Xerome de Estridón: Diferenzas entre revisións

Estudou [[latín]] en [[Roma]] baixo a direcióndirección do máis famoso profesor do seu tempo, [[Donato]], quen era pagán. O santo chegou a ser un gran latinista e moi bo coñecedor do [[lingua grega|grego]] e doutros idiomas, pero moi pouco coñecedor dos libros espirituais e relixiosos. Pasaba horas e días lendo e aprendendo de memoria aos grandes autores latinos, [[Cicerón]], [[Virxilio]], [[Horacio]] e [[Tácito]], e aos autores gregos: [[Homero]], e [[Platón]], pero case nunca dedicaba tempo á lectura espiritual.

Xerome dispuxo irse ao deserto a facer penitencia polos seus pecados (especialmente pola súa sensualidade que era moi forte, polo seu terrible mal xenio e o seu grande orgullo). Pero aínda que rezaba moito, xexuabaxaxuaba, e pasaba noites sen durmir, non conseguiu a paz, descubrindo que a súa misión non era vivir na soidade.

Foi un soado estudiosoestudoso do latín nunha época na que iso implicaba dominar o grego. Sabía algo de hebreo cando comezou o seu proxecto de tradución, pero mudouse a Belén para perfeccionar os seus coñecementos do idioma. Comezou a tradución no ano [[382]] corrixindo a versión latina existente do [[Novo Testamento]]. Aproximadamente no ano [[390]] pasou a traballar no [[Antigo Testamento]] en hebreo. Completou a súa obra no ano [[405]].

A Igrexa Católica recoñeceu sempre a San Xerome como un home elixido por Deus para explicar e facer entender mellor a Biblia, polo que foi nomeado PatronoPatrón de todos os que no mundo se dedican a facer entender a Biblia. Pola mesma razón, na data da súa morte, o [[30 de setembro]], celébrase o [[Día Internacional do Tradutor]].

Xerome preocupouse polos deberes dos sacerdotes recomendándolles o coñecemento das Sagradas Escrituras (''que nunca o texto sagrado se che caia das mans'') prudencia no trato coas mulleres (''ignora por igual a todas as doncellasdoncelas ou virxes de Cristo ou ámaas por igual. Non mores baixo o mesmo teito con elas nin te fíes da súa anterior castidade. Non éses máis santo que DavideDavid nin máis sabio que Salomón'') e a solidariedade cos marxinados (''coñezan a túa mesa os pobres e os peregrinos, e con eles Cristo como convidado'').

FustigouFustrigou aos cregos que se enriquecían e esquecían a humildade (''fuxefoxe como da peste do crego negociante, e que de pobre que era se fixo rico, e de plebeioplebeo, fanfarrón'') así como dos que se codeabanalternaban con xente principal: {{Cita|''has de evitar os convites de xente mundana e sobre todo dos que presumen de altos cargos. É indecoroso que ás portas dun sacerdote do Señor crucificado e pobre, e que se alimentaba do pan que outros lle daban, monten guardagarda os lanceiros do cónsul e os soldados|Carta a Nepociano sobre os deberes dos sacerdotes''}}

Aos laicos predicoulles, fronte ás ideas de [[Marción]] e [[Manes]] a bondade do matrimonio pero sempre por debaixo da virxinidade[[virxindade]] (''Chamamos ouro á virxinidadevirxindade e plataprata ao matrimonio'').advertiulles tamén moi severamente do perigo das riquezas:

{{Cita| ''Con razón fala o [[Evanxeos|Evanxeo]] das riquezas inxustas, pois todas as riquezas non teñen outra orixe que a inxustiza e non se pode facer un dono delas sen que outro as perda ou se arruinearruíne|Carta a Hebidia''}}