O '''condado Portucalense''' foi ununha territorioentidade xeográfico[[política]] existente en dúas ocasións no actual territorio de [[Portugal]] ao longo do proceso de [[Reconquista]].
O primeiro foi fundado por [[Vimara Pérez]] despois da presúria de Portucale ([[Porto, Portugal|Porto]]) en [[868]], formandoseformándose un título hereditario. eO sendocondado foi gobernado o condado por numerosos condes, desde [[Vimara]] ou ''Guimara'' ata [[1071]], cando o rei galego [[García I]] tentivo que sufocar a relebeliónrebelión do seu titular, o conde [[Nuno Mendes]], que sería derrotado na [[batalla de Pedroso]], pasando o título a mans reais.
O segundo foi constituído c.contra [[1095]] en [[Feudalismo|feudo]] do rei [[Afonso VI de León e Castela|Afonso VI]], eque llo ofreceofreceu a [[Henrique de Borgoña]], un burguiñón[[Borgoña|borgoñón]] que veu auxilialo na Reconquista de terras ós [[mouros]], tendoe taménque recibidorecibiu tamén a man da súa filla [[Tareixa de León]]. Este último condado era moito maior en extensión, xa que abarcaba tamén os territorios do antigo condado de [[Coimbra]], suprimido en [[1091]], partes de [[Trás-os-Montes]] e aínda do sur de [[Galicia]] (mormente da diocese de Tui). De
Hai que notar que Condado é un termo xenérico para designar o territorio Portucalense, xa que os seus xefes eran alternativamente titulado ''Comité'' (conde), ''Dux'' (duque) ou ''Princeps'' (Príncipepríncipe).
