Patricio Delgado Luaces: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Xas (conversa | contribucións)
cat e algúns arranxos de lingua
Xas (conversa | contribucións)
→‎A novela: lig int
Liña 11:
A obra está relatada por un narrador omnisciente, que mostra a visión dos feitos a maneira dunhas memorias, aínda que ese narrador transluce ao propio autor, este na escrita práctica ocúltase. O argumento contrapón as loitas políticas do derradeiro terzo do século XIX entre contendentes que reduce a [[Liberalismo|liberais]] e tradicionalistas. Dado que o autor comunga co ideario carlista, presenta os liberais como amorais en todos os sentidos (desde manipuladores das eleccións a malversadores, pasando por irrelixiosos, se non ateos), concentrando o símbolo totalizador deles na figura dun cacique ("a besta"), sátiro insaciábel, que se aproveita da súa posición social e económica. Por contra a sociedade mindoniense, nomeadamente o estrato rural, é mostrada como claramente idílica e virtuosa, e ben simbolizada pola figura de Pepiña, obxecto dos desexos da "besta". Esta tranquila sociedade só pode ser conducida á modernidade polo tradicionalismo, respectuoso cos principios morais fundamentados na guía eclesial. Tales valores condénsase na figura de Pedro.
 
Estilisticamente ten sido cualificada de novela sociopolítica dado o carácter dos feitos xerais narrados. A [[Uxío Carré Aldao|Carré]], porén, impresionoulle máis o asunto traslucido polo título: o abuso sexual dun cacique, de modo que non dubidou en cualificar a novela de naturalista (o propio autor aludía a ''La bête humaine'' de [[EmileÉmile Zola]]), o que só en parte aceitou [[Ricardo Carvalho Calero]], que preferiu encadrala na sátira social.
 
==A linguaxe da novela==