Pelaxianismo: Diferenzas entre revisións

{{wikificar}}

 

Sostiña a capacidade natural do home para conseguir a salvación; abondaba para iso o uso da razón e da liberdade sen a intervención sobrenatural de Deus; negaba, ó mesmo tempo que a sustancia e as consecuencias do pecado orixinal, a absoluta necesidade da graza para realizar obras sobrenaturais. O pecado orixinal, no sentido en que o entendía a Igrexa, non existía para Pelaxio; o home, en efecto, nace sen ningunha mancha orixinal, coa perfecta integridade de natureza semellante a aquela con que saíu Adán das mans do Creador; o pecado do primeiro home non implicou ningún prexuízo ou dano nin trouxo consecuencia algunha para a posteridade; iso si, foi un mal exemplo, e en tanto pode se falar de pecado orixinal en canto os homes pecan a semellanza de Adán. Por conseguinte: nin o bautismo é de absoluta necesidade para a vida eterna - requírese só para poder formar parte da Igrexa - nin a graza é necesaria para as obras sobrenaturais, nin a Redención, sequera, pode ser considerada como un rescate. A graza é, soamente, unha iluminación interior; non actúa sobre a nosa vontade e non transforma a nosa alma; a Redención é, sen máis, un reclamo, unha invitación a unha vida superior, pero permanece sempre exterior a nós, non crea nada dentro de nós.