Cubismo: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Gris2.jpg|thumb|Gris: Home nun café, 1914, OléoÓleo sobre lenzo]]

* Independencia e autonomía de planos, estalido do volume: Os planos son obxecto de estudio en sí mesmos, e non en visión global do volume. Os grandes volumes rómpense noutros máis pequenos. Así, queda rota tamén a liña de contorno, interrómpese o trazo liñallineal. O resultado deste proceso compárase co reflexo nun espello roto ou coa visión a través dun caleidoscopio[[calidoscopio]].

* Desaparición de gradacións de sombra e luz: EstoIsto venvén dado pola descomposición do volume.

* Cor "Ton Local" : A cor non aporta indicacións suplementarias. Polo xeral aplicábase por pequenos toques. EstoIsto chamábase “Cor Passepartout”, apto para todos os obxectos, pero que non consiste en dar a verdadeira cor de ningún deles.

Non se trata de reflictirreflectir a realidade mesma, se non a idea de realidade que poseeposúe o artista.

Este periodoperíodo analítico transcorreu entre [[1910]] e [[1912]].

Os lenzos desta época caracterizáronse pola análise da realidade e a descomposición en planos dos distintos volúmenesvolumes dun obxecto para que a mente capte a súa totalidade.

O que se propoñen ó introducir nos cadros ou nos debuxos, trocos de papel de periódico, papel pintado, trocos de plástico, etc., era reninciarrenunciar ós artificios do pincel, remplazandosubstituíndo a superficie “Pintada a man” polo elemento “Xa feito”.

[[Georges Braque|Braque]] explicpuexplicou que utilizaba o [[collage]] para lograr maior obxetividadeobxectividade, aínda que os obxetosobxectos que pegaba nos cadros non facia que as obras parecesen máis reais.

Ó contrario, a primeira vez que Picasso pegou algo nun lenzo foi un anaco de plástico estampado que imitaba o mimbrevimbio dunha cadeira.

Este xeito de traballo tiña moito de humor e diversión e incluso un pouco de burla para o espectador e incluso chegan máis lonxe cando pintan sobre a tea imitando que pegan papel polo que hai fragmentos dos cadros que nos fan dubidar de se se trata dunha pintura o dun colagecollage dunha madeira pegada, ou un anaco de papel pegado imitando madeira. Non cabe dúbida de que tiña moito de lúdico e moito de humor que puxeran nas súas brasobras estas superficies falseadas.

Coa utilización deste inusitados materiais no lenzo, o cubismo, á vez que aproveitou as diferencia de textura e de naturzanatureza dos seus compoñentes, plantexou dende un ángulo orixinal, a cuestión sempre inquietante de que era realidade e de que era ilusión.

[[Juan Gris]] dixo “ El análisis de ayer se ha transformado en síntesis por medio de la expresónexpresión de las relaciones entre los objetos”.

Este pintor moi a menudomiúdo realiza cadros metidos dentro de un ovalo como para suliñarsubliñar ese desexo de unidade. este ovalo recolle e pecha un espazo –O do cadro-, onde todo son rectas ángulos e arestas, afirmando así claramente a súa vontade de resumir de facer balance, en definitiva de ofrecer unha síntese.

A evolución de [[Georges Braque|Braque]] cara o cubismo sintético foi máis lenta ca de Picasso, conservando en xeral un espírituespírito máis analítico, ó contrario que Juan Gris que no se interesou moito polo cubismo analítico e os seus cadros foro máis do cubismo sintético.

* Por outra parte pola influenza do pintor francés [[Paul Cézanne]] e a súa tendenzatendencia a minguar os volumes dos obxectos reais a elementos simples como o cilindro, a esfera, o cubo, etc.

O primeiro cadro cubista, pintado por Picasso en 1907 “Las Señoritas de Avignon”. Neste lenzo, as figuras fimininasfemininas están singularmente tratadas, as súas siluetas semellan estar fracturadas, teñen formas planas e os trazos que as delimitan son sempre rectilíneos e angulares. Ó mesmo tempo téntase representar, de xeito simultáneo, un rostro humano de frentefronte e de perfil.

Á vez que Picasso desenvolvía estas investigacións, Braque realizaba unha serie de paisaxes caracterizados pola escasezescaseza de colorido e por representar os volúmenesvolumes a base de planos inclinados.

Este é o primeiro ejemploexemplo deste novo estilo de arte que seguirían moitos outros artistas.

É sen dúbida o punto de partida para Picasso e para outros moitos creadores que definirían este estilo cubista e o levaría a ser un dos principias movementos da arte do s. XX. A suavidade e a delicadeza coa que tradicionalmente se trataba o espido feminino, transfórmase bruscamente en planos e ángulos dunha dureza non comprendida polos críticos da época. Pese a ser esta a teoría máis extendidaestendida, existen discrepancias sobre se en realidade é un cadro cubista, pre-cubista ou unha representación pre-abstracta. Tamén o tema produce polémica, xa que nos debuxos previos aparecen personaxes masculinos –un mariñeiro e un estudante- que desaparecen no lenzo definitivo. É posible que sexa a evolución dun cadro anterior da “época rosa”, "El Harén", e o tema sexa unha visión dun prostíbulo. En "El Harén" aparecen homes e en "Les Demoiselles Dávignon" decide poñer só mulleres "nun escaparate", facendo que o espectador participe activamente no cadro e non sexa un mero contemplador <ref>[http://www.acsu.buffalo.edu/~jconte/Images/Picasso_Demoiselles.jpg ''Les Demoiselles d'Avignon'']</ref>.

Emprega neste cadro as características fundamentais do cubismo: formas dislocadas, ángulos, planos superpostos, referencias á realidade ... Os protagonistas deste lenzo, -os paxaros mortos- son de difícil localización, aparecen plumas en diversos planos, picos, patas mesturados con elementos que acercan á realidade como son os titulares dos xornais e textos illados <ref>[http://www.museoreinasofia.es/coleccion/obras/naturalezamuertapajaros.html ''NaturalezaNatureza morta'', (Os Paxaros mortos)]</ref>.

Picasso non é alleo a estas tendencias e este cadro é proba delodiso.

<ref>[http://www.net-arte.com/Avanzado/obra/flautapan.jpg ''A flautafrauta de Pan'']</ref>.

Á vez que xurdexorde o movemento surrealista –do que Picasso se distancia a pesares da insistencia de incluílo- el relizarealiza obras de dificildifícil encadramento. Neste caso, un bodegón de sinxela composición, no que ademais dos elementos protagonistas realza o fondo –verxa e fiestra- cun dibuxodebuxo de liña certamente agresiva <ref>[http://www.museoreinasofia.es/coleccion/obras/bustopaleta.html ''Buste et palette'']</ref>.

Xa comezan a verse as novas formas expresivas que Picasso adoptará no "Guernica", e o seu deseño basearase nestosnestes traballos anteriores. Este é unha mestura de cubismo, figuras retorcidas, luces ... un estilo fundamentalmetefundamentalmente expresivo, ideal para transmitir ideas e emocións <ref>[http://www.museoreinasofia.es/coleccion/obras/nadadora.html ''La nageuse'']</ref> .

Máis que un cadro, é un cartel, un cartel en lenzo sen texto. Non facía falta máis, todo estaba "escrito" nesta impactante imáxenimaxe.

Picasso, que máis tarde se afiliaría ó Partido Comunista de Francia, era defensor da RepublicaRepública Española e esta tiña nel un fiel artista de fama recoñecida <ref>[http://www.terra.es/personal/asg00003/picasso/grguer2.jpg ''Guernica'' (detalle)]</ref>.

A mediados dos años 50 Picasso comeza a realizar estudos dos clásicos e realiza "series" de grandes cadros da historia da arte. Esta obra "Las Meninas", é a elixida das de [[Velázquez]] ([[As Meninas]]). Outros traballos desta época son "O almorzo sobre a herba" de [[Edouard Manet]] (''[[O almorzo sobre a herba]]'') ou "El rapto de las Sabinas" de [[Jacques-Louis David|David]]. Non se pode dicir que este sexa o cadro definitivo do estudio de “Las Meninas” xa que realizou unha serie con máis de cincuenta versións. As licenzas que toma nestas interpretacións son arriscadas: o formato horizontal e non vertical como o orixinal para incluír máis elementos narrativos, novos personaxes -retrato de Jaqueline (a súa compañeira neses momentos), palomaspombas...-. Como curiosidade, Picasso comeza a serie de “Las Meninas” en agosto e remata en decembro de [[1957]], pero non deixou que ninguén, excepto Jacqueline, os vise durante este tempo. Vexase a imaxe [http://www.artchive.com/artchive/p/picasso/meninas.jpg].

* '''"El pintor y la modelo"''', ([[1963]]), óleo sobre lenzo, (130 x 195 cm), [[Museo Raíña Sofía Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía]]. As obras máis coloristas as realiza Picasso a partires do [[1960]] en Nòtre-Dame-de-Vie onde se traslada a vivir. Neste cadro con caras caricaturescas demostra a súa habilidade de transmitir o sentimento dos protagonistas que están na imaxenimaxe.

Posiblemente sexa a interpretación dunha época da súa vida privada, con personaxes -pintor, modelo- e as súas situacións personaispersoais do seu entorno <ref>[http://www.museoreinasofia.es/coleccion/obras/pintormodelo.html ''"El pintor y la modelo"'']</ref>.

* [http://www.museoreinasofia.es/coleccion/autores/picasso-pablo.html Páxina web do Museo Raíña Sofía sobre a colección permantepermanente de Picasso]