Anarcosindicalismo: Diferenzas entre revisións

A súa meta é a conquista por parte dos traballadores dos medios de produción e cambio e a reorganización da sociedade segundo os principios federalistas, [[Autoxestión|autoxestionando]] tódalas estructurasestruturas sociais e económicas polos mesmos traballadores. É por isto que o anarcosindicalismo é radicalmente antagónico con calquera forma de [[capitalismo]] e de organización estatal ou estatismo. Este plantexamento é coñecido como [[comunismo libertario]]. <ref>Esta oposición ó estatismo explícaa [[Rudolf Rocker]] en [http://www.nodo50.org/fau/teoria_anarquista/rocker/1.htm ''AnarcosindcialismoAnarcosindicalismo (teoría e práctica)''] da seguinte maneira:

{{Cita|Os anarcosindicalistas están persuadidos de que nin por decretos nin por estatutos otorgadosoutorgados polo GovernoGoberno pode crearse unha orde de economía socialista, senón en virtude da colaboración do cerebro e da man de obra de tódolos traballadores, desde cada ramo da produción; é dicir, posesionándose das fábricas para rexentalas os obreiros por si mesmos, en tal forma que tódolos grupos separados de fábricas e ramos industriais sexan membros independentes do organismo económico xeral e efectúen sistematicamente a produción e a distribución dos productosprodutos en interese da comunidade, a base de libres acordos mutuos.|}}</ref>

Os seus principios esenciais son: o '''[[federalismo]]''', a '''[[autoxestión]]''', a '''[[acción directa]]''' (tratamento dos conflictosconflitos laborais entre [[empresario]] e [[traballador]]es sen o concurso de terceiros), a '''[[axuda mutua]]''', o '''[[anticapitalismo]]''' e o '''[[internacionalismo]]'''.

Actualmente o anarcosindicalismo háchaseáchase, malia ser unha forza minoritaria, extendidoestendido polos cinco continentes, sendo a organización que máis o impulsa a [[Asociación Internacional dos Traballadores|AIT]], organización fundada en [[Berlín]] en 1922 e que pretende ser a continuadora da Primeira Internacional.

Unha das grandes dificultades ás que se enfrontou historicamente o anarcosindicalismo foron as súas divisións internas. A síntese ideolóxica resultante entre o [[anarquismo]] e o [[sindicalismo revolucionario]] conleva tensións entre partidarios máis inclinados haciacara a unha ou outra tendencia, o que provocou e provoca divisións nos seos das organizacións anarcosindicais.

En España, durante o periodoperíodo da [[Segunda República Española|Segunda República]] houbo dúas escisións ó respecto. A primeira escisión xorde dunha reacción por parte de sindicalistas ante o predominio da [[Federación Anarquista Ibérica|FAI]] dentro da CNT. Estes sindicalistas escribiron unha carta expoñendo as súas diferencias, e foron coñecidos como os treintistas (pois esa carta foi asinada por 30 adherentes).<br />A segunda escisión viu por parte do cenetista [[Ángel Pestaña]], que fundou e liderou o [[Partido Sindicalista]], aínda que finalmente reingresou na CNT e volveu ós principios anarcosindicalistas clásicos.

Outro sindicato que se proclama anarcosindicalista en España é a [[Confederación Xeral do Traballo]] (CXT), que xordeuxurdiu como escisión posibilista da CNT. A CXT participa en [[eleccións sindicais]] para a creación dos [[comité de empresa|comités de empresa]], dispón asalariados ó seu cargo, recibe subvencións do [[Estado]] <ref>[http://www.alasbarricadas.org/forums/viewtopic.php?t=20648 Subvencións que recibe CXT]</ref> e ten liberados sindicais. En Madrid sufriu unha escisión chamada [[Solidaridad Obrera (escisión CXT)|Solidaridad Obrera]].

[[Federica Montseny]], cenetista catalanacatalá, foi a primeira muller na historia española ministra do goberno. Foi ministra de Sanidade durante a [[Guerra Civil Española|Guerra Civil]] no goberno de [[Largo Caballero]]. A súa participación como membro dun GovernoGoberno é obxecto de polémica en medios anarquistas e anarcosindicalistas.