República Krajina de Serbia: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
VolkovBot (conversa | contribucións)
Servando2 (conversa | contribucións)
arranxiños
Liña 4:
==Historia==
===Antecedentes===
No segundo terzo do [[século XVI]], [[Austria]] mandou construirconstruír trincheiras e militarizar a zona (''Krajina'':''fronteira miliitarmilitar''), para defenderse do [[Imperio Otomán]]. Moitos serbios inmigraron á rexión para combater ós otománs. En [[1867]], o goberno austrohúngaro recoñeceu "ós serbios que viven nesta nación como iguais ós croatas que viven na súa". En [[1881]] a fronteira militar voltou a ser recuperada por Croacia.
 
Trala [[Primeira Guerra Mundial]], o territorio pasou a formar parte do [[Reino de Iugoslavia]]. No periodoperíodo de entreguerras, os serbios que vivían nas ''krajinas'' de Croacia, Eslavonia e Bosnia, organizáronse do Partido Demócrata Independente. Durante o estado croata pro-alemán, e logo baixo a dictaduraditadura de [[Tito]], as autonomías foron suprimidas. Nas constitucións iugoslavas de [[1965]] e [[1974]], non se recuperaron, pero as minorías veronviron recoñecidos algúns dos dereitos previos á guerra.
 
A finais de 1980 a minoría serbia estaba recelosareceosa dun goberno croata de tendenzatendencia cada vez máis nacionalista e temían a volta do fascismo e dos asasinatos étnicos. Sendo ou non realistas estes temores, o certo é que foron as escusas dos nacionalistas serbios que se opuñan a vivir baixo un goberno croata independente.
 
En [[1989]] as concentracións políticas dos nacionalistas serbios dirixidos por [[Slobodan Milosevic]] chegaron ó cumio coa vitoria en [[1990]] dos independentistas croatas. Nese tempo, un 12,2% da poboación de Croacia definíase como serbia. E tiñan o apoio do goberno central iugoslavo controlado por [[Serbia]].
 
===A revolución dos troncos===
Unha nova constitución croata postergaba o estatusstatus dos serbios como nación dentro de Croacia á de minoría. Isto intensificou as demandas serbias de autonomía cultural e outras demandas. De feito, a nova constitución croata contradicía á constitución iugoslava. Os nacionalistas serbocroatas abandonaron o parlamento croata e constituíron un '''Consello Nacional Serbio''' en xullo de [[1990]]. [[Milan Babic]] foi elixido presidente do consello, tamén se aprobou a formación dunha milicia paramilitar baixo as rdesordes de [[Milan Martic]], xefe de policía de Knin. Levantáronse barricadas con troncos nas principais estradas que unen á ''Krajina'' do resto de Croacia.
 
Organizaron entón os serbocroatas un referendo sobre a "soberanía e autonomía" da ''Krajina'', o 99,7% votou a favor, pero o goberno de [[Zagreb]] o declarou ilegal.
 
===A guerra en Croacia===
O [[21 de decembro]] de [[1990]], a administración de Babic anunciou a creación do '''Distrito Autónomo Serbio'''. O [[1 de abril]] de [[1991]], declararon a secesión de [[Croacia]] (ou a permanenzapermanencia na [[Iugoslavia]]), outras rexións orientais de Croacia pediron a súa inclusión no Distrito e negáronse a pagar taxas ó goberno de Zagreb. O [[25 de xuño]] de 1991, Croacia e [[Eslovenia]] independízanse de Iugoslavia. Case inmediatamente os paramilitares serbios co apoio do exército iugoslavo (''JNA'') comezaron actividades de guerrilla e rápidos ataques a postos da policía croata.
 
No territorio da Krajina os grupos paramilitarseparamilitares serbios ou serbocroatas crearon segundo o Tribunal de Crimes de Guerra "unha estrutura paralela da seguridade do estado e da policía da Krajina e unidades mandadas pola seguridade do estado de Serbia". A poboación non serbia da Krajina foi expulsada do seu fogar. En dous meses, os serbocroatas controlaban un terzo de Croacia. Ata decembro de 1991, calcúlanse nuns 80.000 musulmansmusulmáns e croatas que sufriron a [[limpeza étnica]] serbocroata.
 
===Proclamación da república===
Liña 26:
 
===A tensa paz===
En xaneiro de 1992, o enviado da ONU [[Cyrus Vance]] media un alto o fogo. O ''JNA'' abandona Croacia deixando o seu armamento ás forzas paramilitares serbocroatas. Aínda así, os non serbios non puideron voltar ós seus fogares. O [[21 de febreiro]] de 1992 o Consello de Seguridade das Nacións Unidas ordena a creación da UNPROFOR (Forza de Protección das Nacións Unidas). En decembro de 1992, Croacia divide administrativamente o seu territorio e concede dous condados á minoría serbocroata. IstaEsta medida é vista como tardía e insuficiente (non incluía territorios da rpúblicarepública como Baranja, Eslavonia occidental e Srem occidental).
 
O [[26 de febreiro]] de [[1992]], Milan Babic dimite como presidente e é substituído por Goran Hadzic. Durante os seguintes tres anos, a república da aparienciaaparencia de independencia, con goberno, exército, moeda, selos e relacións exteriores propias. Pero o seu principal valedor -Iugoslavia- pasa por un momento de aguda crise. Economicamente sofre hiperinflación, cambia tres veces de moeda e esta devalúasedesprézase millóns de veces.
 
En [[1994]] dos 430.000 habitantes da Krajina, só 36.000 teñen emprego (92% de desemprego), a situación da agricultura e a industria son calamitosas. O embargo económico da ONU e o corte de relacións comerciais co resto de Croacia son responsables da crise. [http://www.scc.rutgers.edu/serbian_digest/151/t151-4.htm]
Liña 35:
 
===Invasión final===
A mediados de [[1995]], Croacia en dúas operacións gaña o control da república. A minoría serbocroata (150.000 a 200.000 persoas) fuxefoxe por mor das represalias. Altos mandos das [[Forzas Armadas de Croacia]] foron acusados polo Tribunal de Crimes de Guerra pola persecución á poboación civil serbia en Croacia.
 
O proceso de reintegración do territoriaterritorio a Croacia rematou definitivamente en [[1998]] baixo supervisión das Nacións Unidas. Un goberno no exilio foi creado en [[2005]] para pedir [[reparacións de guerra]] a Croacia para a poboación serbia.
 
==Véxase tamén==