Rubisco: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Luckas-bot (conversa | contribucións)
m bot Engadido: en:RuBisCO
Komun (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1:
'''Ribulosa-bisfosfato carboxilasa oxixenasa''', O rubisco ou RuBisCO (abreviatura de ribulosa-bisfosfato carboxilasa oxixenasa, EC 4.1.1.39) é o [[enzima]] máis abundante nas plantas e por conseguinte a proteína máis abundante no planeta. [1]
Este [[enzima]] capta o [[dióxido de carbono]] procedente do aire e un azucre existente na célula chamado RuDP (ribulosa 1,5-difosfato ou RuBP - ribulosa bis-fosfato). A reacción entre estes dous reactivos dá orixe a dúas moléculas do azúcre PGA (fosfoglicerato). O RuBisCO é así responsábel do primeiro paso do [[ciclo de Calvin]] e en concreto da fixación do dióxido de carbono na sua forma orgánica.
É importante dicir que a reacción pode acontecer tanto con dióxido de carbono coma con osíxeno molecular (O2). Cando o osíxeno é absorbido, o proceso é parte da respiración celular, sen absorción de carbono. Algunhas plantas (arredor do 5% das plantas existentes na [[Terra]]), utilizan un proceso intermedio e máis selectivo para a absorción do dióxido de carbono, evitando o contacto directo co osíxeno do ar típico do "proceso rubisco" (ás veces chamado C3), co proceso chamado C4 ou o CAM ("Crasulacean acid metabolism"). O C4 usa estructuras dentro da [[célula]] e un sistema bioquímico de transporte que envolve [[moléculas]] con 4 átomos de carbono (así o nome de C4). O CAM é usado por plantas en ambientes moi áridos, nos que os estomas só abren á noite, co fin de economizar auga, que se perdería por evaporación se estes ficasen abertos durante o dia. Así, á noite, absorben o dióxido de carbono en moléculas de 4 carbonos que fican almacenadas en [[vacúolos]] para seren utilizadas durante o día.
 
Os procesos C3, C4 e CAM teñen vantaxes e desvantaxes. O C3 é máis directo, empregando cerca de 18 [[ATPs]] para fixar cada molécula de dióxido de carbono, mais requere concentracións máis altas de dióxido de carbono e auga. O C4 requere máis estruturas e máis enerxia (30ATPs), porén traballa con concentracións de dióxido de carbono máis baixas na atmosfera e é máis axeitado para ambientes secos. O CAM é usado en ambientes predominantemente áridos, mais fixa pouco [[dióxido de carbono]], levando a taxas baixas do medre das plantas.
 
Existe ainda un cuarto proceso, chamado pirenoide, que é usado polas algas e plantas acuáticas Ceratophyllaceae.