Xoán Bosco: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m marcador de atención |
|||
Liña 1:
{{Atención|Cómpre neutralizar}}
'''Xoán Bosco''', nado en [[1815]] e finado o [[31 de xaneiro]] de [[1888]]
==Traxectoria==
Foi o menor dunha familia labrega [[piamonte|piamontesa]]. Seu pai morreu cando tiña dous anos, polo que súa nai, pobre e analfabeta, fíxose cargo soa da súa educación. Xoán apredendeu a ler cando viviu cunha tía que traballaba na casa dun sacerdote. Aos dezaseis anos ingresou no seminario de Chieri. Tivo que mendigar para soster os seus estudos. Tras ser ordeado diácono entrou no seminario maior de [[Turín]]. Xa daquela empezou a reunir a nenos que vivían na pobreza e na marxinalidade. San [[Xosé Cafasso]] axudoulle a ver que a súa vocación era atender aos nenos abandoados. Fundou un oratorio festivo e aprendeu acrobacias para estimular aos rapaces. Inicialmente recibiu apoio da marquesa de Barola, unha dona con sona e caritativa que axiña desaprobou as súas actividades amolada polo mal comportamento e a indisciplina dos nenos.
▲Foi o menor dunha familia labrega piamontesa. Seu pai morreu cando tiña dous anos, polo que súa nai, pobre e analfabeta, fíxose cargo soa da súa educación. Xoán apredendeu a ler cando viviu cunha tía que traballaba na casa dun sacerdote. Aos dezaseis anos ingresou no seminario de Chieri. Tivo que mendigar para soster os seus estudos. Tras ser ordeado diácono entrou no seminario maior de [[Turín]]. Xa daquela empezou a reunir a nenos que vivían na pobreza e na marxinalidade. San [[Xosé Cafasso]] axudoulle a ver que a súa vocación era atender aos nenos abandoados. Fundou un oratorio festivo e aprendeu acrobacias para estimular aos rapaces. Inicialmente recibiu apoio da marquesa de Barola, unha dona con sona e caritativa que axiña desaprobou as súas actividades amolada polo mal comportamento e a indisciplina dos nenos. Deste xeito esixiulle que optara entre traballar no seu refuxio para rapazas ou seguir co grupo de abandonados. Xoán Bosco escolleu aos nenos.
Vivindo na indixencia, organizou unha escola nouturna e debido ao seu éxito, foi fundando outras polos barrios desfavorecidos de Turín. En [[1853]] montou obradoiros de xastreiría e zapatería onde os rapaces aprendían o oficio. Combinaba isto cunha labor teimuda e paciente de alfabetización. En [[1856]] xa tiña catro obradoiros e unha imprenta. Unha das cuestións máis abraiantes, polo que recibiu moitas críticas, foi que o éxito pedagóxico obtíñao sen castigos nin violencias.
Liña 21:
[[Categoría:Santos]]
{{seniw}}
| |||