Moucho de orellas: Diferenzas entre revisións

O '''moucho de orellas''' ''(Otus scops)'' é unha ave de rapina nocturna ([[estrixiforme]]) moi pequena, de escasamente o tamaño dun [[merlo]]. A especie está dividida en seis subespecies moi pouco diferenciadas.

 

Teñen dous penachos de plumas na cabeza que recordan cando están dereitos unhas orellas. A plumaxe é da cor da casca das árbores, con coloracións que van do gris o acastañado, coa cara, a parte inferior, que amosa listas lonxitudinais negras, e unha liña nos ombreiros máis claras. Os ollos teñen o iris laranxa amarelado. Cando voan distínguense do [[moucho común]] ''(Athene noctua)'' pola cola máis curta e as alas máis estreitas.

Miden entre 19 e 21 cm. de lonxitude e teñen unha envergadura de alas de entre 47 e 54 cm., o que os convirte na segunda rapaz nocturna máis pequena de [[Europa]], por ben que a impresión visual de tamaño varía segundo a postura das "orellas": cando as teñen recollidas vense pequenos, gordos e cabezudos, cando as estiran semellan máis delgados, de cabeza máis pequena e meirandes do que son en realidade.

 

 

A súa voz é moi característica e non é doada de confundir coa doutras aves, aínda que pode recordar a chamada dos sapos do xénero ''Alytes''. É un berro case sempre monosilábico, algo nasal e non moi alto, que repiten, as veces durante horas, con intervalos de entre 2 a 3,5 segundos. En ocasións o ton principal e precedido dun anterior que o pode facer parecer bisílabo. O feito de xiraren a cabeza mentres emiten a súa voz fai que non sexa doado localizar a súa posición acusticamente. Comezan a actividade sonora pouco despois de pórse o sol e acábana ó amencer e, contra a media noite redúcena durante unha ou dúas horas. Machos e femias cantan a miúdo en dúo, sendo o berro das femias ´de ton algo máis alto e menos regular. Cando están excitados deixan oir un repique producido co bico.

 

 

O seguinte enlace amosa un exemplo do canto dun sapo do xénero ''Alytes'', semellante ó do moucho de orellas:

 

 

Os mouchos de orellas son aves de zonas temperadas que habitan áreas abertas, en ocasións mesmo en zonas áridas. Entre os seus hábitats máis habituais están as plantacións de oliveiras, bosques de pinos e carballeiras aclaradas, pero tamén cemiterios e en ocasións parques. No norte da súa área de distribución vive sobre todo nas ladeiras de outeiros e montañas orientadas cara ó sur. Foxen dos bosques pechados. En África son aves de [[sabana]].

[[Ficheiro:otus scops distr.png|left|thumb|320px|<small>

'''azul:''' Zonas de invernada]]</small>

 

 

Ademais da forma nominativa ''O. s. scops'', distínguense cinco razas máis:

 

 

Os puntos de máis concentración en Europa da especie como ave reprodutora están situados ó longo do mar [[Mediterráneo]], especialmente en [[España]], [[Croacia]] e [[Turquía]]. As poboacións teñen unha distribución máis irregular en [[Francia]] e [[Italia]]. A sua presenza en [[África]] do norte e tamén irregular, faltando completamente en [[Libia]] e [[Exipto]] . En Centroeuropa as súas poboacións son máis escasas canto máis ó norte..

 

 

Son aves estritamente nocturnas, que comezan a fase activa coa posta do sol ou pouco despois e acábana ó amencer, cando regresan ó seu lugar de descanso, no que pasan o día practicamente inmóbiles, con pequenas pausas que aproveitan para limpa-las plumas. O seu punto de máxima actividade está situado antes da media noite, momento no que fan unha pausa dunhas dúas horas. Machos e femias non adoitan compartir, mesmo durante a cría dos polos, o mesmo lugar de repouso diúrno. Durante a época reprodutora os machos pasan o día en xeral en sitios onde teñan o niño á vista. Os polos que acaban de deixar o niño e non poden aínda voar, repousan nunha pola, preto do tronco da árbore na que naceron e moi apertados os uns contra os outros. Cando se senten ameazados, os mouchos de orellas adoptan unha posición de camuflaxe erguéndose moito. Nesta postura poden pasar moito tempo inmóbiles e só a presenza moi próxima do intruso lles fai abandonala pola na que están para marcharen cara a outra, onde volven adoptar a mesma posición. Se non poden fuxir, adoptan diversas técnicas de agresión que van de xiros asíncronos dos ollos e repiques do bico a ataques coas unllas e o bico.

O seu voo é case totalmente silencioso, con fases de planeo. Cando voan, as alas semellan moi longas.

 

 

Forman parellas monógamas e estacionais, aínda que se coñecen casos de [[polixinia]]. Mesmo en casos de que un dos membros da parella morre prematuramente non adoitan formarse novas parellas. Maduran sexualmente cando teñen uns 10 meses de idade. Durante a época de cría son territoriais e as femias defenden o territorio con máis intensidade cós machos, que no reaccionan agresivamente á presenza de femias alleas.

Poñen en xeral 3 ou 4 ovos brancos e con forma de óvalo curto e duns 31 x 27 mm. De tamaño medios. Chocan exclusivamente as femias. Os polos, que saen do ovo despois de 22 días de incubación, son alimentados polos dous pais e están en condicións de voaren cando teñen uns corenta día, aínda que son coidados polos pais uns 20 días máis,. Despois abandonan o territorio destes para dispersárense.

 

 

A súa fonte de alimentación principal son os insectos, sobre todo os de máis tamaño coma [[saltóns]]s e escaravellos. Comen tamén [[miñoca]]s e, máis raramente e nunha cantidade pouco significativa no total da súa dieta, paxariños, mamíferos pequenos coma [[rato]]s ou [[musaraña]]s, [[anfibio]]s e [[réptil]]es, As presas son localizadas desde un punto de espreita situado a pouca altura e capturadas no chan. Moi raras veces cazan en voo ou camiñando polo. As súas técnicas para cazar aves son descoñecidas.

 

 

Son aves maioritariamente migratorias, cos cuarteis de inverno nas [[sabana]]s con árbores ou mato ó sur do [[Sáhara]]. As aves novas comezan a viaxe migratoria a mediados de agosto e a finais de setembro xa non quedan mouchos de orellas nos territorios de cría, por ben que pequenos grupos de poboación do sur de [[España]], sur de [[Italia]] e a [[Grecia]] meridional non emigran e a variedade ''O. s. cyprius'' parece non ser migratoria. Volven a aparecer nos territorios de reprodución a partires de finais de marzo, aínda que en xeral fano na segunda metade de abril. As variedades non europeas pasan o inverno no leste de África.

 

Coma no caso doutras aves amigas da calor e que se alimentan de insectos os cambios agrícolas, o uso masivo de insecticidas e en certa parte os cambios climáticos, provocaron unha redución drástica das súas poboacións a partires dos anos [[1960]]. A caza directa e os accidentes producidos polo tráfico son tamén causas importantes da caida das poboacións da especie, como tamén os cambios nos territorios de invernada.

 

 

 

 

{{Commons|Otus scops|Moucho de orellas}}

 

 

 

[[Categoría:Aves]]

[[es:Otus scops]]

[[fi:Kyläpöllönen]]

[[fr:Petit-duc scops]]

[[he:שעיר מצוי]]