Revisión como estaba o 7 de outubro de 2010 ás 13:34 editar 212.170.101.57 (conversa) Nova páxina: "== Linguaxe de Marcas == xunto co texto, incorpora etiquetas ou marcas que conteñen información adicional acerca da estrutura do texto ou a súa presentación. a linguaxe de marca..."		Revisión como estaba o 7 de outubro de 2010 ás 13:58 editar desfacer Manuel Lois Sieira (conversa \| contribucións) 1 edición Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 1: == Linguaxe de Marcas == xunto co texto, incorpora etiquetas ou marcas que conteñen información adicional acerca da estrutura do texto ou a súa presentación. a linguaxe de marcas máis extendida é o [[HTML]] , fundamento do [[World Wide Web]]. As linguaxes de marcado acostuman a confundirse con linguaxes de programación. Sen embargo, non son o mesmo, xa que a linguaxe de marcado non ten funcións aritméticas ou variables, como sí posúen as [[linguaxes de programación]]. Históricamente, o marcado usábase e se usa na industria editorial e da comunicación, así coma entre autores, editores e impresores. Un exemplo de cómo funciona a linguaxe de marcado pode observarse no ditado de viva voz dun documento a unha persoa que o transcribe a máquina: '' Poña estilo de carta. poña comillas, poña maiúsculas, Estimado Xoan, poña dous puntos, aparte, sangría, poña primeira letra maiúscula, escríbote esta carta, poña negrillas, de xeito moi urxente, peche negrilla, xa que non me enviaches... etc".'' === Historia === As linguaxes de marcas chámanse así pola práctica tradicional de marcar os manuscritos con instrucións de impresión nas marxes. Na época da imprenta, esta tarefa correspondeulle aos marcadores, que indicaban o tipo de letra, o estilo e o tamaño, así coma a corrección de erros, para que outras persoas compuxeran a tipografía. Esto conducíu á creación dun grupo de marcas estandarizadas.Coa introdución das [http://es.wikipedia.org/wiki/Computadora computadoras], trasladouse un concepto similar ao mundo da [[informática]]. A xeralización dos lenguaxes de marcas A iniciativa que sentaría as bases das actuais linguaxes, partiría da empresa [[IBM]], que buscaba novas solucións para manter grandes cantidades de documentos. A idea básica era que a presentación debe separarse do contido. O marcado, polo tanto, céntrase en definir a estrutura do texto e non a súa presentación visual. Tras un longo proceso, en 1986 a [http://es.wikipedia.org/wiki/Organizaci%C3%B3n_Internacional_para_la_Estandarizaci%C3%B3n Organización Internacional para la Estandarización] publicaría o Standard Generalized Markup Languaje con rango de Estándar Internacional co código '''ISO 8879'''. O SGML especifica a sintaxe para a inclusión de marcas nos textos, así como a sintaxe do documento que especifica que etiquetas están permitidas e onde. Esto permitía que un autor empregase calquera marca que quixera, elexindo nomes para as etiquetas que tiveran sentido tanto polo tema do documento como polo idioma. Así, o SGML é, estrictamente falando, unha [[metalinguaxe]], da que se derivan varias linguaxes especializadas. Desde finais dos 80 apareceron novas linguaxes basadas en SGML. O SGML tuvo unha gran aceptación e hoxe en día emprégase en campos nos que se require documentación a gran escala. A pesar diso, resultou farragoso e difícil de aprender, como consecuencia da ambición dos obxectivos previstos. A súa gran potencia era á vez unha ventaxa e unha desventaxa.Sen embargo foi un punto clave no desenvolvemento das linguaxes de marcas actuais, xa que a gran maioría derivan desta. ====A popularización: o HTML ==== En 1991, parecía que os editores [http://es.wikipedia.org/wiki/WYSIWYG WYSIWYG] (que almacenan os documentos en formatos binarios [http://es.wikipedia.org/wiki/software_propietario propietarios]) abarcarían case a totalidade do procesamento de textos, relegando ao SGML a usos profesionais ou industriais moi específicos. Sen embargo, a situación cambiou drásticamente cando Sir [[Tim Berners-Lee]], que aprendera SGML no [[CERN]], utilizou a [[sintaxe]] SGML para crear o '''HTML'''. Esta linguaxe era similar a calquera otra creada a partires do SGML, sen embargo resultou extraordinariamente sinxela. A flexibilidade e escalabilidade do marcado HTML foi un dos principais factores, xunto co emprego de [http://es.wikipedia.org/wiki/URL URLs] e a distribución libre de navegadores, do éxito da [[World Wide Web]]. O HTML é hoxe en día o tipo de documento máis empregado no mundo. A súa simplicidade era tal que calquera persoa podía escribir documentos neste formato, sen apenas necesidade de coñecementos de informática. Esta foi unha das razóns do seu éxito, pero tamén conducíu a un certo caos. O crecemento exponencial da web nos anos 90 producíu documentos en cantidades inxentes pero mal estruturados, problema agravado aínda máis pola falta de respeto polos estándares, por parte de deseñadores web e fabricantes de software. Liña 25 ⟶ 26: ==== A madurez: o XML ==== A resposta aos problemas xurdidos en torno ao HTML veu da man do '''XML''' (e'''X'''tensible '''M'''arkup '''L'''anguage). O XML és unha metalinguaxe que permite crear etiquetas adaptadas ás necesidades (de ahí o de "extensible"). O estándar define como poden ser esas etiquetas e que se pode facer con elas. É ademáis especialmente estricto en canto ao que está permitido e o que non, todo documento debe cumplir dous condicións: ser '''válido''' e estar '''ben formado'''. O XML foi desenvolvido polo [[World Wide Web Consortium]], O obxectivo principal era simplificar o SGML para adaptalo a un campo moi preciso: documentos en Internet. A nova linguaxe extendeuse con rapidez, xa que todo documento XML é á súa vez SGML. Os programas e documentos creados para e con SGML podían converterse case automáticamente á nova linguaxe. O XML simplificou radicalmente a complexidade do SGML, facilitando a aprendizaxe e a implementación do novo estándar. O acerto fundamental desta linguaxe é que logra un equilibrio entre simplicidade e flexibilidade. O XML foi ideado en principio para contornos semi-estruturados, como textos e publicacións. Un dos exemplos máis claros é ol [[XHTML]], a redefinición do HTML en clave XML, coas ventaxas que iso supón. Sen embargo pronto observouse que as súas virtudes podían ser útiles en campos ben distintos. As linguaxes baseados en XML teñen aplicacións incontables, como na transacción de datos entre servidores, intercambio de información financiera, fórmulas e reaccións químicas, e un longo etcétera. ==== A web semántica ==== As linguaxes de marcado son a ferramenta fundamental no deseño da '''web semántica''', aquela que non só permite acceder á información, senón que ademáis define o seu significado, de xeito que sexa máis doado o seu procesamento automático e se poida reutilizar para distintas aplicacións. Esto conséguese engadindo datos adicionais aos documentos, utilizando dúas linguaxes expresamente creadas: el [http://es.wikipedia.org/wiki/RDF RDF] (Resource descriptión framework-Plataforma de descrición de recursos) e [http://es.wikipedia.org/wiki/OWL OWL] (Web Ontology Language-Linguaxe de ontoloxías para a web), ambas baseadas en XML. === Características === ==== Texto plano ==== Unha das principais ventaxas deste tipo de codificación é que pode ser interpretada directamente, dado que son arquivos de [http://es.wikipedia.org/wiki/texto_plano texto plano]. Esto é unha ventaxa evidente respecto aos sistemas de [http://es.wikipedia.org/wiki/arquivos_binarios arquivos binarios], que requiren sempre dun programa intermediario para traballar con eles. Un documento escrito con linguaxes de marcado pode ser editado por un usuario cun sinxelo [http://es.wikipedia.org/wiki/editor_de_texto editor de textos], sen perxuicio de que se poidan utilizar programas máis sofisticados que faciliten o traballo. Ao tratarse soamente de texto, os documentos son independientes da plataforma, [[sistema operativo]] ou [[programa]] co que foron creados. ==== Compacidade ==== Liña 47 ⟶ 48: ==== Flexibilidade ==== Aínda que orixinalmente as linguaxes de marcas ideáranse para documentos de texto, empezáronse a utilizar en áreas como [http://es.wikipedia.org/wiki/gráfico_vectorial gráficos vectoriales], [http://es.wikipedia.org/wiki/servicio_web servicios web], [http://es.wikipedia.org/wiki/sindicación_web sindicación web] ou [http://es.wikipedia.org/wiki/interface_de_usuario interfaces de usuario]. Estas novas aplicacións aproveitan a simplicidade e potencia da linguaxe XML. Esto permitiu que se poidan combinar varias linguaxes de marcas diferentes nun único arquivo.

Linguaxe de marcas: Diferenzas entre revisións