Partido Socialista Galego: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m bot Engadido: fr:Parti socialiste galicien |
Xas (conversa | contribucións) →Historia: lig int |
||
Liña 24:
==Historia==
Durante a primeira época un dos principais obxectivos do PSG foi establecer relacións con outros partidos socialistas europeos<ref>Miguel Anxo Fernández Baz, ''A formación do nacionalismo galego contemporáneo (1963-1984)'', Santiago de Compostela, 2003, páx. 41</ref>, acudiron a xuntanzas en Italia e Francia con outros partidos e estableceron unha relación estreita co [[Moviment Socialista de Catalunya]] e grazas á súa colaboración en [[1965]] comezou a editar en [[Perpiñán]] o seu voceiro ''Adiante'', e dende [[1969]]
Para activar o partido en 1970 conformouse unha dirección colexiada que lle deu unha difernete análise estratéxica e ideolóxica cun maior énfase no carácter nacionalista do PSG, en [[1972]] o PSG elixiu como secretario xeral a Xosé Manuel Beiras, e asumiu como súa a teoría do [[colonialismo interior]]. En 1974 o PSG participou na [[Conferencia Socialista Ibérica]] co [[PSOE]], [[Moviment Socialista de Catalunya]], [[Partit Socialista del País Valencià]] e a [[Unión Sindical Obreira]], que en [[1976]], xa sen o PSOE, se transformou na [[Federación de Partidos Socialistas]].
En [[1975]] integrouse no seo do PSG o [[Movemento Socialista de Galicia]] de [[Álvarez Gándara]] e [[González Amadiós]]. Os malos resultados das eleccións xerais de 1977 e as presións do PSOE esfarelaron a FPS e o PSG entrou en crise, Beiras
O PSG participou na constitución de [[Unidade Galega]] para se presentar ás eleccións xerais e municipais de [[1979]], pero a diferenza do resto de partidos integrantes de UG negouse a entrar na [[Comisión dos 16]], que tiña que elaborar o proxecto de [[Estatuto de Autonomía de Galicia de 1981]].
Liña 34:
No II Congreso de xuño de [[1980]] desbotouse a posibilidade de confluír co [[Partido Obreiro Galego]], pero apoiouse a creación da [[Mesa de Forzas Políticas Galegas]] co [[BNPG]], co programa das [[Bases constitucionais de 1976]]. Esta decisión de se achegar ao BNPG levou a un forte descontento no seo do PSG que provocou a saída dun grupo de militantes, arredor de 50 entre eles os históricos Valentín Arias e Mario Orxales<ref>[[Manuel Rivas]], ''Crise en Unidade Galega, rebumbio na esquerda'', ''Man Común'' 1, 1980</ref>.
Para as [[eleccións autonómicas de 1981]]
==Militantes==
|