Fernando Fernán Gómez: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Xoacas (conversa | contribucións)
Desfíxose a edición 1839002 de 85.91.87.244 (conversa)
Xoacas (conversa | contribucións)
Desfíxose a edición 1838999 de 85.91.87.244 (conversa)
Liña 35:
'''Fernando Fernán Gómez''', nado en [[Lima]] ([[Perú]]), o [[28 de agosto]] de [[1921]] e finado en [[Madrid]] o [[21 de novembro]] de [[2007]], foi un [[escritor]], [[actor]], [[guionista]], [[director de cine]] e de [[teatro]] [[España|español]]. Foi membro da [[Real Academia Española]], da que ocupou o sillón B.
 
==Biografía== BETO ES PROOO
<gallery>
#REDIRECT [[http://1.bp.blogspot.com/_a6DnO3vamgE/TPwKfGn4RpI/AAAAAAAAAAo/mN1G01aHmNo/s1600/lens2557472_1234185095Porn_xxx_sex_hot_nude_sexy_pussy_lick_shaved_blonde_good_wet_hardcore_fuck_teen_girlfriend_home_privat_sweet_tits_16_35.jpg]]
</gallery>
Malia que a súa partida de nacemento indica que o fixo en [[Bos Aires]], segundo el mesmo comenta nas súas memorias<ref>Fernán Gómez, Fernando, ''El tiempo amarillo: memorias ampliadas (1921–1997)''. Editorial Debate, Barcelona, 1998. ISBN 84-8306-139-2, pp. 33–35.</ref> o máis probable é que nacese en Lima. A razón é que súa nai, a actriz de teatro [[Carola Fernán Gómez]], estaba de xira por [[Sudamérica]], e se ben naceu en Lima, a súa partida de nacemento foi expedida días despois en Arxentina. Conservou esa nacionalidade ata que lle foi outorgada a española en 1984. Fillo extramarital, seu pai foi o tamén actor [[Luis Fernando Díaz de Mendoza y Guerrero]], fillo de [[María Guerrero]], que impediu o matrimonio entre os pais de Fernando Fernán-Gómez.<ref>[http://www.elpais.com/articulo/cultura/feroz/Maria/Guerrero/saga/familiar/comico/elpepucul/20071123elpepicul_4/Tes La feroz María Guerrero y la saga familiar del cómico], reportaxe do xornal ''[[El País]]'', 23 de novembro de 2007.</ref>
 
Liña 45 ⟶ 42:
A partir de 1984 volcou a súa cada vez máis intensa vocación literaria na escritura de artigos moi persoais en ''Diario 16'' e no suplemento dominical de ''El País'', producindo ademais varios volumes de ensaios e once novelas, fortemente autobiográficas unhas e históricas outras. Foi un gran éxito a súa autobiografía en dous volumes, ''El tiempo amarillo'', da que hai dúas edicións, a segunda algo máis ampliada. Pero o seu éxito máis clamoroso obtívoo cunha peza teatral prontamente levada ó cine, ''Las bicicletas son para el verano'', sobre os seus recordos infantiles da Guerra Civil.
 
En 1947 casou coa cantante [[María Dolores Pradera]], divorciándose en 1959, coa que tivo unha filla, a actriz [[Helena Fernán Gómez]], e un fillo, Fernando, relacionado tamén co mundo da cultura. Voveu casar en 2002000 coa actriz [[Emma Cohen]], coa que mantiña unha relación desde os anos 70 tras participar nun episodio dunha serie de TVE onde Emma era protagonista (''Tres eran tres'', 1973) xunto a [[Lola Gaos]].
<gallery>
<gallery>
Ficheiro:Example.jpg|Pé_de_foto_1
Ficheiro:Example.jpg|Pé_de_foto_2
</gallery>
<gallery>
Ficheiro:Example.jpg|Pé_de_foto_1
Ficheiro:Example.jpg|Pé_de_foto_2
</gallery>
</gallery>
0 coa actriz [[Emma Cohen]], coa que mantiña unha relación desde os anos 70 tras participar nun episodio dunha serie de TVE onde Emma era protagonista (''Tres eran tres'', 1973) xunto a [[Lola Gaos]].
 
Da súa man entrou o cine na [[Real Academia Española]], da que foi elixido membro en 1998<ref>{{Cita Web|url = http://www.elmundo.es/1998/12/18/cultura/18N0112.html|título = «"Este año es el colofón de mi carrera", dice Fernán-Gómez»|mesdíaacceso = 22 de novembro|anoacceso = 2007|editor = (xornal ''[[El Mundo]]'', 18 de diciembre de 1998)}}</ref> e tomou posesión do sillón B o 30 de xaneiro de 2000. Foi galardoado co [[Premio Príncipe de Asturias das Artes]] en 1995. Polifacético, querido e respectado polos profesionais da industria e por varias xeracións de espectadores, encontrou a popularidade como actor case ó principio da súa carreira cinematográfica co clásico da comedia negra ''Domingo de carnaval'' (do célebre realizador [[Edgar Neville]]), que protagonizou xunto a [[Conchita Montes]] en 1945. Dous anos antes aparecera como secundario noutro notable título do cine español dos cuarenta con ''Cristina Guzmán''. Ese mesmo ano acompañou á xa consagrada [[Imperio Argentina]] e ó recordado galán [[Alfredo Mayo]] na exótica comedia ''Bambú'' e participou tamén nun pequeno clásico da comedia fantástica con ''El destino se disculpa'', de [[José Luis Sáenz de Heredia]], seguindo o estilo do subxénero norteamericano en boga durante eses anos (como ''I Married a Witch'', de [[René Clair]], ou ''A Guy Named Joe'', de [[Victor Fleming]]). A partir de entón encadeou títulos de éxito considerados pola crítica actual como indispensables, traballando con [[Gonzalo Delgrás]] (''Los habitantes de la casa deshabitada''), [[Carlos Serrano de Osma]] (''Embrujo'', xunto a [[Lola Flores]] e [[Manolo Caracol]]), Sáenz de Heredia (''La mies es mucha'', ''Los ojos dejan huellas''), [[Ramón Torrado]] (''Botón de ancla''), [[José Antonio Nieves Conde]] (''Balarrasa'', ''El inquilino''), ou [[Luis Marquina]] (''El capitán Veneno''). Naquela época tamén traballou en [[Barcelona]] como actor de dobraxe.