Xeración do 36: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Xoacas (conversa | contribucións)
m +Lig. int.
Xoacas (conversa | contribucións)
mSen resumo de edición
Liña 1:
A '''Xeración de 1936''' estivo formada por escritores nados nas décadas de [[1910]] e [[1920]] e que comezaron a publicar as súas obras na década de [[1950]].
Ó comezo estes escritores consideráronse herdeiros da [[Xeración Nós]] de [[1925]], pero máis adiante foron desenrolando as súas propias liñas creativas.
AS súas principais liñas poéticas foron o [[Clasicismo]], o [[Intimismo]], o [[Ruralismo]] e o [[Hilozoismo]].
A súa maior contribución á nosa literatura foi a [[Socialrealismo|poesía socialrealista]], poesía de carácter social cuxo maior representante foi [[Celso Emilio Ferreiro]].
 
Ó comezo estes escritores consideráronse herdeiros da [[Xeración Nós]] de [[1925]], pero máis adiante foron desenrolando as súas propias liñas creativas. AS súas principais liñas poéticas foron o [[Clasicismo]], o [[Intimismo]], o [[Ruralismo]] e o [[Hilozoismo]]. A súa maior contribución á nosa literatura foi a [[Socialrealismo|poesía socialrealista]], poesía de carácter social cuxo maior representante foi [[Celso Emilio Ferreiro]].
 
==Autores destacados e obras da xeración de 1936==
=== [[Aquilino Iglesia Alvariño]] ===
 
'''[[Aquilino I.Iglesia Alvariño''']] foi o único membro da xeración que non cultivou a poesía socialrealista, porén a súa obra principal ''Cómaros Verdes'' foi unha das máis importantes da xeración. En Cómaros Verdes a paisaxe convértese no núcleo principal da obra, sendo empregada como pretexto para a expresión dos sentimentos ou como descrición.
 
=== [[Aquilino Iglesia Alvariño]] ===
'''Aquilino I. Alvariño''' foi o único membro da xeración que non cultivou a poesía socialrealista, porén a súa obra principal ''Cómaros Verdes'' foi unha das máis importantes da xeración. En Cómaros Verdes a paisaxe convértese no núcleo principal da obra, sendo empregada como pretexto para a expresión dos sentimentos ou como descrición.
 
A obra remata cunha serie de odas onde fai unha homenaxe a tódolos grandes poetas (galegos ou non) do pasado.
 
=== [[Álvaro Cunqueiro]] ===
A pesares de que foi nos tempos da preguerra cando máis cultivou a súa poesía vangardista, foi na década dos anos 50 cando [[Álvaro Cunqueiro]] publicou ''Herba de aquí e acola'', obra cumio da súa carreira e da poesía galega do [[século XX]]. A obra estrutúrase en dúas partes: ''As Historias'', onde recrea personaxes históricos e literarios, e ''Vellas sombras e novos cantos'' onde publica os seus versos máis melancólicos, xa cando presaxia a súa morte.
 
=== [[Celso Emilio Ferreiro]] ===
[[Celso Emilio Ferreiro]] é considerado un dos mellores poetas da xeración de 1936 e o maior representante da [[Poesía socialrealista]]. As súas obras máis importantes, encadradas na xeración son: ''O soño asulagado'', Obra de crítica social e poesía intimista onde mostra a súa [[saudade]] polo paraíso perdido identificado coa súa nenez en [[Celanova]]; ''[[Longa noite de pedra]]'', Obra de denuncia social contra a opresión franquista; ''Viaxe ó país dos'' ananos e ''Cantigas de escarnio e maldicir'',Obras onde fai un axuste de contas con determinados sectores da emigración galega en [[Caracas]] polo súa falta de interese pola cultura galega e o mal trato os seus compatriotas; e ''Onde o mundo se chama Celanova'' Constitúe o seu último poemario publicado en vida, nel dedica os seus derradeiros poemas á súa muller Moraima.
'''Celso E. Ferreiro''' é considerado un dos mellores poetas da xeración de 1936 e o maior representante da [[Poesía socialrealista]].
As súas obras máis importantes, encadradas na xeración son: ''O soño asulagado'', Obra de crítica social e poesía intimista onde mostra a súa [[saudade]] polo paraíso perdido identificado coa súa nenez en [[Celanova]]; ''[[Longa noite de pedra]]'', Obra de denuncia social contra a opresión franquista; ''Viaxe ó país dos'' ananos e ''Cantigas de escarnio e maldicir'',Obras onde fai un axuste de contas con determinados sectores da emigración galega en [[Caracas]] polo súa falta de interese pola cultura galega e o mal trato os seus compatriotas; e ''Onde o mundo se chama Celanova'' Constitúe o seu último poemario publicado en vida, nel dedica os seus derradeiros poemas á súa muller Moraima.
 
== Véxase tamén ==