Revisión como estaba o 25 de febreiro de 2010 ás 10:22 editar Iago Pillado (conversa \| contribucións) 9.269 edicións Categoría máis específica ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 6 de outubro de 2010 ás 23:40 editar desfacer Servando2 (conversa \| contribucións) 54.232 edicións arranxiños Edición máis nova →
Liña 1: [[Ficheiro:banco_guell.jpg\|thumb\|right\|250px]] O '''Parc Güell''', en galego '''Parque Güell''', é o resultado actual dunha ~~fallida~~falida operación [[Urbanismo\|urbanística]] que tentaba crear unha [[cidade xardín]] ao estilo [[Inglaterra\|inglés]] de acordo coas tendencias do momento que procuraban o contacto coa [[natureza]]. ==Historia== O proceso iniciouse no 1899 coa compra dos terreos de Can Montaner por parte do financeiro [[Eusebi Güell]], e un ano máis tarde co encargo do estudo desta iniciativa a [[Antoni Gaudí]], seguindo no 1902 coa compra dunha segunda parcela, propiedade de ~~Ramon~~Ramón Coll i Pujol. A [[construción]] do parque tivo lugar entre os anos 1901 e 1904, ocupando unha [[superficie]] dunhas 15 hectáreas de terreo aproximadamente e nun emprazamento situado entre 150 m. e 200 m. de [[altitude]] cunha [[topografía]] moi accidentada. Adquirido polo Concello de [[Barcelona]] foi convertido en parque público o 1922, declarado de interese artístico no 1969 e patrimonio mundial por parte da [[UNESCO]] o ano 1984. Liña 10: O parque Güell é o proxecto de zona residencial impulsado polo mecenas e gran amigos de Gaudí, [[Eusebi Güell]]. Seguindo o modelo das cidades-xardín, de moda en Gran Bretaña, constrúen os equipamentos e zonas verdes de sesenta viviendas que nunca se levaron a cabo. En honor á paixón de Güell pola [[mitoloxía]], Gaudí diseñou aquel entorno como unha nova Delfos grega. Así, a gran [[praza]] descuberta, destinada a ser o centro da vida social emula un teatro grego. A súa forma ven definida por unha baranda-banco que se curva en innumerables lugares e que permite, segundo a persoa se sente na zona cóncava ou convexa, estar sosó ou en grupo. Gaudí, no seu profundo ~~respeto~~respecto pola natureza, negouse a ~~allanar~~aplanar o terreo de aquela finca árida e pedregosa, e someteu a súa arquitectura ós ~~dictados~~ditados da [[paisaxe]] para trazar tres quilómetros de paseos e [[viaduto]]s. A meticulosidade de Gaudí en tódolos detalles era tal que tivo en conta a acústica: os viadutos recubertos de materiais irregulares, situados xunto á zona residencial, absorberían o ~~ruido~~ruído das carruaxes; en cambio, a sala ~~hipóstica~~hipóstila, foco de vida social, está revestida de ~~materais~~materiais duros, como o trencadís, onde se reflexa o son e produce un efecto de eco. [[Categoría:Arquitectura modernista en Barcelona]]

Parc Güell: Diferenzas entre revisións