Xanízaro: Diferenzas entre revisións

Os '''xanízaros''' (do turco ''Yeniçeri'', "novo soldado") constituíron a elite do exército dos [[sultán]]s [[otomán]]s. A forza, creada polo sultán [[Murad I]] por volta de [[1365]], formábana nenos [[cristianismo|cristiáns]] capturados en batalla, levados como escravos e convertidos ao [[Islam]].

 

Os rapaces eran educados na lei islámica e na [[lingua turca]], ao tempo que eran instruídos nas artes militares. Os mozos medraban tendo o propio sultán como unha figura paterna, por quen estarían dispostos a defender até a morte mesmo contra seu propio pobo de orixe. A xustificativa para a adopción dun corpo de soldados conversos ao invés de turcos nativos era que os turcos debían lealdade ao seu pobo e ás súas familias, e poderíanse tornar rebeldes en caso dunha acción do sultán contra outros turcos. Os mozos cristiáns só debían lealdade ao sultán, e loitarían contra calquer inimigo por el.

 

Os xanízaros permaneceron por moito tempo como a elite do exército turco, entrando em batalla en momentos decisivos ou apenas como último recurso para garantir a seguranza do sultán. Ao longo do [[século XIX]] perderon a súa forza, en parte porque o recrutamento de rapaces cristiáns tornábase cada vez máis difícil frente á oposición de potencias igualmente fortes militarmente, como o [[Reino Unido]] e [[Francia]], e tamén debido á progresiva retracción territorial do Imperio Otomano na Europa. Desde entón, até o final do Imperio, en [[1922]], os poucos xanízaros permaneceron como a simbólica guarda persoal do sultán.

 

 

[[Categoría:Forzas armadas]]

[[kk:Жаңа шерік]]

[[ko:예니체리]]

[[lt:Janyčarai]]

[[lv:Janičāri]]