Pega azul: Diferenzas entre revisións

A '''pega azul''' ''(Cyanopica cyana)'' é un corvido, parente da [[pega]] común, distribuidodistribuído polo leste da [[península Ibérica]] e o leste de [[Asia]].

A distribución xeográfica da especie, repartida en dúas zonas moi distantes, é un fenomenofenómeno que deu lugar a moitas interpretacións. Os dous grupos de poboación están repartidos, por un lado en [[España]] e [[Portugal]] e por outro en [[China]], [[Corea]], [[Xapón]] e [[Mongolia]].

Segundo unha teoría, esta curiosa distribución sería a consecuencia da desaparición das poboacións intemediasintermedias que terían existido na conca mediterraneamediterránea e o leste de Asia, a consecuencia das glaciacións. Existía outra teoría que supuña que as poboacións europeas non eran autóctonas, e foran introducidas por mariñeiros portugueses contra o século XVI. Contra esta teoría falaría a presencia na península Ibérica dunha variedade específica, ''C. C. cooki'' , descrita xa en 1830, xa que é improbable que nun periodoperíodo tan curto coma 200 anos se produza unha separación tan clara co resto da especie e o descubrimento de ósos de pega azul en [[Xibraltar]] dunha antigüídadeantigüidade de 44100 anos<ref>Cooper, J.H. e Voous, K.H (1999) ''Birds bones and biogeography: Iberian azure-winged magpies come in from the cold'' Brittish Birds, 12:659-665</ref> <ref>Cooper, J. H. (2000). ''First fossil record of Azure-winged Magpie Cyanopica cyanus in Europe''. Ibis, 142(1): 150-151.</ref>.

Na península Ibérica son aves de espaciosespazos arboladosarborados abertos, e están presentes a miúdo nos bosques de [[sobreira]]s e outras especies do xénero ''Quercus'', coma ''Quercus rotundifolia'' ou ''Q. pyrenaica'', e en bosques ou soutos pouco mestos de coníferas ou mixtos. que prefiren ás zonas de cultivos árboreosarbóreos máis intensivos. As taxas máis altas de poboamento danse como consecuencia en [[ExtremaduraEstremadura]], oeste de [[Andalucía]] e sur de [[Portugal]].

Nas zonas fronteirizas da súa distribución ibérica son menos esixentes e viven tamentamén en cultivos de amendoasaméndoas e oliveiras. A súa área de cría vese limitada pola falta de biotoposbiótopos axeitados, pero tamén pola competencia das pegas comúns, coas que practicamente nunca comparten os territorios.

De acordo co censo do ''European Bird Census Council '' <ref> [http://www.birdlife.org/datazone/species/BirdsInEuropeII/BiE2004Sp5735.pdf European Bird Census Council]</ref> a súa poboación en Europa é de entre 250.000 e 360.000 parellas reproductorasreprodutoras e mantense estable.

Son aves sociais que crían en colonias, en xeral pequenas, formadas por entre dúas e oito parellas. Os niños están habitulmentehabitualmente situados en árbores separadas, e están feitos de cotelos e pauciños suxeitos con lama, e cunha molida interna de brión. Non estanestán fechados por riba coma os niños de pega común. Poñen entre 6 e 8 ovos castaños amarelados con pencas que chocan uns 15 días.