Xoán Bosco: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m hai un formato e un libro de estilo
Liña 5:
Foi o menor dunha familia labrega [[piamonte|piamontesa]]. Seu pai morreu cando tiña dous anos, polo que súa nai, pobre e analfabeta, fíxose cargo soa da súa educación. Xoán aprendeu a ler cando viviu cunha tía que traballaba na casa dun sacerdote. Aos dezaseis anos ingresou no seminario de Chieri. Tivo que mendigar para soster os seus estudos. Tras ser ordeado diácono, entrou no seminario maior de [[Turín]]. Xa daquela empezou a reunir a nenos que vivían na pobreza e na marxinalidade.
 
San [[Xosé Cafasso]] axudoulle a ver que a súa vocación era atender aos nenos abandoados. Fundounun unambiente oratoriode festivo[[explotación infantil]] e aprendeu[[delincuencia acrobaciasxuvenil]] paracomo estimularconsecuencia aosdo rapaces.primeiro Inicialmente[[capitalismo]] recibiuindustrial apoiodo da marquesaNorte de Barola,Italia. unhaFundou donaun conoratorio sonafestivo e caritativaaprendeu que axiña desaprobou as súas actividades amolada polo mal comportamentoacrobacias e a indisciplina dos nenos. Deste xeito, esixiulle que optara entre traballar no seu refuxiomalabarismos para rapazasestimular ouaos seguir co grupo de abandonadosrapaces. Xoán Bosco escolleu aos nenos.
 
Inicialmente recibiu apoio da marquesa de Barola, unha dona con sona de caritativa que axiña desaprobou as súas actividades amolada polo mal comportamento e a indisciplina dos nenos. Deste xeito, esixiulle que optara entre traballar no seu refuxio para rapazas ou seguir co grupo de abandonados. Xoán Bosco escolleu aos nenos.
Vivindo na indixencia, organizou unha escola nouturna e debido ao seu éxito, foi fundando outras polos barrios desfavorecidos de Turín. En [[1853]] montou obradoiros de xastreiría e zapatería onde os rapaces aprendían o oficio. Combinaba isto cunha labor teimuda e paciente de alfabetización. Acudía tamén ás fábricas onde procuraba que os empresarios asinasen condicións menos duras de traballo. En [[1856]] xa tiña catro obradoiros e unha imprenta. Unha das cuestións máis abraiantes, polo que recibiu moitas críticas, foi que o éxito pedagóxico obtíñao sen castigos nin violencias.
 
Vivindo na indixencia, organizou unha escola nouturna e, debido ao seu éxito, foi fundando outras polos barrios desfavorecidos de Turín. En [[1853]] montou obradoiros de xastreiríaxastrería e zapatería onde os rapaces aprendían o oficio. Combinaba isto cunha labor teimuda e paciente de alfabetización. Acudía tamén ás fábricas onde procuraba que os empresarios asinasen condicións menos duras de traballo. En [[1856]] xa tiña catro obradoiros e unha imprenta. Unha das cuestións máis abraiantes, polo que recibiu moitas críticas, foi que o éxito pedagóxico obtíñao sen castigos nin violencias (foi o denominado [[Sistema Preventivo]] sobre o que escribiría unha obra como alternativa oa sistema represivo).
 
Fomentaba a lectura entre os seus alumnos e colaboradores e o contacto coa natureza e evitaba o castigo e prohibía toda forma de represión ou agresividade. A dureza do seu labor nun entorno difícil, sen medios e con nenos sumamente problémáticos, fixo que nun momento dado ficara cun só colaborador, polo que decidiu adicarse máis concienzudamente á preparación dos futuros axudantes.
Liña 15 ⟶ 17:
En [[1859]], Don Bosco, así era coñecido, e 22 colaboradores decidiron formar unha congregación relixiosa inspirada na espiritualidade de San [[Francisco de Sales]] (daí o nome de salesianos) e comprometida cos desfavorecidos e a educación da infancia marxinal. Realizaron tamén un labor misioneiro; os primeiros enviados establecéronse na [[Patagonia]]. Un grupo de mulleres que cooperaban co seu labor e que se adicaban especialmente a formación das nenas fundou a congregación paralela de Fillas de María Auxiliadora no ano [[1872]] dirixida por [[María Dominga Mazzarello]].
 
Aínda que nos comezos foi considerado un tolo e mesmo se procurou o seu internamento (os sacerdotes Vicenzo Ponzati e Luis Nasi argallaron internalo nun [[manicomio]]), acabou suscitando o entusiasmo das xentes de clases baixas tanto en [[Italia]] como en [[Francia]] a onde se desprazou na busca de apoio. A primeira casa fundada en Francia se estableceu en [[Niza]] en [[1875]]. Pese ás simpatías do papa [[Pío IX]], certas reservas da xerarquía vaticana demoroudemorarpn por 15 anos a aprobación definitiva da congregación.

O seu labor extenuante acabou provocando un colapso na súa saúde. Malia as advertencias dos médicos, Don Bosco non freou a súa actividade ata que, esgotado, lle sobreveu a morte en xaneiro de 1888. As súas derradeiras palabras foron: ''Axudai aos nenos pobres, aos enfermos, aos anciáns e á xente máis necesitada, conseguiredes para iso as bendicións e axudas de Deus. Agárdovos no Paradiso''.
 
O seu enterro foi multitudinario. Coarenta e seis anos despois foi canonizado por [[Pío XI]].