [[protestante]] convencido e devoto, practicante e cheo dunha piedade que inculcaba ós seus alumnos e que expresou en moitos dos seus escritos.

Interesado en procurar o ben do pobo, Pestalozzi analiza os fallos da organización e vida social deste, denuncia os abusos que existen nela e propón os medios adecuados para corrixir os fallos, en tódolos ámbitos (laboral, sanitario, cultural, educacionaleducativo, xurídico).

•Colaborou co Goberno instaurado en [[Suíza]] pola Revolución de 1798, facendo comprender ó pobo a necesidade da mesma e das medidas gubernamentaisgobernamentais tomadas.

Pestalozzi comezara os seus estudios facendo a carreira de [[Dereito]] e, malia que a abandonou axiña, sen dúbida quedoulle unha sensibilidade e unha aficiónafección ó tema xurídico, que, en distintas ocasións, foi tocando durante toda a súa vida, insistindo na necesidade de renovar as leis para facelas máis xustas e máis adecuadas á situación do momento.

Pestalozzi cultivou unha [[Antropoloxía Social]], sobre a que asenta as bases das súas concepcións políticas e sociais, e unha [[Antropoloxía PersonalPersoal]], que lle srveserve para saber como orientar a educación das persoas. Na práctica, ambos tipos de Antropoloxía veñen implicados o un no outro, xa que o comportamento humano é, en gran parte, un comportamento social.

Pestalozzi foi un escritor profesional e, como tal, desempeñou unha actividade literaria, en varios aspectos. Na súa revista ''Unha folla suíza'', que publicou regularmente durante un ano, ten artigos de contido cultural e frecuentemente inserta tamén poesías. Ocasionalmente cuidou moito a forma estética dos seus escritos, como o titulado ''Epístola a Friné sobre a amizade'' (1782), no que fai gala dun bellobelo estilo literario. Ocórrelle o mesmo en certos momentos, nos que -por exemplo- describe un solpor nun val ou un sentimento relixioso no corazón humano.<br />As obras propiamente literarias de Pestalozzi son dúas. Unha, a primeira parte de ''Leonardo e Gertrudis'', libro este que se pode considerar tamén unha novela costumista, na que o autor presenta e describe uns personaxes populares moi característicos e, sobre todo, pon nas súas bocas unha linguaxe coloquial cheo de frescura rural e de modismos dialectais. Con razón, o seu autor o chamachámao "un libro do pobo" (e a ''Cristóbal e Elsa'', fecit no mesmo estilo, un "segundo libro do pobo"). O gran éxito popular desta obra de Pestalozzi debeuse, sobre todo, a esta característica estilística.

O máis típico de Pestalozzi, e polo que foi máis coñecido e do que estaba máis orgulloso, foi o seu método de ensino, que el mesmo tratou de divulgar e, de feito, en varios países europeos se fundaron escolas pestalozzianas, entre eles España.<br />Para Pestalozzi, o coñecemento humano comeza coa intuición sensible das cousas, e a partir dela se forman as ideas. Así, tamén o método de ensinanza debe seguir este mesmo proceso, adaptándose ó desarrollodesenvolvemento mental do neno en cada momento dado. O coñecemento debe avanzar desde unhas intuicións confusas, a unhas ideas claras e distintas.

Con 23 anos chega a [[Neuhof]] (1770-1798), casado e cun fillo. Organiza unha leira de explotación agrícola, que non chega a ter éxito. Entón funda alí unha empresa industrial textiltéxtil con nenos pobres, ós que dá educación e instrución. Poucos anos despois (1780) esta iniciativa tamén fracasa, e entón, para subsistir, adícase á actividade de escritor. <br />Esta función literaria de Pestalozzi dura vinte anos, da que proceden un gran número de obras.

En 1799 múdase a [[Stans]]. Trala [[Revolución Suíza]] de 1798 (unha réplica da [[Revolución Francesa]]), que supuxo un desastre para o cantón do que Stans é capital, o Goberno suízo confía a Pestalozzi (que colaboraba politicamente con el) a educación dos orfos da guerra e dos nenos pobres da rexión. Con esta experiencia, que dura sete meses, Pestalozzi adéntraseentra no mundo da educación.

Entre 1799 e 1804 vive en [[Burgdorf]]. Comeza a traballar como mestre nunha escola pública, e en 1800 funda unha institución educativa privada (internado) no castelo desta cidade. Con tres anos é obrigado a abandonalo, e entón traslada o seu instituto a '''[[Münchenbuchsee]]''', e logo dun ano acepta o ofrecemento da cidade de [[Yverdón]] para trasladalo alí.<br />En 1801 Pestalozzi espuxoexpuxo as súas ideas en torno á educación no libro ''CómoComo Gertudis ensina ós seus fillos''. O seu método partía do máis sinxelo ó máis difícil: observación, concienciación e discurso.

En [[Yverdón]] (1804-1825) a institución docente de Pestalozzi acada a súa plenitude e un renome internacional. Mercede á axuda de bos colaboradores vai perfeccionando e difundindo o seu método. Nos últimos anos xorden dificultades no seno desta institución, que ocasionan disgustos ó seu fundador. En 1825 péchase o instituto, regresando a Neuhof.<br />O 14 de decembro de 1814 morrera a súa esposa.<br />En 1815 comezaron as diferenzas entre os profesores da escola. Os últimos anos de Pestalozzi foron anos de abatimentoabatemento e penas. En 1825 retirouse a [[Neuhof]], onde crecera. Logo de escribir as reflexións da súa vida e o seu último libro ''O Canto do Cisne'', morreu en [[Brugg]].

Como el mesmo dicía, a obra mestra da súa vida non a fixera en [[Burgdorf]] nin en [[Yverdon]], senón que descansaba nos principios educativos que profesaba: o desarrollodesenvolvemento da observación, a formación integral do home, a dedicación do profesor á ensinanza, como reflexanreflicten os seus seis meses de traballo en [[Stans]]. Pestalozzi todavíaaínda hoxe ten unha profunda influencia en tódolos aspectos da educación, resaltando tres planos:

Valoraba a mecanización da ensinanza, coa búsquedabusca dun método.

{{Cita|Eu creo que non se pode soñar con obter o progreso na instruccióninstrución do pobo mentrasmentres non se encontren formas de ensinanza que falen polo menos do mestre, ata a fin dos estudios elementais. O simple instrumento mecánico dun método que debe os seus resultados á natureza dos seus procedementos, e non á habilidade daquel que o practica.|}}

* Conseguir que o home acade a perfección (desarrollodesenvolvemento das capacidades humanas)

* A educación segue o desarrollodesenvolvemento da Humanidade

Desempeño do docente: O educador non era concebidoconcibido como unha figura autoritaria. Neste sentido, o docente debía estar ó servizo das necesidades do alumno.

* Importancia da educación creativa e productivaprodutiva.

* Considerar que as relacións afectivas entre nai e fillo condicionan a este paulatinamente a desarrollardesenvolver sentimentos de bondade e amor.

* Dáballe importancia ó desarrollodesenvolvemento do neno.

* Destacou o desarrollodesenvolvemento social do neno, primeiramente na familia e posteriormente na escola.

* ''As miñas indagacións sobre o proceso da natureza no desarrollodesenvolvemento da humanidade'' (1797)

* ''O canto do cisne e oosos destiñosdestinos da miña vida'' (1826)